‏‎در این پایان نامه, ‎‏ما به مطالعه و بررسی راکتور آزمایشی گداخت هسته ای کوچک با استفاده از روش محصورسازی اینرسی پرداخته ایم. راکتور مورد نظر,‎ ‎‎به صورتی طراحی شده است که شرایط لازم جهت دستیابی به نقطه پایاپای و حتی بیشتر را دارد. در‎‎ اینجا با استفاده از مفاهیم فیزیکی مربوط به گداخت هسته ای‎,‎ ابتدا‎ دو دستگاه پلاسمای کانونی نوع مدر که هر کدام دارای ولتاژ ‎200 ‎k‎v‎ ‎‏ و انرژی ‎ ‎3mj‎‎‏ می باشند‏ طراحی شدند. سپس با استفاده از قوانین فیزیکی مربوط به محصورسازی گداخت لختی‎, هدف‏ ‎محرک‎ غیر مستقیم را طراحی ‏نمودیم. این هدف که شامل لایه نازکی از سوخت ‎dt‎‏ جامد است,‎‎‎ ‎‏درون‎ هولرامی متشکل از لایه نازکی از طلا که با فوم ‎ch‎‏ پر شده‎,‎ قرار گرفته است. در مرحله بعد از باریکه های یون سبک حاصل از دو دستگاه پلاسمای کانونی که هر کدام دارای انرژی ‎ ‎4.8 ‎mj‎‎‏ هستند به عنوان محرک یون سبک برای هدف کروی طراحی شده استفاده نمودیم. در گام بعد‎‏ی برای بالا بردن بهره و انرژی تولیدی راکتور به طراحی دو هدف تیتانیومی‎‎ آلایش شده با تریتیوم‎‏ پرداخته ایم‎‎. در نهایت مجموع انرژی ‏ های حاصل از گداخت در قسمت های مختلف راکتور, ما را به انرژی فراتر از نقطه پایاپای رسانید.