تضعیف فوتون های گامای گسیل شده از رادیودارو در بدن بیمار یکی از محدودیت ها در تصویربرداری تک گاما(spect) است. پدیده تضعیف ناشی از برهم کنش های پرتوی گاما با بافت های مختلف هنگام عبور از بدن است. در اثر این برهم کنش ها یا فوتون بطور کامل توسط بافت جذب می شود یا در اثر پراکندگی در مکانی نادرست آشکارسازی می شود. در صورت عدم تصحیح تضعیف، این پدیده می تواند باعث کاهش دقت اندازه گیری توزیع رادیواکتیویته و ایجاد آرتیفکت هایی در تصاویر بازسازی شده شود. تا کنون روش های تقریبی مختلفی به منظور تصحیح تضعیف ارائه شده است. در بیشتر روش های تصحیح تضعیف مانند روش اصلاحی چنگ و روش سورنسون در spect، توزیع ضرایب تضعیف یکنواخت فرض می شوند. در برخی نواحی، بعنوان مثال ناحیه قفسه سینه که شامل بافت هایی با ضرایب تضعیف متفاوت است، نشان داده شده که بکار بردن این روش ها نمی تواند تصحیح مناسب را ایجاد کند. بنابراین ضروری است که توابع تضعیف ویژه بیمار را به دست آورند. یک روش رایج برای اصلاح تضعیف در تصویربرداری تک گاما اندازه گیری و بازسازی توابع ضریب تضعیف با استفاده از یک اسکن انتقالی است که بطور جداگانه یا همزمان با اسکن گسیلی انجام می شود. هدف از این تحقیق بررسی نظری تصحیح تضعیف روی تصاویرایجاد شده از technetium-99m با استفاده از چشمه خارجی cesium-137 است.

حمام علی قلی آقا یکی از بناهای تاریخی اصفهان می باشد که در عصر صفوی احداث شده است. آرایه ها و به عبارتی تخصصی تر، دیوارنگاره های آن از شاخصه های موثر تجسمی و جزئی جدا ناپذیر از هویت آن محسوب می شود. این آثار که از نظر شکل و محتوا، گوناگونی دارد به عنوان متن تصویری دلالت بر اسناد تاریخی، فرهنگی، ملی و مذهبی ادوار مختلفی می کند که از سابقه ی تصویری ایران محسوب می شود. لذا هدف از مطالعه و بررسی وجوه تجسمی، دیوارنگاری های پیکره نما، چگونگی تعامل آن با فضای معماری در جهت کمال بخشی به بنا و بارز شدن آن به عنوان اثر تاریخی، با توجه به خلاء نسبی- تحقیقاتی در رابطه با دیوارنگاره های موجود در بناهای تاریخی کشورمان، به خصوص در بحث نقاشی دیواری می باشد. نتایج بدست آمده در این پژوهش بر اساس تجزیه و تحلیل کیفی و مقایسه ای آثار و مصاحبه با اساتید و تحقیقات کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته است و به ارزیابی شکل و محتوای دیوارنگاره ها با ترکیب انسانی پرداخته است. لذا یافته های تحقیق نشان می دهد اکثر دیوارنگاره های موجود علاوه بر پوشش دهی و فعال سازی فضای معماری جنبه رسانه ای دارد و باعث تعامل ادبیات و مسائل فرهنگی و اجتماعی است. از طرف دیگر نقوش هندسی و اسلیمی دیوارنگاره ها با نزدیک شدن زندگی به صنعت و مدرنیته، تبدیل به نقوشی می شود که نیاز به دقت در قرینگی و تکرار در آن نیست و همین امر باعث تفاوت هایی در شکل و محتوا می شود.