ورزش به عنوان یک پدیده اجتماعی فراگیربهترین ساز وکار تامین سلامت جسمانی وبهداشت روانی محسوب می گردد ولذا سرمایه گذاری در آن موجب کاهش هزینه ها در بخش بهداشت،درمان ومراکز مبارزه با مفاسد اجتماعی و پایین آوردن سطح ناهنجاری های فردی واجتماعی می شود. ورزش در بهره وری ملی نیز نقش بسزایی داشته ومتضمن تاثیر مثبت برتولید ناخالص ملی کشور می باشد. اشتغال داشتن به امر تربیت بدن از طریق فعالیت های جسمانی ، فرصت منحصر به فردی برای مطالعه و فهم پیچیدگی های حیات اجتماعی را فراهم می کند .تربیت بدنی فعالیتی است که درجه ای از اشتغال اولیه یا ثانویه را در بردارد که دیگر شرایط نهادی ،قادر به پیشی گرفتن از آن نیستند و چنان فرصتی را برای تحقیق در مورد اشکال بسیار شفاف ساختار اجتماعی فراهم می آورد که در دیگر نظام ها یا موقعیت ها نمی توان یافت). سازمان تربیت بدنی به عنوان یک نهاد دولتی ودر گستره وسیع و فراگیر در سراسر کشور با هدف نهادینه کردن فعالیت های بدنی وورزشی ،ایجاد روحیه شادابی ونشاط وثمربخش کردن اوقات فراغت اقشار مختلف جامعه ایجاد شده است.بدیهی است که پوشش دادن قشر عظیم مردم در بخش فعالیت های ورزشی متناسب با نیروی انسانی متخصص در کنار استفاده بهینه فضای ورزشی در کشور است. پرداختن به رقابت سازمان یافته یک فعالیت نهادینه است که مستلزم کاربرد نیروی جسمانی شدید و بااستفاده از مهارت جسمانی پیچیده است که توسط عوامل درونی وبیرونی تحریک می شود .(آزاد،)رشد فزاینده ورزش در دودهه اخیر آنرا به عنوان یک صنعت فعال در قرن حاضر تبدیل کرده است این امر موجب می شود که سرمایه گذاری های آن همگام با توسعه در بخشهای مختلف ورزشی از جمله اماکن ورزشی ضرورت یابد. در کشور ما فضا های ورزشی بیشتر سنت گرا بوده، واز نوع آوری درگرایش های ورزشی متناسب با توسعه جهانی ونیاز های فرهنگی واجتماعی کشور باز مانده است برهمین اساس در نظر گرفتن راه کارهای مناسب در جهت ایجاد فضای مناسب هم از لحاظ علمی وهم از لحاظ عملی ضروری به نظر می رسد. اشخاصی که در سنین کودکی مشغول به فعالیت بدنی سازمان یافته می باشند در پویایی و توسعه یافتگی جامعه نقش بسزایی دارندوبیشترین توجه به ورزش پایه برای افرادی است که بین سنین 6تا18سال قرار دارند ، که این قشر از اشخاص را دانش آموزان تشکیل می دهند که در مقاطع مختلف تحصیلی شامل ابتدایی،راهنمایی ومتوسطه مشغول به تحصیل می باشند درهمین راستا وجود مکان های ورزشی مناسب برای آموزش وپرورش از اولویت های هر جامعه توسعه یافته می باشد.قدمت درس تربیت بدنی در مدارس ایران بیش از هفتاد سال است که اجرای آن دارای فراز ونشیب های فراوان بوده است که از آنجمله می توان به کمبود فضا،تجهیزات ونیروی انسانی اشاره کرد که البته مدارسی که از حیث فضا کمبود داشته باشند بیشتر هستند. مدیریت فضا های ورزشی فرآیند برنامه ریزی ،اجرا ،هماهنگی وارزشیابی عملیات روزانه یک مکان ورزشی است که البته اداره این مکان ورزشی یک مسئولیت حرفه ای است که باید به آن از دید گاه ویژه ای نگریست سیل اطلاعات ویافته های پژوهشی جدید باعث اعتبار بیش از پیش علم تربیت بدنی گشته است بنابراین ما می توانیم با استفاده از اطلاعات جهانی ورزش در قسمت های مختلف ورزشی کشور،در اداره اماکن ورزشی خصوصا سالن های ورزشی راه کارهای لازم را به عمل آوریم. با توجه به مقدمات ذکر شده بررسی وضعیت سالن های ورزشی در سطح آموزش وپرورش استان قزوین این واقعیت را روشن می کند که وضعیت سالن هادر شرایط حاضر نسبت به وضعیت مطلوب در چه سطحی قرار دارد.به طوری که ما دراین پژوهش حوزه اصلی تحقیق خود را به مطالعه مسایل ایمنی،بهداشت ،جایگاه تماشاگران، امکانات وتجهیزات،موقعیت محلی سالنها وبهره وری باتوجه به موارد ذکر شده اختصاص دادهایم .برهمین اساس پژوهش حاضرپس از بررسی موانع،ومشکلات وعوامل تهدید کننده به ارایه راهکار های مناسب در جهت رفع این عوامل در جهت بهیمه شدن احتمالی آن می پردازد.