استفاده از قاب های دارای سیستم معمول مهاربندی همگرا در طراحی لرزه ای، بدلیل ملاحضات معماری، در بسیاری از موارد با مشکلاتی مواجه است. راه حل عملی برای این موضوع انتقال دهانه مهاربندی در طبقات پایین سازه و ایجاد سیستم ناپیوسته است، که امروزه بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. با این وجود بررسی های دقیقی در مورد این نوع سازه ها و با توجه به روش های معمول طراحی لرزه ای سازه ها انجام نشده است؛ که منجر به عدم اطمینان از رفتار مناسب لرزه ای آنها می شود. هدف از این مطالعه بررسی و اعتبارسنجی فرآیند طراحی این نوع سازه ها و اجزای موثر در باربر جانبی آنها است. برای این منظور قاب های کوتاه و میان مرتبه 3، 6 و 9 طبقه با پیکربندی های مختلف، بوسیله تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی با استفاده از مجموعه ده عددی از شتابنگاشت ها، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان دهنده ای این مسئله است که پروسه فعلی طراحی لرزه ای برای این گونه سازه ها مناسب نیست و منجر به طراحی غیر ایمن ستون های ویژه این نوع سازه ها می شود.

شریان های حیاتی مدفون در زمین های مستعد به روانگرایی در حین زلزله به علت افزایش فشار آب حفره ای و کاهش مقاومت خاک، ممکن است دچار بلندشدگی شوند. این بلندشدگی از مهمترین عوامل مخرب شریان های حیاتی مدفون می باشد. در اکثر مطالعات گذشته به بررسی آزمایشگاهی این مسئله پرداخته شده است، به دلیل اهمیت نیروهای گرانشی در این مسائل برای بدست آوردن نتایج نزدیک به واقیعت استفاده از آزمایش سانتریفیوژ الزامی می باشد. در این تحقیق برای شبیه سازی لوله های مدفون از یک مدل سازی بر مبنای روش تفاضل محدود استفاده شده است. برای معرفی رفتار خاک روانگرایی اطراف لوله از مدل رفتاری یوبی سی سند استفاده شده است. برای در نظر گرفتن اثرات تولید فشار آب حفره ای، مدل سازی به صورت کاپل انجام گرفته شده است. بنابراین تعیین پارامترهای سیال حفره ای اهمیت فوق العاده ای دارند. آزمایش برش ساده برای کالیبره کردن پارامترهای خاک اطراف شریان های حیاتی شبیه سازی شده است. در این پژهش یک آزمایش سانتریفیوژ مدل سازی شده است. نتایج حاصله در مقایسه با مطالعات عددی گذشته توافق مناسب تری برخوردارند، علت اصلی این برتری، استفاده از یک مدل رفتاری مناسب می باشد. این پژوهش همچنین به بررسی عوامل موثر بر بلندشدگی سازه های مدفون، اضافه فشار آب حفره ای، نیروی محوری، برشی و ممان خمشی سازه پرداخته شده است. یک مطالعه پارامتری برای در نظر گرفتن عوامل موثر در نتایج مانند قطر لوله، ضخامت دیوار، دامنه و فرکانس بارگذاری انجام گرفته شده است.

دیوارهای برشی فولادی از حدود چهار دهه گذشته مورد توجه محققین قرار گرفته و در ساختمان های مهمی در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفته اند. مزایای زیادی برای این سیستم از قبیل مقاومت و سختی زیاد، شکل پذیری قابل ملاحظه و جذب انرژی زیاد وجود دارد، اما مسئله افزایش مقطع ستون های سازه در این سیستم (جهت جلوگیری از تشکیل مفاصل پلاستیک در ستون ها در اثر نیروهای حاصل از ایجاد میدان کشش در ورق پر کننده دیوار که پایداری کلی سازه را تهدید می کند) به عنوان معضلی مهم در این سیستم شناخته می شود. برای رفع این مشکل از حدود یک دهه پیش سیستم دیوار برشی فولادی جدیدی تحت عنوان «دیوارهای برشی فولادی نیمه مقید در لبه ها»، در دانشگاه تربیت مدرس توسط محرمی پیشنهاد شده است. در این سیستم ورق دیوار به جای اتصال به ستون های اصلی قاب به ستون های فرعی که از بالا و پایین به تیرها متصل هستند، وصل می شود و تنش ناشی از میدان کشش به وجود آمده در ورق به جای ستون های اصلی به این ستون ها وارد می-شوند که در باربری ثقلی سازه نقشی ندارند. نتایج آزمایشات مختلفی که بر روی این سیستم انجام گرفته، عملکرد مطلوب این سیستم را به اثبات رسانده است. در این تحقیق و در راستای تحقیقات گذشته انجام گرفته به بررسی اثر مقطع تیر پیوند بر رفتار سیستم دیوار برشی فولادی نیمه مقید در لبه ها پرداخته شد. برای این منظور به بررسی المان محدودی این سیستم توسط نرم افزار آباکوس پرداخته شد. ابتدا به منظور اعتبار سنجی، یک مدل آزمایشگاهی در نرم افزار مدل گردید. مقایسه نتایج به دست آمده از تحلیل این مدل با مدل آزمایشگاهی نشان داد که تقریب خوبی بین این دو مدل وجود دارد. سپس جهت بررسی اثر مقطع تیر پیوند بر رفتار این سیستم به طراحی قاب هایی یک دهانه یک طبقه با استفاده از رابطه اندرکنش قاب-دیوار به دست آمده توسط جهانپور و همکاران پرداخته شد و این مدل ها در نرم افزار مدل شده و تحت بارگذاری یک طرفه افزایشی قرار گرفت. این مدل ها بر مبنای تیر پیوند با صلبیت خمشی بیشتر، برابر و کمتر نسبت به سایر اجزاء قاب ساخته شدند. نتایج این بررسی ها نشان داد که در صورت به کارگیری تیر پیوند با صلبیت خمشی کمتر نسبت به سایر اجزاء سیستم دیوار برشی باربری خود را از دست داده و مکانیزم نامطلوبی در سیستم رخ می دهد. در ادامه نیز نمودارهایی جهت به کار بردن تیر پیوند مناسب در سیستم جهت ایجاد مکانیزم مطلوب در سیستم ارائه شد.

چکیده با توجه به پیشرفت های تکنولوژی در زمینه های علوم مختلف به ویژه علم تکنولوژی بتن، بررسی و تحقیق عمیق تر در مورد اجزا تشکیل دهنده ی بتن اجتناب ناپذیر است. از جمله مواردی که می تواند مورد توجه واقع شود، بررسی تاثیر کمّی مشخصات هندسی مصالح سنگی بر روی خواص مقاومتی و دوامی بتن سیمانی است. خوردگی آرماتورها در بتن، از جمله رایج ترین آسیب دیدگی ها در سازه های بتن آرمه ی موجود در شرایط محیطی خاص می باشد. در این تحقیق، اثر مشخصات هندسی مصالح سنگی بر برخی پارامترهای مقاومت و دوام بتن مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا، تاثیر کمّی شاخص شکل و بافت سطحی مصالح سنگی (به ویژه مصالح سنگی درشت دانه)، در خواص مقاومتی و دوامی (خوردگی میلگردها) بتن بررسی شده است. در این پژوهش، سه نوع بتن با طرح مخلوط و نسبت آب به سیمان یکسان (5/0) ولی شاخص شکل و بافت سطحی متفاوت (68/14، 89/14 و 41/15) ساخته شده و آزمایش های مختلفی از قبیل: مقاومت فشاری، مقاومت کششی، جذب آب حجمی، جذب آب موئینه، مقاومت الکتریکی بتن (در حالت بتن سخت شده و بتن تازه)، نیم پیل، تعیین پروفیل یون کلر و ضریب انتشار آن، بر روی نمونه های واقع در شرایط آزمایشگاهی صورت پذیرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که به طورکلی، افزایش شاخص شکل و بافت سطحی مصالح سنگی در بتن های ساخته شده، باعث افزایش دوام (خوردگی آرماتور) و مقاومت بتن شد.