نام پژوهشگر: محمدرضا مشهدی
محمدرضا مشهدی علی رضوانی
داوری عبارت است از رفع اختلاف فعلی یا آتی بدون مداخله قوه قاهره یا همان مراجع قضایی،اما تصور نهاد داوری بدون دخالت قوه قاهره،یا تصورداوری بدون مرجع نظارتی بخصوص دادگاه چندان خوشایند نیست.با این فرض کارکردداوری تنزل یافته وضمانت اجرایی به غیراز تعهدات اخلاقی نخواهد داشت، دراین صورت توسل به داوری وتلاش جهت اخذحکم از نهاد داوری بیهوده خواهد بود. پس مداخله دادگاه بعنوان مرجع نظارتی درداوری ضروری است،چرا که داوران به کمک ومساعدت دادگاه دربرگزاری واجرای درست داوری،ومساعدت در شناسایی واجرای رأی صادره ازداوری نیازدارند. دخالت دادگاه در داوری در چندمرحله زمانی صورت می گیرد:1)قبل از شروع روند داوری2)حین برگزاری داوری تاصدور رأی3)از صدور رأی تااجرای کامل رأی. مداخله دادگاه در داوری های داخلی بیشتراز داوری های تجاری بین المللی می باشد.ودرداوری های سازمانی سازمان مربوطه برخی ازتکالیف دادگاه را بعنوان مرجع نظارتی بر عهده دارد.درپایان نامه حاضرسعی شده است نحوه وحدود مداخله دادگاه درهر مرحله به تفکیک داوری داخلی وبین المللی تجاری بررسی ومورد تجزیه وتحلیل قرارگیرد.ثمره اصلی تحقیق شناسایی نحوه وحدودمداخله دادگاه وسازمان داوری(درداوری های سازمانی)خواهدبودچرا که انگیزه اصلی مردم در استفاده ازداوری بجای رسیدگی قضایی آگاهی آنان ازنحوه وحدود مداخله دادگاه در داوری است.