شیوع تروماهای شکم همچنان در حال افزایش است و سومین قسمت بدن است که در تروما دچار آسیب میشود. تشخیص هر چه سریعتر امکان انجام تدابیر درمانی مطلوب را تسهیل می کند. علیرغم وجود تکنیکهای تشخیصی جدیدتر و بهتر مثل ‏‎ct‎‏ هنوز هم تروماهای شکم برای هر پزشکی مسئله پیچیده است است، زیرا ارزیابی پاتولوژی داخل شکمی در بیماران مولتیپل تروما مشکل است. در اکثر موارد ضایعه شکمی تحت الشعاع سایر صدمات قرار میگیرد. غالبا بیماران مبتلا به ترومای شکم بعلت تروماهای همراه سر، اعتیاد به مواد مخدر و الکل یا بعضی داروها هوشیار نیستند. تروماهای قفسه سینه، مسائل ارتوپدیک و صدمات خلف صفاقی نیز ممکن است به همراه ترومای شکم عارض شده و تشخیص ضایعه شکمی را هر چه بیشتر پیچیده سازد. ترومای بلانت شکمی شایعترین مکانیسم ترومای شکم است که اکثریت بدنبال تصادف با وسایل نقیه موتوری اتفاق می افتد و ترومای نافذ شکمی در مجموعه شهری افزایش یافته است. دو تا از راههای تشخیصی دقیق ‏‏‎ct scan‎‏ و لاواژ تشخیصی صفاقی ‏‎(dpl)‎‏ است. ‏‎dpl‎‏ روش بی خطر بوده و در بیماران مبتلا به ترومای شکم روش کمکی قابل اعتمادی است. ‏‎ct‎‏ نیاز به تجهیزات، رادیولوژیست مجرب و در دسترس، انتقال بیمار به مرکز ‏‎ct‎‏ و ‏‎stable‎‏ بودن بیمار و صرف زمان و هزینه بالا دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی نتایج پریتونئال لاواژ در تشخیص تروماهای شکمی در مقایسه با لاپاراتومی و درمان کنسرواتیو انجام شده است.