نوآوری در دنیای متلاطم امروزی ، برای هر سازمانی ضروری به نظر می رسد و سازمانها نمی توانند مثل گذشته صرفا نقش مکانیکی داشته باشند، بلکه باید پیوسته خود را با شرایط جدید تطبیق دهند. با توجه به سطح بسیار بالای ارتباطات جهانی و تعاملات میان سیستم ها ، سازمانی که نتواند شرایط نوآوری و تحول را در خود ایجاد نماید، قادر به ادامه حیات نبوده و به ناچار از صحنه کنار خواهد رفت. با توجه به بالنده بودن سازمانهایی که جو مناسب دارند ونوآور بودن این سازمانها، بررسی نوآوری در قالب جو سازمانی، به عنوان یک بحث مهم و در عین حال جالب می تواند به سازمانهای ما کمک کند.بر این اساس هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه ابعاد جو سازمانی و نوآوری و اثر تعدیل کننده فرجه سازمانی بر رابطه آن دو می باشد. روش انجام تحقیق از نوع توصیفی – میدانی می باشدوبه منظور آزمون فرضیه های تحقیق، اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه توسط یک نمونه 366 نفری از کل جامعه آماری که کارکنان شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی عسلویه می باشند، به روش نمونه گیری تصادفی و با توجه به تعداد افراد در هر واحد به صورت طبقه ای گردآوری شده است. نتایج حاصل از این تحقیق ؛ جو سازمانی را در قالب ابعاد حمایت، همبستگی و فشارکاری می شناساند، میزان نوآوری و رابطه بین این دو متغیر را مشخص می کند. مقدار فرجه سازمانی مشخص و رابطه آن با نوآوری تعیین می گردد.