فرآیند انجماد اسپرم شامل در معرض قرار گرفتن ابتدایی اسپرم با مواد محافظ انجمادی، کاهش دما به زیر صفر درجه سانتی گراد، ذخیره، ذوب و سرانجام حذف ماده محافظ انجمادی و بازگشت به حالت طبیعی است. این تغییرات باعث آسیب های ساختاری و بیوشیمیایی به اسپرم می شود که می تواند زنده مانی و باروری اسپرم را تحت تاثیر قرار دهد . لذا استفاده از مواد محافظ انجمادی در محیط انجماد، ضروری ترین بخش درفرآیند انجماد اسپرم می باشد. اگرچه زرده تخم مرغ یکی از رایج ترین نگهدارنده های برون سلولی است که باعث حفاظت از اسپرم در طی فرآیند انجماد-ذوب می شود ولی در سالهای اخیر تلاشهایی به منظور جایگزین کردن آن با دیگر منابع گیاهی صورت گرفته است . این تلاشها به دلیل بروز مشکلاتی در زرده تخم مرغ از جمله عدم امکان استاندارد سازی و وجود آلودگی های میکروبی است که می تواند احتمال انتقال آلودگی های میکروبی را افزایش دهد. هدف ازاین مطالعه بررسی تاثیر محیط انجماد اسپرم با نگهدارنده های لسیتین سویا و زرده تخم مرغ بر عملکرد و توانایی لقاح اسپرم منجمد شده و تکوین رویان های آزمایشگاهی بعد از لقاح بود. محیط های گیاهی بر پایه 1 و 2 درصد لسیتین سویا همراه با سطوح 5 و 7 درصد گلیسرول و محیط های حیوانی بر پایه 15 و 20 درصد زرده تخم مرغ همراه با سطوح 5 و 7 درصد گلیسرول برای انجماد اسپرم قوچ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه سیمن در طول فصل جفتگیری و به صورت هفته ای دوبار از سه قوچ نژاد لری بختیاری جمع آوری و سپس به منظور انجماد با محیط های انجماد مورد نظر رقیق شدند. تحرک، زنده مانی وحالت آکروزمی به عنوان مهمترین پارامترهای اسپرم و میزان تسهیم، بلاستوسیست و شکوفایی روز هفتم جنینی به عنوان مهمترین پارامترهای توانایی لقاح و تکوین جنینی بعد از انجماد-ذوب مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعداد 5 محیط در بخش محیط های انجماد گیاهی و 5 محیط در بخش محیط های انجماد حیوانی در یک طرح کاملا تصادفی با استفاده از نرم افزار آماری sas و رویه glm و در سطح معنی داری 5 درصد آنالیز شدند. اگرچه هیچ اختلاف معنی داری در حالت آکروزمی، میزان بلاستوسیست و شکوفایی رویان ها در هیچ کدام از محیط های گیاهی مشاهده نشد (0/05<p) ولی غلظت 1 درصد لسیتین سویا همراه با 7 درصد گلیسرول باعث افزایش معنی داری در تحرک، زنده مانی و میزان تسهیم رویان های آزمایشگاهی گردید (0/05>p . همچنین در محیط های حیوانی، اختلاف معنی داری در حالت آکروزمی، میزان بلاستوسیست و شکوفایی رویان ها مشاهده نشد (0/05<p) .ولی بیشترین میزان تحرک، زنده مانی و میزان تسهیم در محیط انجماد حاوی 20 درصد زرده تخم مرغ همراه با 7 درصد گلیسرول مشاهده شد که این اختلاف با سایر محیط های انجماد حیوانی معنی دار بود (0/05>p ). درمقایساتی که بین بهترین محیط های گیاهی و حیوانی صورت گرفت، هیچ اختلاف معنی داری بین این دو محیط مشاهده نشد (0/05<p). با توجه به معایب زرده تخم مرغ و تلاشها برای جایگزین کردن آن، به نظر می رسد که محیط انجماد بر پایه 1 درصد لسیتین سویا و 7 درصد گلیسرول جایگزین مناسبی برای محیط های بر پایه زرده تخم مرغ باشد.

در این دهه که دوران تحقیقات در زمینه پساژنومی است و اگرچه اغلب بانک های ژنومی مملو از اطلاعات ژنتیکی موجودات مختلف است هنوز عملکرد و محصولات اغلب ژن ها ناشناخته است. امروزه دانش پروتئومیکس پیشرفت شگرفی در زمینه مطالعه فعالیت محصولات ژنی داشته و بعنوان ابزاری توانمند در عرصه درک و شناخت عملکرد ژن ها مدنظر قرار گرفته است. هدف از این بررسی بهینه سازی شرایط لازم جهت تولید پروتئین نوترکیب پراکسیزومی موشی (pep) در گونه مناسب و مستعد شده از کلی باسیل به نام bl21 میباشد. پروتئین نوترکیب pepدر مراحل بعد خالص شده و بعنوان بخشی از مطالعات پروتئومیکسی جهت شناسایی اجزاء سلولی واکنش دهنده با آن به کار خواهد رفت. در این بررسی وکتور بیان شونده در اشرشیاکلی pgex6p2) ( که در آن ژن pep در مجاورت ژن gst (گلوتاتیون-s- ترانسفراز ) دست ورزی و قرار داده شده است به کارگرفته شد. وکتورهای نوترکیب به درون سلول های bl21 که سلول های باکتریائی مناسب جهت بیان پروتئین نوترکیب میباشند، ترانسفورم شدند. سلول های باکتریائی بطور مجزا gst و پروتئین نوترکیب متصل به gst را تحت رقت 2000 برابر در محیط 2yt بیان کردند.بعد از 3 ساعت کشت در دمای °c37 ، ایزوپروپیل تیوگالاکتوزیداز (iptg) در غلظت های مختلف به محیط کشت اضافه شد. در گام بعدی کشت باکتری ها در دماهای مختلف تا رسیدن به میزان رشد مناسب بررسی شد. در نهایت مجددأ سلول ها در 600µl ازمحلول تریس بافری ) 7.5 :ph ( tris-hcl حاوی محلول 1میلی مولار فنیل متیل سولفونیل فلوراید (pmsf) ، در حضور غلظت های مختلف triton x-100 یا np40 سوسپانسیونه شدند و سپس سونیکیت شدند. عملکرد سونیکیشن با توان و پروب های مختلف اولتراسوند صورت گرفت. لیزات سلولی سانتریفیوژ شده و سوپرناتانت حاصله جمع آوری وبا µl15 ازسوسپانسیون %50 گلوتاتیون سفاروزدر °c4 برای 3 ساعت انکوبه شدند. ذرات گلوتاتیون سفاروز 3 بار با بافر شستشو و در آن مجددأ سوسپانسیونه شده ودر الکتروفورز sds-page بکار گرفته شدند. جهت تشخیص و شناسایی باندهای پروتئینی ژل ها با رنگ کوماسی برلیانت (cbb) رنگ آمیزی شدند. بهینه ترین حالت برای بیان ژن و تولید پروتئین نوترکیب pep در غلظت µgr/ml 0.1 از iptg در کشت شبانه باکتری بدست آمد. ما هیچ تفاوت معنا داری در بکارگیریtritonx100 یا np40 بعنوان شوینده های حلال گر مشاهده نکردیم، هر جند که بهترین غلظت برای هر دو شوینده (v/v) %1/0 مشخص شد. بعلاوه مناسب ترین شرایط سونیکاسیون جهت تخریب بقایای دیواره سلولی باکتری 340 پالس در 5 دقیقه با شدت %60 در هر cycle به دست آمد.

از آنجا که کیفیت جنین حاصل از بلوغ آزمایشگاهی تخمک (in vitro maturation) در مقایسه با جنین حاصل از تخمک بالغ شده در شرایط طبیعی بدن (in vivo maturation)، پایین تر از حد انتظار است، بهبود مطالعات مربوط به عوامل تنظیمی پتانسیل تکوین تخمک ضروری است. از طرف دیگر پیشگویی و بهبود شایستگی تکوین (developmental competency) تخمک دو مسئله اساسی در تکنیک های تولیدمثلی (assisted reproductive techniques) هستند. شایستگی تکوین در مجموعه تخمک و سلول های کومولوس (cumulus oocyte complex) نتیجه اثرات هورمون های اندوکرین و فاکتور های مترشحه از تخمک (oocyte secreted factors) می باشد. سهم هر کدام از این عوامل در تکوین و بلوغ تخمک موضوع روز تحقیقات اخیر است. هدف این مطالعه تعیین اثر growth differentiation factor 9 (gdf9) مترشحه از تخمک، بر عملکرد سلول های کومولوس و تکوین جنین گوسفندی است. تخمک های نابالغ گوسفندی در حضور gdf9 نوترکیب، تخمک های برهنه شده (denuded oocytes)، مهار کننده اختصاصی گیرنده اکتیوین کیناز 7/5/4 (sb-431542) و ترکیب آن ها کشت داده شدند. بعد از 22 ساعت کشت، انبساط سلول های کومولوس (cumulus expansion)، بیان نشانگر های مولکولی مربوط به انبساط سلول های کومولوس (ccs) و مرگ برنامه ریزی شده در این سلول ها (apoptosis) شامل hyaluronon synthase 2 (has2)، tumor necrosis factor alpha induced protein 6 (tnfaip6)، prostaglandin synthase 2 (ptgs2)، pentraxin 3 (ptx3)، b-cell lymphoma 2 (bcl2)، bcl2 associated x (bax) و همینطور تکوین جنین مورد ارزیابی قرار گرفتند. مشاهده شد که انبساط سلول های کومولوس تحت تأثیر تیمار ها قرار نگرفت. بیان ژن has2 اصلی ترین فاکتور انبساط سلول های کومولوس نیز این مشاهده را تأئید نمود. در حضور gdf9 اگزوجنوس درصد تسهیم (cleavage rate) کاهش یافت، درصد بلاستوسیست (blastocyst rate) تفاوت معنی داری با بقیه گروه ها نداشت در صورتی که تعداد سلول های تروفکتودرم (trophectoderm) به طور معنی داری افزایش یافتند. از این نتایج چنین استنباط می شود که gdf9 اگزوجنوس می تواند کیفیت جنین را بهبود بخشد. در حضور فاکتور های مترشحه از تخمک های برهنه شده، بیان ژن bax کاهش یافت در حالی که بیان ژن bcl2تحت تأثیر تیمار ها قرار نگرفت. این مطالعه مدارکی فراهم کرد حاکی از این که مسیر سیگنالینگ gdf9 اثر نامحسوسی بر انبساط سلول های کومولوس و تکوین جنین دارد و به نظر می رسد که مسیر سیگنالینگ دیگری نقش غالب را داراست.

لپتین یک پروتیینی است با 167 آمینواسید که محصول ژن ob می باشد. این هورمون اساسا توسط سلولهای چربی سفید ترشح می شود. لپتین به طور فعال در تنظیم همیوستازی انرژی و برقراری تعادل در فعالیت های تولیدمثلی گونه های مختلف جانوری و انسان نقش مهمی دارد. در مقابل اثرات شناخته شده لپتین در فعالیت های تولید مثلی جنس مونث، نقش آن در کنترل فعالیت های تولید مثلی جنس مذکر هنوز یک موضوع قابل بحث است. یافته های مختلفی نقش لپتین در تنظیم فعالیت های گنادی در مردان را تایید می کند به این صورت که لپتین به طور غیر مستقیم از طریق سیستم نورواندوکربن مرکزی و به طور مستقیم به واسطه رسپتورهای غشایی بافت محیطی بر روی عملکرد سیستم تولید مثلی تاثیر می گذارد. اثرات لپتین به واسطه واکنش متقابل آن با گیرنده های لپتین اعمال می شود. بنابراین حضور گیرنده لپتین در مسیر تولدی مثلی مردان می تواند تایید کننده نقش لپتین در این مسیر باشد. به همین دلیل در این مطالعه حضور یا عدم حضور گیرنده لپتین را در اسپرم مردان مورد بررسی قرار داده شد. نمونه های سمن از زوج های بارور و نابارور جمع آوری گردید. سپس به منظور شناسایی این گیرنده از چندیم روش مولکولی شامل : ایمنوسیتوشیمی، فلوسایتومتری و rt-pcr استفاده شد. نتایج بررسی گویای این مطلب بود که بر خلاف سلولهای تک هسته ای خون محیطی که به عنوان گروه کنترل مثبت در نظر گرفته شده بود، گیرنده لپتین با روش ایمنوسیتوشیمی و فلوسایتومتری در سطح اسپرم افراد مشاهده نشد. ولی زمانی که بیان mrna گیرنده لپتین با روش rt-pcr اندازه گیری شد، بیان ایزوفرم بلند گیرنده لپتین فقط در 4 مورد که اکثرا نابارور بودند مشاهده گردید. بنابراین نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که ایزوفرم بلند گیرنده لپتین در سطح اسپرم انسان قابل شناسایی نیست. mrna ی گیرنده لپتین ممکن است در شرایطی که نقص اسپرمیوژنز رخ داده است، بیان گردد.

این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثر n-استیل سیستئین (بعنوان آنتی اکسیدان)، متفورمین (بعنوان کاهش دهنده انسولین) و تجویز همزمان آن دو بر ویژگی های بالینی، بیوشیمیایی مایع فولیکولی، کیفیت تخمک و جنین در بیمارانpcos در طی تحریک تخمک گذاری در سیکلicsi انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق کارآزمایی بالینی آینده نگر تصادفی کنترل شده با دارونما است که بر روی 60 بیمار مبتلا به pcos بین سن 25 تا 35 سال، نامزد عمل icsi در بخش ivf مرکز درمان ناباروری قم، در چهار گروه (هر گروه 15 بیمار) انجام شد. گروه –n استیل سیستئین (nac؛600 میلی گرم سه بار در روز)، گروه متفورمین (mtf؛ 500 میلی گرم سه بار در روز)، گروه تجویز همزمان متفورمین با n- استیل سیستئین (mtf+nac؛ با دوزهای یاد شده) و گروه دارونما (placebo؛ با ors (oral rehydration salts )؛ سه بار در روز) از روز سوم سیکل قبلی تا روز پانکچر تخمک ها به مدت شش هفته تحت درمان قرار گرفتند. در هر بیمار، تمام ویژگی های پایه بالینی، فاکتورهای بیوشیمیایی و هورمونی در سرم و مایع فولیکولی، خصوصیات مورفولوژیکی تخمک ها و جنین ها، و نیز بیان ژن هایgdf-9 ، bmp-15 و c-kit در تخمک ها بررسی شد. سطح لپتین در سرم و مایع فولیکولی در تمام گروه های درمانی در مقایسه با دارونما کاهش معنی داری داشت. کاهش معنی داری در سطح انسولین وlh در مایع فولیکولی و سرم فقط در گروه هایmtf وnac و نیز سطح مالون دی آلدئید(mda) در سرم و مایع فولیکولی در دو گروه mtf+nac وnac در مقایسه با دارونما مشاهده شد، اما سطح mda در گروهmtf کاهش معنی داری را نشان نداد. کاهش معنی داری در میزان قطعه قطعه بودن جسم قطبی، فضای پیش زرده ایی و واکوئله بودن سیتوپلاسم در تخمک و نیز کاهش تعداد تخمک های نابالغ و غیرطبیعی و افزایش تعداد جنین های با کیفیت خوب در گروه nac در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد، ولی این نتایج در گروههای met و nac+met بدست نیامد. همچنین در گروه nac با افزایش معنی دار بیان gdf-9 در تخمک های نابالغ و بالغ لقاح نیافته و کاهش معنی دار بیان c-kit در تخمک های نابالغ و بالغ لقاح نیافته و کاهش معنی داری در سطح پروتئین c-kit محلول در مایع فولیکولی در مقایسه با گروه دارونما شد. براساس نتایج بدست آمدهnac به تنهایی می تواند به عنوان یک جایگزین برای سایر داروهای حساس کننده به انسولین مانند متفورمین در نظر گرفته شود، اما مطالعات بیشتر همراه با افزایش طول و دوز درمانی برای ارزیابی دقیق تر اثرات تجویز همزمان این دو دارو در بیمارانpcos در طول تحریک تخمک گذاری در سیکلicsi مورد نیاز است.

در عالم طبیعت هنگامی که لقاح صورت می¬گیرد،گامت نر و گامت ماده، طی دو فرآیند شکل¬گیری مجدد هسته¬ای و برنامه-ریزی مجدد هسته¬ای به وضعیت کاملاً تمایز نیافته و همه¬توان بر می¬گردند. طی فرآیند برنامه¬ریزی مجدد هسته¬ای، تغییرات پیچیده اپی¬ژنتیکی در ژنوم رویان، چه در سطح dna و چه در سطح هیستون¬ها رخ می¬دهد که اثر بسیار مهمی بر روی تکوین یک موجود دارد. از آن¬جایی¬که در پستانداران عوامل محیطی طی اوایل تکوین نقش تعیین کننده‏ای را در تنظیم اپی‏ژنتیکی بر عهده دارند، از این¬رو در این رساله به بررسی اثر روش‏های کمک تولید مثلی بر میزان زنده¬مانی و توانایی نمو و هم¬چنین ارزیابی چند نشانگر اپی¬ژنتیکی هیستونی در مرحله¬ی پیش از لانه¬گزینی و بیان ژن آنزیم¬های درگیر در این تغییرات و نیز بیان ژن نشانگرهای پرتوان sox2، pou5f1 وnanog در دو مرحله¬ی پیش از لانه گزینی و پس از آن پرداخته شد. هم¬چنین به منظور بررسی اثر روش¬های کمک تولیدمثلی بر روی میزان توانایی نمو جنین، میزان جایگاه جذب و جایگاه لانه¬گزینی و هم¬چنین وزن جفت و جنین در روز 5/9 جنینی مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله¬ی پیش از لانه¬گزینی چهار گروه تیماری شامل گروه¬هایc (کنترل)، s (تحریک تخمک¬ریزی)، si (تحریک تخمک¬ریزی + کشت در شرایط برون¬تنی) و svi (تحریک تخمک¬ریزی + انجماد شیشه¬ای + کشت در شرایط برون¬تنی) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تشکیل بلاستوسیست و شکوفایی بلاستوسیست در گروه svi به¬میزان معنی¬داری پائین¬تر از گروه si می¬باشد (05/0>p). آنالیز نیمه کمی نشانگرهای اپی¬ژنتیکی در تروفکتودرم نشان داد که گروه c پائین¬ترین شدت نور فلورسنت هسته¬ای را برای این سه نشانگر دارا می¬باشد و این تفاوت تنها برای استیله شدن 9k3h معنی¬دار بود (05/0>p). برای استیله شدن 12k4h میزان شدت نور فلورسنت در گروه svi به¬میزان معنی¬داری بالاتر از گروه¬های sوc بود که این تفاوت را می¬توان به تنش حاصل شده از مواد محافظ انجمادی و سرمای وارد شده به این سلول¬ها نسبت داد. بررسی این نشانگرها در توده¬ی درونی سلولی نشان داد که گروه sبرای استیله شدن 9k3h نسبت به گروه¬های c و si و برای تری متیله شدن 4k3h نسبت به گروه si وsvi به¬میزان معنی¬داری بالاتر بود (05/0>p). این نتیجه را می¬توان این گونه توضیح داد که تخمک¬های به¬دست آمده از موش¬های تحریک تخمک¬ریزی شده ممکن است به اندازه تخمک¬های حاصله از موش¬هایی که سیکل طبیعی داشتند، توانا نباشند. برپایه این فرض انتظار می¬رود که بلاستوسیست¬های به¬دست آمده از گروه¬های si و svi میزان بالایی از استیله شدن 9k3h و تری متیله شدن 4k3h را داشته باشند اما در عمل چنین نبود. این تفاوت¬ها می¬تواند به این دلیل باشد که تخمک ¬های نامناسب به¬دست آمده از تحریک تخمک-ریزی ممکن است در گروه¬های si و svi تحت کشت در شرایط برون¬تنی و انجماد شیشه¬ای به مرحله بلاستوسیست نرسیده باشند و در نتیجه بلاستوسیست¬هایی که از تخمک ¬های با شایستگی بالا حاصل شده¬اند در این گروه¬ها مورد ارزیابی قرار گرفته-اند. بنابراین میزان این تغییرات اپی¬ژنتیکی در دو گروه si و svi شبیه به گروه c است. بررسی نتایج حاصل از بیان ژن¬ها در این مطالعه نشان داد که دستکاری¬های موجود در روش¬های کمک تولید مثلی القاء کننده¬ی الگوی بیانی غیر طبیعی ژن¬ها در این مرحله می¬باشند. از آن¬جایی¬که در تمام ژن¬های بررسی شده در رویان در مرحله¬ی بلاستوسیست تفاوت معنی¬داری در میزان بیان ژن بین گروه¬های تیماری si و svi دیده نشد، می¬توان گفت که انجماد شیشه¬ای رویان دو سلولی موش اثرخاصی بر میزان بیان ژن آنزیم¬های درگیر در تغییرات اپی¬ژنتیکی و هم¬چنین بیان ژن نشانگرهای پرتوان بررسی شده در مرحله¬ی پیش از لانه¬گزینی، در مقایسه با کشت در شرایط برون¬تنی ندارد. به¬منظور بررسی¬های پس از لانه¬گزینی علاوه بر داشتن دو گروه c و s، گروه¬های ct، st، sit و svit هم که در آن¬ها عمل انتقال رویان علاوه بر دستکاری¬های دیگر صورت گرفته بود مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش دستکاری¬ها، درصد جایگاه جذب افزایش و وزن جنین کاهش می¬یابد. کاهش وزن جنین در گروه تیماری s که تنها تیمار تحریک تخمک¬ریزی بر روی آن¬ها صورت گرفته بود نسبت به گروه c معنی¬دار بود (05/0>p). داده¬های به¬دست آمده از بیان ژن¬ها در جنین 5/9 روزه نشان داد که میزان بیان بیشتر ژن¬ها در گروه تیماری s، با گروه¬های دیگر متفاوت است. دلیل این تفاوت را می¬توان این¬گونه توضیح داد که تحریک تخمک¬ریزی باعث آزادسازی تخمک¬های غیرطبیعی گردد. این اتفاق از طریق وادار کردن تخمک¬ها برای تکوین خیلی سریع و یا آزاد شدن تخمک¬هایی که از قبل برای پس روی کردن انتخاب شده اند، صورت می گیرد. بنابراین نشانگرهای اپی¬ژنتیکی در این گروه¬ها دستخوش تغییر شده والگوی بیان ژن¬ها نیز غیر طبیعی می¬شود. هم¬چنین تزریق اگزوژنوسی هورمون ها می تواند باعث شود که میزان استرادیول سرم خون نسبت به گروه کنترل که چرخه¬ی تخمک¬ریزی طبیعی دارد افزایش یافته و شرایط متفاوتی در محیط رحم حاصل شود واثر منفی بر وضعیت بیان ژن¬ها بگذارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.