در کشور ما که حدود 20%آنرا کوهستان پوشانده است، اکثر شهرها در کوهپایه ها قرار دارند و این کوهپایه ها مهمترین منابع طبیعی تفرج برون شهری می باشند، که بدلیل آب و هوای پاک و سالم و مناظر بکر و زیبا مورد توجه گردشگران قرار دارند. این طبیعت زیبا علاوه بر گردشگرانی که چند روزه سفر می کنند پذیرا و مورد توجه بسیاری از مردم همان نواحی برای تفرج و گردش یکروزه و فارغ گشتن از شلوغی و تراکم زندگی شهری می باشد. یکی از مشکلات بهره برداری از پارک های طبیعی و سایر فضاهای طبیعی مورد استفاده برای تفرج طبیعی ، فقدان طراحی مناسب منطبق با شرایط محیط طبیعی منطقه مورد نظر است که نهایتا منجر به تخریب مناظر طبیعی محیط و یا افزایش هزینه نگهداری می گردد. هدف از این تحقیق مطالعه، بررسی و تحلیل عوامل محیطی موثر در طراحی منظر در اقلیم مورد نظر (گرم و خشک) می باشد تا ضمن تعریف اصول طراحی محیطی مناسب برای چنین اقلیم هایی نحوه استفاده از آن را در منطقه مورد نظر ارائه دهد.روش تحقیق تحلیلی-توصیفی از نوع مطالعه موردی می باشد. با توجه به مقدمه می توان مسئله را بدین صورت مطرح نمود که مکان های زیارتی – سیاحتی مناطق کوهستانی چگونه باید طراحی شود تا امکان حداکثر بهره برداری و استفاده همراه با حداقل آسیب به محیط طبیعی را از مکان مورد مطالعه داشت. یعنی علاوه بر آنکه با محیط طبیعی اطراف خود هماهنگ است جذاب ترین مناظر را برای زائرین و توریست فراهم کند و امکانات مورد نیاز را در اختیار گردشگر قرار دهد.در نهایت بر اساس مطالعات انجام شده طراحی نمونه موردی در محدوده بیدلک شهر بیرجند انجام گرفته است.

چکیده در جامعه امروزی کمیت ارتباطات بین انسان ها نسبت به گذشته افزایش یافته است، ولیکن روابط اجتماعی از نظر کیفیت بسیار افول کرده و روابط مجازی جایگزین روابط رودرروی افراد شده است. یکی از دلایل اصلی این مشکل، کمرنگ شدن نقش مراکز محله ها و عرصه های عمومی درون محله ای و در نتیجه از بین رفتن بستر و زمینه شکل گیری روابط اجتماعی است. در گذشته محله ها یکی از مهم ترین پایگاه های هویتی شهرها و عامل مهم تحکیم روابط اجتماعی میان شهروندان محسوب می شدند، اما اکنون در سایه توسعه جدید شهری گم شده اند. از آنجا که امروزه بوستان های محلی نقش عرصه های عمومی درون محله ای را ایفا می کنند، طراحی و احداث آن ها، یکی از موضوعات مهم و اساسی در طراحی و برنامه ریزی شهرهای معاصر بشمار می رود. از طرف دیگر مطالعات صورت گرفته نشان می دهد؛ احداث بوستان های محلی بیشتر با هدف تأمین حداقل فضای سبز مورد نیاز برای شهرها صورت می پذیرد. مسئله اصلی اینجاست که با وجود اثر گذاری این بوستان ها بر نوع و کیفیت روابط میان شهروندان، کیفیت و چگونگی این تأثیر در طراحی بوستان ها بدقت تبیین نمی شوند. از این رو در این پژوهش سعی شده است؛ از ظرفیت های فضاهای سبز محله ای در جهت توسعه روابط اجتماعی در سطح محله ها استفاده شود. روش تحقیق این پژوهش برمبنای روش تحلیلی-توصیفی می باشد و از راهکارهای ترکیبی در آن استفاده شده است. اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای، منابع اینترنتی، مطالعه میدانی و بررسی نمونه های مشابه که بصورت هدفمند از میان بوستان های شهری موفق انتخاب شده اند، گردآوری شده اند. با توجه به تحقیقات و بررسی های کیفی و کمی انجام شده، روشن گردید که برای توسعه روابط اجتماعی در پارک های محلی، ابتدا باید شرایط لازم جهت جذب افراد به پارک و افزایش مدت زمان حضور آن ها فراهم شده و سپس تدابیر لازم جهت برقراری تعاملات اجتماعی بین آن ها اعمال شود. در نهایت معیارهای طراحی پارک های محلی، براساس ویژگی های فعالیتی و کالبدی فضاهای عمومی تدوین و فضاهای مناسب مورد نیاز پیشنهاد و طراحی گردید.

چکیده: امروزه با توسعه روزافزون شهرنشینی، اهمیت سازگارسازی فضاهای عمومی با نیازهای اجتماعی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. در سالهای اخیر، کودکان که از اهمیت ویژه ای در میان گروه های انسانی برخوردارند، بخش قابل توجهی از اوقات فراغتشان به فعالیت هایی چون تماشای تلویزیون و سایر فعالیتهای فاقد تحرک می گذرد، از این رو ضرورت ایجاد فضاهایی به منظور جلوگیری از بی تحرکی، کاهش آگاهی محیطی و عدم تعامل با محیط مطرح می گردد. متاسفانه در بسیاری از موارد مشاهده می شود که محیط های خاص کودکان بدون توجه به نیازهای واقعی آنان طراحی می شوند. بنابراین برای تحقق شکوفائی و توانائی های خلاقه کودکان، بایستی در ایجاد سازگاری میان فضاها با نیازها آنان توجه گردد. روش تحقیق پایان نامه حاضر، «توصیفی» و «تحلیلی– اسنادی» است که با رجوع به منابع و بررسی مبانی روانشناسی خلاقیت و مبانی طراحی منظر، سعی در تدوین اصول طراحی در ارتباط با نیازهای کودک دارد. و همچنین با بهره گیری از روش «تحلیل محتوا» به بررسی نمونه های مشابه پرداخته شده است. باتوجه به آنکه " پارک" محیطی است که در آن اصلی ترین فعالیت کودکی یعنی" بازی" اتفاق می افتد، لذا می توان از " پارک کودکان " به " پارک بازی " تعبیر کرد؛ این معنی ایده پارک تجربه را فراهم میکند که در چهار وجه تحرک، جستجو و اکتشاف، خلاقیت و تخیل تحقق میاید. با توجه به دیدگاه مازلو که رشد کودک در ابعاد مختلف، زمینه ساز تحقق ظرفیت های فردی "و در نتیجه "پرورش خلاقیت " است، می توان از مقوله رشد دوران کودکی به " خودشکوفایی" تعبیر کرد. لذا دربخش طراحی در جهت پرورش خلاقیت ، پارک مورد نظر به پنج پارک جزئی تر مرتبه بندی و طراحی شده است که در آن از نیازهای اولیه کودک تا نیاز به خودشکوفایی پاسخ داده شود وکودک در مسیر خود شکوفایی، به پرورش خلاقیت که زیر مجموعه ای از خودشکوفایی است دست یابد . واژگان کلیدی: کودک، پارک، پرورش خلاقیت

رود دره های شهری به عنوان یکی از ارکان اساسی ساختار شهر، ارزش های زیست محیطی و اقتصادی بسیاری را به همراه دارند. اما استفاده و دخالت های نامناسب می تواند از ارزش این عنصر حیات بخش شهری بکاهد. از جمله مهم ترین تهدیدهای قابل ملاحظه در این حوزه، تغییر در مقطع رودها و محصور کردن آن توسط دیواره های بتنی است که علاوه بر آسیب به بستر طبیعی، رود را از استفاده تفرجی خارج می سازد. این در حالی است که امروزه طراحی منظر اکولوژیک به عنوان یک رویکرد جدید به ارائه الگو ها و ضوابط طراحی منطبق بر محیط، با توجه به فرصت ها و تهدیدات موجود می پردازد و با استفاده بهینه از روابط موجود و اطلاعات دریافتی از مناظر طبیعی و انسان ساخت، در ایجاد پیوندی هم ساز و یکپارچه میان طبیعت و بستر فرهنگی و بومی منطقه سعی می نماید. بنابراین به نظر می رسد که استفاده از طراحی منظر اکولوژیک پایدار و منطبق بر محیط، راهبردی مناسب در برخورد و احیای رود ـ دره های شهری باشد. بدین منظور، تحقیق حاضر به چگونگی دستیابی به اصول و ضوابط طراحی منظر اکولوژیک رودـ دره های شهری با توجه به ارکان مطرح شده در طراحی پایدار منظر می پردازد. در این پژوهش از روش تحقیق نمونه موردی با استفاده از راهکارهای ترکیبی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده آن است که، عناصر ساختاری منظر موجود در رودـ دره دارآباد را می توان به چهار دسته اصلی ا- پوشش گیاهی 2- شکل زمین 3- سطوح آبی و 4- عناصر انسان ساز (مصنوع) تقسیم نمود. ارائه راهبردها, راهکار ها و الگوهای طراحی منطبق بر محیط در قالب یک طرح راهبردی با توجه به چارچوب طراحی منظر اکولوژیک پایدار در سه پهنه عملیاتی حفاظتی، مرمتی و تفرجی و با توجه به چهار دسته فوق صورت گرفته است که در این پژوهش بدان پرداخته می شود.

معماری منظر به عنوان گرایشی بین رشته ای، وظیفه دارد تا فضاهای سبز مناسب با نیازهای انسان را طراحی نماید. هماهنگی معماری منظر با بستر و اقلیم موجود یکی از اساسی ترین اصولی است که باید در هنگام طراحی مدنظر قرار گیرد ولی در قرن بیستم با پیشرفت های چشمگیر در زمینه های تکنولوژی و انرژی، بسیاری از طراحان منظر احساس کردند که بدون توجه به زمینه ی طراحی می توانند طرح های ایده آل خود را در هر زمینه ای به وجود آورند. مناطق خشک دنیا از جمله مناطقی بودند که در زمان غلبه این دیدگاه در طراحی آسیب بسیاری دیدند و طرح های معماری منظر که با الگوبرداری از معماری منظر اروپایی در این مناطق ایجاد گردید به شدت ناسازگار با محیط بومی آنها بود و علاوه بر تامین هزینه های زیاد بابت احداث، هزینه های نگهداری بالایی را نیز طلب می کرد. از طرفی با گسترش شهرنشینی در این مناطق و کمبود شدید منابع آب در این مناطق باعث گردید تا فعالیت های صنعتی، کشاورزی و خانگی برای مصرف آب در الویت قرار گیرد و فضاهای سبز شهری با مشکل کمبود منابع آب روبرو گردند. این رساله تلاش دارد تا اصول و معیارهایی را معرفی نماید تا بر این اساس بتوان مصرف آب را در مناظزر ساخته شده در مناطق خشک بهینه نمود. سوال پژوهش این است که آیا می توان منظری طراحی و احداث کرد که بتواند بدون نیاز به آبیاری و یا حداقل آبیاری به حیات خود ادامه دهد؟ چنین منظری پایدار و کارا خواهد بود و یشترین انطباق را با محیط های اطراف خود در اقلیم های گرم و خشک خواهد داشت. در این رساله ار روش تحقیق تحلیلی- توصیفی استفاده شده و منابع کتابخانه ای اصلی ترین منابع مطالعاتی بوده اند که در کنار اطلاعاتی که به صورت میدانی از بستر طراحی گرد آوری گردیده اند، منابع مطالعاتی این پژوهش را تشکیل می دهند. روش انجام این پژوهش به این صورت است که با بهره گیری از از منابع کتابخانه ای در ابتدا شناختی از ویژگی های منظر پایدار و مناظر اکولوژیکی منطبق با بستر طراحی به دست آمده و سپس مشکلات طراحی در مناطق خشک مورد بررسی قرار می گیرد. در گام بع تعدادی از اصول و الگوهای موجود در مناظر کویری بررسی گردیده است. تعدادی از این اصول از تجربه های زمینه های غیر بومی و تعدادی دیگر از زمینه های بومی استخراج شده است. در پایان نیز با توجه به مباحث عنوان شده، یک جمع بندی از این اصول ارایه می گردد. بنا بر مطالعات صورت گرفته در این رساله، با انجام این اقدامات علاوه بر بهینه کردن مصرف آب در این مناظر، هزینه های دیگر مربوط به احداث و نگهداری نیز کاهش محسوسی خواهد داشت. کلمات کلیدی: منظر پایدار، مناطق خشک، مصرف بهینه آب

امروزه با توجه به تغییر شکل حمل و نقل بین شهری، مفهوم ورودی شهر و نوع ادراک مسافر از ورودی نسبت به گذشته ها تغییر یافته، دروازه های ورود به شهر امروزه جای خود را به فرودگاهها، ایستگاههای راه آهن و پایانه های اتوبوس بین شهری، به عنوان آخرین سکانس ورود به شهر داده اند. نقشی که این مبادی در معرفی شهر به مسافر ایفا می کنند غیر قابل انکار است، به طوری که کیفیت آنها می تواند بر انگاره های مسافرین نسبت به شهر تاثیر مستقیم داشته باشد. بنابراین تدوین اصول و راهکارهای طراحی منظر مربوط به این مبادی همچون سایر مبادی ورودی یک شهر ضروری به نظر می رسد. در این پایان نامه با تاکید بر پایانه های اتوبوس مسافربری بین شهری و با فرض رعایت ضوابط طراحی مبادی ورودی شهر، سعی در ارائه راهکارها و الگوهایی در جهت مناسب سازی محیط و منظر پایانه ها به عنوان نقطه تاکید در مبادی ورودی شده است. ابعاد مورد بررسی در این تحقیق مولفه های عملکردی، سازمان فضایی، سازمان فعالیتی، سازمان فرهنگی- هویتی و سازمان محیط زیست بوده که براساس مطالعات کتابخانه ای انجام شده و بررسی نمونه های داخلی و خارجی، به مولفه های موثر در طراحی منظر این پایانه ها دست یافته شده است. با توجه به شرایط نامطلوب محیطی فضای پایانه مسافربری مشهد به عنوان یکی از مبادی ورودی این شهر و اثرات منفی آن بر انگاره های زائرین، و نقشی که طراحی محیط و منظر می تواند در ارتقای کیفی، بصری و عملکردی این فضا داشته باشد، با تحلیل و بکارگیری مولفه های تاثیرگذار موثر بر مطلوبیت منظر پایانه های مسافربری دست یافته شده در این پایان نامه، در پایانه مسافربری امام رضا(ع) مشهد و تحلیل الگوی تقاضای سفر و نیازسنجی مسافرین ورودی به این پایانه و بومی سازی مولفه های نام برده شده، سعی در ارائه راهکارهایی جهت بهبود این فضا به عنوان یکی از مبادی معرف هویت شهری مشهد شده است.

طبیعت نشانه¬ای الهی است و در موازین اسلامی به حضور، تفکر و عبادت در طبیعت بسیار سفارش شده-است. در بسیاری از آیات قرآن کریم به عناصر طبیعی اشاره شده و بهشت به باغی باشکوه و مصفا تشبیه شده است. اما با وجود جایگاه رفیع و دارای احترام طبیعت در اسلام، در مساجد که اصلی¬ترین بنای عبادی مسلمانان بوده و روزگاری باشکوه¬ترین عمارت شهر اسلامی به شمار می¬آمده¬اند، جای درختان و گیاهان خالی است. در این پژوهش به عنوان سوال اصلی¬ در پی یافتن دلایل این موضوع بوده و سعی داریم به بررسی امکان تعامل و ارتباط عینی و مفهومی مساجد با عناصر طبیعی و به ویژه فضای سبز بپردازیم. بدین منظور ابتدا اشاره¬ای به جایگاه طبیعت در ادیان و مکاتب تاریخی مختلف، خصوصا ادیان توحیدی شده و در ادامه به طور ویژه دیدگاه و مصادیق توجه به طبیعت در دین اسلام مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. پس از مطالعه نظریات به بررسی میزان حضور عناصر عینی طبیعت (آب و فضای سبز) و حضور نمادین طبیعت در قالب تزئینات گیاهی در مساجد ایرانی پرداخته شده است. شیوه¬ی مطالعه در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و پس از بررسی منابع کتابخانه¬ای و به خصوص تحلیل داده¬های بدست آمده از بررسی¬ بیش از 100 نمونه از مساجد ایرانی، به نتایج جالب و ارزشمندی دست پیدا کرده¬ایم. این نتایج مستند در قالب آمار دقیق علاوه بر اینکه به ابهامات رایج در زمینه امکان استفاده از گیاه در مساجد پاسخ داده است، می¬تواند ابزاری مفید و کارآمد به منظور ارتقای کیفی فضای مساجد امروزی و به خصوص مساجد محلی در اختیار معماران و صاحب¬نظران قرار دهد. به علاوه ایده¬هایی بدیع به منظور ارتقائ وضعیت مساجد محلی امروزی در قالب باغ-مسجد مطرح و در انتها عملا مورد استفاده قرار گرفته است.

فضای شهری بعنوان بستر حیات جمعی شهروندان ظرفی است که تنها با برخورداری از کیفیات فضایی مطلوب می تواند پاسخگوی بخشی از نیازهای انسانی باشد. عناصر مستقر در فضا بعنوان بخش مهمی از عناصر سازنده ی آن مطرح بوده، پوشش گیاهی با توجه به ویژگی های منحصر به فرد آن (چه از لحاظ ساختار فیزیکی و چه از لحاظ ساختار زیبایی شناختی) بعنوان یکی از مهمترین این عناصر به شمار می آید. به طور کلی پوشش گیاهی به لحاظ موقعیت، ابعاد، تناسبات، رنگ، فرم، شکل و حالت در فضا تاثیرگذار است. هدف اصلی از این پژوهش دستیابی به راهکارهایی طراحانه به صورت تجویزی و توصیه ای به منظور استفاده ی مطلوب از پوشش گیاهی در تناسب با ویژگی ها و نیازهای فضا و نیز استفاده کنندگان از آن و در نهایت ارتقای کیفیت فضای شهری بوده است. در این پژوهش، روش توصیفی ـ تحلیلی بصورت فرآیندی منسجم به کار گرفته شده است. نتایج حاصل از مطالعات، تاثیر پوشش گیاهی بر ارتقای کیفیت فضاهای شهری در دو بعد اکولوژیک و کالبدی ـ فضایی (زیبایی شناختی) را نشان می دهد. هر یک از این ابعاد شاخص هایی را شامل می شوند که راهکارهای راهنمای طراحی موضوعی به تفکیک در هر یک از این زمینه ها ارائه شده است. همچنین چک لیست ارزیابی مکان با هدف جهت دادن و وزن دهی مطلوب به راهکارهای راهنمای موضوعی در یک موضع مشخص تدوین گردیده است. در ادامه نتایج به دست آمده در بخش طراحی نمونه موردی میدان عتیق (امام علی) اصفهان به آزمون گذاشته شده و نمود عینی کاربست راهنمای استفاده از فرم های بهینه ی گیاهی متناسب با فضاهای شهری به نمایش در آمده است.

تصمیم گیری برای تعیین نوع کاربری زمین همواره یکی از نگرانی های اصلی برنامه ریزان منطقه ای بوده است. اکثر مواقع در تخصیص کاربری زمین نسبت به قابلیتها و پتانسیل های اراضی و همچنین مخاطرات طبیعی که اراضی را تهدید می نمایند بی توجهی می گردد که هزینه و خسارات بالایی را در پی خواهد داشت. با توجه به اینکه ایران یکی از زلزله خیز ترین کشورهای جهان است و از آنجاکه نمی توان مانع وقوع سوانح طبیعی شد، لازم است که برنامه ها، به منظور کاهش هرگونه خسارت، بر مدیریت سوانح طبیعی متمرکز باشند. در این پژوهش تلاش کردیم تا براساس میزان تناسب اراضی با توجه به شاخصهای کالبدی و اکولوژیکی، برای کاربری های کشاورزی و توسعه شهری و صنعتی، و با تمرکز بر میزان آسیب پذیری منطقه در برابر خطر زلزله، برنامه کاربری اراضی مناسب را برای استان قزوین ارائه دهیم که در این راستا به کمک تلفیق فرایند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و منطق ارزش¬گذاری لایه¬ها (index overlay)و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) به تعیین اولویت کاربری ها در هر واحد اراضی می پردازیم. نتایج تحلیلها نشان می دهد که قسمت شمال و جنوب استان از نظر زلزله پرمخاطره محسوب می شوند و با توجه به فاکتورهای کالبدی، اکولوژیکی و پهنه های خطر زلزله محدوده ای در مرکز استان مناسب توسعه شهری و صنعتی می باشد که ضمن بهرمندی از پتانسیلهای کالبدی از خطر زلزله نیز مصون بماند شایان ذکر است که احداث شهرکهای صنعتی و مسکونی و شهرهای جدید در نهایت باید بر اساس مطالعات مکانیابی دقیقتر و در مقیاس پایین تر، صورت پذیرد.

در این رساله کوشش می‏شود به بررسی گورستان‏ها به عنوان فضاهایی با جایگاه ویژه در سازمان هویتی شهرها و خاطره جمعی شهروندان پرداخته شود و جایگاه این عناصر مهم در باورهای اعتقادی و فرهنگی آدمیان در کنار نقش آن‏ها در ساختار شهرهای ایرانی- اسلامی مورد بررسی قرار گیرد. سپس نقش گورستان‏ها چون مجموعه‏ای چند عملکردی که دارای کارکردهای فرهنگی، آئینی، مذهبی و گردشگری هستند، در قالب یک جزء مهم از عناصر تشکیل دهنده شهرها از گذشته تا اکنون مورد مطالعه قرار گیرد. بعد از تبیین جایگاه گورستان‏ها در نظام اجتماعی زندگی انسان‏ها و ساختار شهرها، هدف اصلی، جستجوی راهکارهایی بوده است برای رفع مشکلات عدیده این فضاها به لحاظ کالبدی و فضایی. بدین سبب به بررسی مبحث آسیب‏شناسی کالبدی و فضایی وضع کنونی بهشت زهرا(س) و ساماندهی آن پرداخته شده است و مسائلی همچون هدف‏گذاری و رویکرد طرح ساماندهی و همچنین چشم‏انداز آتی آن مورد بررسی قرار گرفته است. در این رساله به بررسی مفاهیم هویت‏بخش برای بازگرداندن گورستان‏ها به حیات پویای شهری نیز پرداخته شده است و مفاهیمی همچون باغ ایرانی به عنوان کهن الگوی ماندگار در قالب باغ‏مزارها مورد بررسی قرار گرفته است تا بتوان با بکارگیری این مفاهیم و احکام شرعی و حقوقی و دانش طراحی منظر کمک به منظرآرایی و ساماندهی آرامستان بهشت زهرا(س) شود. در ادامه به بررسی تجارب صورت گرفته در زمینه ساماندهی و یا طراحی گورستان‏ها در داخل و خارج از کشور پرداخته شده است و در انتها به عنوان یک نمونه موردی طرح ساماندهی و بهسازی بخشی از آرامستان بهشت زهرا(س) تهران مورد شناخت قرار گرفته و برای آن راهکارهایی در زمینه ساماندهی پیشنهاد گردیده است. آنچه در باب آن سخن گفته شد، در قالب 5 فصل به قرار زیر تبیین گردیده است: • فصل 1: طرح موضوع • فصل 2: ادبیات موضوع • فصل 3: بررسی مصادیق • فصل 4: شناخت بستر (آرامستان بهشت زهرا) • فصل 5: ارائه طرح

امروزه با توسعه ی تکنولوژی، جامعه ی بشری با وجود دست یافتن به پیشرفت های موثر در زمینه های متعدد، شاهد اثرات مخربی بر محیط زیست پیرامون خود است. که یکی از رایج ترین تأثیرات تخریبی بر محیط زیست، ساختمان سازی در جهت بهبود فعالیت های بشری بدون در نظر گرفتن اثرات منفی آن در طبیعت پیرامون است. معماری به عنوان یکی از تخصص های موثر در فراهم آوردن زیر ساخت های توسعه فعالیت های انسانی، موظف به شناخت دقیق تأثیرات همه جانبه ی ساخت در محیط پیرامونش می باشد. این پژوهش تلاش دارد که با معرفی خصوصیات مصالح دوستدار طبیعت، با به حداقل رساندن اثرات تخریب بر محیط زیست، به حفظ محیط و سلامتی زیست انسانی بپردازد. پرسش این پژوهش آن است که مصالح دوستدار طبیعت چه خصوصیاتی دارند و چگونه می توان از این مصالح در طراحی معماری استفاده کرد؟ برای پاسخ به این سوالات، از روش استدلال منطقی و با استفاده از تکنیک توصیفی- تحلیلی، به مطالعه درباره ی خصوصیات مصالح دوستدار طبیعت پرداخته شده است. این خصوصیات در طول چرخه ی عمر مصالح به عنوان ضوابطی برای گزینش و ارزش گذاری برای مصالح در دوستدار طبیعت بودن آن ها بیان شد. سپس تعدادی از مصالح در جدول بدست آمده مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج مطالعات انجام شده در طراحی لحاظ گردید.

رود خانه های شهری به عنوان یکی از ارکان اساسی ساختار شهر، ارزش های زیست محیطی و اجتماعی بسیاری را به همراه دارند. اما استفاده نابجا و مداخله های نامناسب می تواند از ارزش این عنصر حیات بخش شهری بکاهد. از طرفی دیگر به جز ساختار کالبدی، ساختارهای اجتماعی و اقتصادی شهر نیز بخشی از هویت وجودی شهر را تشکیل می دهند در حالی که در بسیاری موارد تنها بخش کالبدی شهرها به چشم می آید و سایر جوانب وجودی شهرها در حالی که وجود دارند دیده نمی شود و خود را به شکل لایه ای بر بستر فیزیکی موجود منطبق می کنند. در صورتی که اگر ساختار کالبدی شهر و سایر ساختارها با هم کار کنند، سبب شکوفایی یکدیگر می شوند و در غیر این صورت در هر کدام از ساختار های شهری مشکلاتی بروز خواهد نمود. نیاز به احیای ارزشهای رودخانه های شهری و نیاز ایجاد فضاهای جمعی را می توان با طراحی فضاهای حاشیه ی رودخانه های شهری با همدیگر به خوبی پاسخ داد. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق تحلیلی توصیفی از نوع نمونه موردی و استفاده از راهکارهای ترکیبی سعی در ارائه چگونگی این طراحی دارد. نتایج حاصل از این تحقیق در مورد رودخانه ی بابلرود شهر بابل نشان دهنده آن است که در نظر گرفتن شهروندان در قالب گروه های انسانی و ایجاد بستر لازم، جهت حضور گروه های مختلف ورزشی، هنری، صنفی و ... سبب حضور مستمر شهروندان می شود، شهروندانی که به دلیل هویت پس زمینه ای گروهی خود، سعی در تنظیم رفتار و فعالیت خود دارند و مشارکت مردمی را عملی می کنند. در این قالب روابط اجتماعی توسعه می یابد و همچنین این نوع حضور،سبب احیای محیط های طبیعی نفوذ کرده در شهر می شود.