در گذشته اعتقاد بر این بود که کودکان نمی توانند در تمرینات برنامه ریزی شده شرکت کنند اما در دو دهه اخیر مطالعات گسترده ایی در مورد کودکان و شرکت دادن آن ها در تمرینات منظم و برنامه ریزی شده صورت گرفته است که برخی از محققان اعتقاد بر موثر بودن شرکت کودکان در تمرین را دارند و برخی دیگر از محققان نظر عکس این نظریه را دارند (1). هدف کلی تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر عملکرد و سطوح هورمون های تستوسترون و کورتیزول کودکان 12-9 ساله می باشد. جامعه آماری شامل 350 دانش آموزان مدرسه شهید صدوقی از مدارس ابتدائی ناحیه یک اراک می باشد که از بین 24 دانش آموزان 9 تا 12 ساله را که با شرط غیر ورزشکار بودن، سالم بودن و گرفتن رضایت نامه از والدین انتخاب و در سه گروه 8 نفره 1-تمرین مقاومتی،2-تمرین هوازی،3-کنترل تقسیم گردیدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین و هر هفته شامل 2 جلسه و هر جلسه تمرین نیز شامل 60 تا 70 دقیقه تمرین با شدت 50% حداکثر قدرت (برای گروه مقاومتی) و 50% حداکثر ضربان قلب (برای گروه هوازی) بود. حرکات در تمرینات مقاومتی شامل پرس سینه، جلو بازو، خم کردن زانو و باز کردن زانو بود. تمرینات گروه هوازی نیز شامل دویدن در مسیر 100 متری با سرعت متوسط 32 تا 35 ثانیه سپس راه رفتن و در نهایت 60 تا 100 ثانیه استراحت بود (4).برای محاسبه عملکرد گروه مقاومتی و همچنین برای جلوگیری از آسیب دیدن کودکان از روش 10rm استفاده کردیم. در روش 10rm کودک به جای این که یک وزنه را با 100 درصد قدرت خود و فقط یک بار جابه جا کند، وزنه را با 50 درصد قدرت خود و 10 بار تکرار می کند. در این روش از آسیب به صفحات رشد کودکان جلوگیری می شود (6). برای محاسبه عملکرد گروه هوازی vo2max محاسبه گردید. یکی از ایمن ترین روش ها برای محاسبه vo2max کودکان، افراد مسن و بیماران، استفاده از آزمون های زیر بیشینه است.آزمونی که برای محاسبه vo2max دانش آموزان استفاده کردیم، آزمون 1 مایل دویدن نرم بود که پس از انجام این آزمون و محاسبه زمان، سن و bmi و قرار دادن این داده ها در فرمول زیر می توان میزان vo2max آزمودنی ها محاسبه کرد (6). vo2max41 /8 - 94/108 = (زمان به دقیقه) + 34/0(زمان به دقیقه) 2 + 21/0 (سن) – 84/0 (bmi) نمونه گیری نیز به صورت سرمی و اندازه گیری سطوح هورمونی توسط روش الایزا صورت گرفت، به این صورت که آزمودنی ها ساعت 8 صبح (بهترین زمان برای انجام تست هورمونی کورتیزول و تستوسترون) و به صورت ناشتا (صبحانه نخورده) در آزمایشگاه حضور پیدا کردند و توسط متصدی آزمایشگاه نمونه های جدیدی از آن ها گرفته شد (29).پس از 8 هفته تمرین، آزمودنی ها نمونه دوم را 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و با همان شرایط نمونه گیری اول در همان آزمایشگاه انجام دادند. پس از جمع آوری داده ها آن ها را با کمک نرم افزار spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. برای نشان دادن شاخص های گرایش به مرکز و شاخص های پراکندگی از آمار توصیفی استفاده شد. از آزمون نا پارامتریک کولموگروف-اسمیرنوف برای بررسی نوع پراکنش داده ها استفاده شد. برای مقایسه میانگین ها، داده هایی که توزیع نرمال داشتند و واریانس آن ها نیز همگن بود، از تست t وابسته استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از آن است که : - تمرین مقاومتی بر سطح تستوسترون کودکان 12-9 ساله اثر ندارد. - تمرین هوازی بر سطح تستوسترون کودکان 12-9 ساله اثر ندارد. - تمرین مقاومتی بر سطح کورتیزول کودکان 12-9 ساله اثر ندارد. - تمرین هوازی بر سطح کورتیزول کودکان 12-9 ساله اثر ندارد. - تمرین مقاومتی سبب افزایش قدرت عضلانی کودکان 12-9 ساله می شود. - تمرین هوازی نمی تواند سبب افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی کودکان 12-9 ساله شود .