اختلال افسردگی یکی از بیماری های مهم و جدی می باشد. این بیماری، یک اختلال ناهمگون است که اغلب با نشانه هایی در سطوح روحی و روانی، رفتاری و فیزیولوژیکی مشخص میشود.در مطالعات فارماکولوژی، ثابت شده که زعفران یا ترکیبات فعال موجود در این گیاه، دارای فعالیت ضد افسردگی، محرک نیروی جنسی،دارای خواص بهبوددهندگی حافظه و یادگیری می باشند. سیتالوپرام ازجمله مهار کننده های بازجذب سروتونین است که دارای فعالیت ضد افسردگی می باشد در این مطالعه، اثرات درمانی زعفران و سیتالوپرام،در موش های نر افسرده بررسی شده است. در این کار تحقیقاتی، اختلال افسردگی، با نگهداری حیوانات، برای مدت 4هفته در تاریکی مطلق، القاء گردید.32رت نر با محدوده وزنی 180 تا 220 گرم به 4 گروه 8تایی تقسیم شدند: 1: کنترل سالم?2:کنترل(سالین)?3: موش های افسرده تحت تیمار با 10mg/kg سیتالوپرام 4: موش های افسرده تحت تیمار باmg/kg 160عصاره آبی زعفران.داروها به مدت چهار هفته،بعد از القاءبیماری، بصورت تزریق داخل صفاقی، به حیوانات تجویز شدند.فعالیت رفتاری(افسردگی)، بوسیله تست شنای اجباری بررسی گردید. رت ها 10 دقیقه بعد از تست شنای اجباری کشته شده و خون آنها برای اندازه گیری هورمون های جنسی جمع آوری شد.بافت های بیضه،کلیه، کبد و هیپوکامپ حیوانات برداشته شده و در فرمالین 10% تثبیت شد. مطالعات هیستوپاتولوژیکی پس از تهیه مقاطع ورنگ آمیزی با h&e با میکروسکوپ نوری صورت گرفت. یافته های این مطالعه نشان داد که محرومیت از نور،شرایط شبه افسردگی را القاء میکند که توسط افزایش بی تحرکی در تست شنای اجباری نشان داده شد.سیتالوپرام و زعفران به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افسرده باعث کاهش زمان بی تحرکی در رت ها شدند(05/0>p).در گروه سیتالوپرام میزان هورمون های جنسی تستوسترون lh,fsh بطور معنی دار نسبت به سایر گروهها کاهش یافت. مطالعات بافتی نشان داد که فرایند اسپرمیوژنز نیز دراین گروه مختل شده ودر گروه تیمار شده با عصاره زعفران فرآیند اسپرمیوژنز و ساختار بافتی بیضه طبیعی بود. این نتایج نشان می دهند که عصاره آبی زعفران دارای اثرات مفید و سودمندی در بهبودی بیماری افسردگی و همچنین عوارض جانبی آن نسبت به داروی صناعی سیتالوپرام کمتر می باشد.

مقدمه: دیابت بیماری متابولیکی است که توسط هیپرگلیسمی مزمن شناخته می شود ومتابولیسم کربوهیدرات ها، پروتئین ها و لیپیدها را تحت تاثیر قرار می دهد. در سه دهه ی گذشته با وجود پیشرفت های قابل توجهی که در روش های درمانی دیابت صورت گرفته است اما پیامدهای درمانی بیماران هنوز فاصله ی بسیاری با سطح مطلوب درمان دارد.ازآنجائی که ثابت گردیده استرس اکسیداتیو یک فاکتور مهم در پاتوژنی دیابت می باشدلذا مطالعه حاضر جهت بررسی اثر عسل طبیعی بعنوان یک آنتی اکسیدان موثر بر عوارض بیماری دیابت طراحی گردیدهاست.مواد و روش ها: در این تحقیق از 36 رت نر بالغ در محدوده وزنی 20±200 گرم در 6 گروه 6 تایی استفاده شد. بیماری دیابت با یک بار تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان mg/kg65وزن بدن القا شد. عسل و متفورمین بصورت محلول در آب مقطر در دوره تیمار 4 هفته ای گاواژ شدند. در پایان دوره تیمار اثر متفورمین و عسل برمیزان وزن بدن،آسیب های بافتیو پارامترهای بیوشیمایی از قبیلگلوکز خون، بیلی روبین، کراتینین، اوره، آلبومین، تری گلیسرید، ldl، vldl، توتال کلسترول، hdl، میزان فعالیت آنزیم های کبدی altو alp، میزان تولید مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم کاتالاز مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. به علاوه بیان ژن insulinبا تکنیک rt-pcr بررسی گردید.آنالیز آماری با استفاده از روش آماریanovaو تستtukeyانجام گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده کاهش معنی دار (01/0>p) میزان گلوکز، کراتینین، اوره، تری گلیسرید، ldl، vldl، توتال کلسترول وکاهش معنی دار (05/0>p)فعالیت آنزیم های کبدی alt وalp و میزان تولید مالون دی آلدئید و نیز افزایش معنی دار میزان وزن بدن، hdl (01/0>p) و فعالیت آنزیم کاتالاز (05/0>p) را در رت های دیابتی تیمار شده با عسل طبیعی نسبت به گروه کنترل دیابتی را نشان داد. همچنین نتایج بدست آمده در مورد اغلب پارامترهای مورد بررسی حاکی از مفیدتر بودن تیمار متفورمین به همراه عسل طبیعی نسبت به تیمار متفورمین به تنهایی بود و این تغییرات از لحاظ آماری معنی دار بودند. به علاوه نتایج بافت شناسی نشان دادند که تیمار با عسل طبیعی موجب بهبود قابل ملاحظه عوارض جانبی ناشی از دیابت قندیدر بافت های کبد وکلیه رت های دیابتی شد، البته این بهبود در رت های تیمار شده با متفورمین به تنهایی قابل ملاحظه نبود.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهند که عسل طبیعی دارای اثرات آنتی دیابتیک است و این اثرات احتمالا به دلیلخواص آنتی-اکسیدانی آن می باشدکه می تواند در درمان دیابت موثر باشد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تغذیه ای نانوذرات آهن و روی بر میزان رشد، سطح آنزیم های کبدی و بافت های بدن ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchusmykiss) بود. برای این منظور تعداد 420 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزن اولیه 7/4±45 گرم) از یکی از مزارع پرورش ماهی میاندوآب تهیه وبلافاصله به آزمایشگاه پژوهشکده آرتمیا و آبزیان دانشگاه ارومیه منتقل شدند. بلافاصله ماهیان ضدعفونی و به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاهی سازش یافتند. سپس ماهیان به صورت تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند، گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 10، 50 و 100 میکرو گرم از نانوذرات آهن و روی را در هر گرم غذا به مدت 60 روز دریافت کردند. برای زیست سنجی (وزن نهایی، وزن بدست آمده، فاکتور وضعیت و نرخ رشد ویژه)، اندازه گیری آنزیم های کبدی (alp، sgot و sgpt) و بافت شناسی نمونه برداری در روز های صفر، 30، 60 و 75 (15 روز پس از قطع تغذیه با نانوذرات) انجام شد. نتایج حاصل از زیست سنجی نشان داد که ماهیان تغذیه شده با نانوذرات دارای شاخص های رشد بهتری نسبت به ماهیان شاهد بودند. همچنین بهبود شاخص های رشد در ماهیان تغذیه شده با روی وابسته به غلظت بود، اما این یافته در مورد ماهیان تغذیه شده با آهن مشاهده نشد. یافته های حاصل نشان داد که سطح سرمی آنزیم های کبدی در ماهیان تغذیه شده با نانوذرات در مقایسه با ماهیان شاهد تغییر می کند، طوریکه بر میزان فعالیت آنزیم های alp و sgot افزوده می شود ولی از فعالیت آنزیم sgpt کاسته شده بود. در بررسی حاضر اثرات بافتی نانوذرات بر بافت های کبد، کلیه، عضله، روده و مغز ماهیان مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها نشان داد که هر دو نانوذره دارای اثرات تخریب بر بافت کبد بوده اما بر میزان خونسازی در کلیه قدامی و تعداد ملانوماکروفاژها در کلیه میانی افزوده می شود. همچنین تغذیه با نانوذرات سبب رشد و گسترش لایه های عضلانی روده و رشد قابل توجه نورون های مغز می شوند. بر اساس نتایج حاصل می توان گفت که نانوذرات آهن و روی فقط در کبد اثرات سوء بافتی دارند در حالیکه سبب بهبود شاخص های رشد قزل آلای رنگین کمان می شوند.

تحقیقات متعددی نشان داده است که تتراکلریدکربن (ccl4) یک محلول بی رنگ، شفاف، فرار، سنگین و غیر قابل اشتعال است که سبب ایجاد رادیکال های آزاد در بسیاری از بافت ها از جمله کلیه شده و باعث آسیب کلیوی می گردد. مشخص شده است که تشکیل رادیکال های آزاد تری کلرومتیل (ccl3) و cl در نتیجه تبدیلات متابولیکی توسط سیتوکروم p450 بافتی می باشد که این رادیکال ها آغاز کننده واکنش پراکسیداسیون لیپیدی در بافت ها هستند. مطالعات همچنین نشان داده است که عصاره های کاملاً طبیعی شامل موادی همچون آنتی اکسیدان ها می باشند که توان محافظت در برابر القای پراکسیداسیون لیپیدی را دارند. زغال اخته یک گیاه دارویی است که اشاره شده در سیستم پزشکی سنتی ایران برای درمان سنگ کلیه و نیز درمان عفونت های کلیه و مثانه استفاده می شده است. همچنین گزارش شده است که استفاده از این گیاه برای التهاب و آسیب های کلیوی مفید می باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی و ارزیابی اثرات محافظتی عصاره ی میوه ی گیاه زغال اخته بر سمیت ناشی از تتراکلریدکربن می باشد. 90 سر موش صحرایی نژاد ویستار (g 250-300) به 9 گروه (6=n) تقسیم شدند. 1-گروه کنترل؛ با آب و غذای معمولی تیمار شدند. 2-گروه حامل؛ 16 روز آب مقطر به صورت دهانی و در روز 16 ابتدا dmso/saline 10% به صورت خوراکی (گاواژ) و 1 ساعت بعد روغن زیتون 1ml/kg به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. 3- گروه سمیت؛ 16 روز آب مقطر به صورت دهانی و در روز 16 تتراکلرید کربن 1ml/kg دریافت کردند. 5 و 4- گروه های پیش تیمار؛ به مدت 16 روز قبل از تزریق تتراکلریدکربن، عصاره گیاهی به ترتیب با دزهای، 300mg/kg و 700mg/kg به صورت گاواژ دریافت کردند. 7 و 6- گروه های پس تیمار؛ در ساعات 2، 4، 6، 12 و 24 ساعت بعد از تزریق تتراکلریدکربن؛ عصاره گیاهی را در همان دزهای فوق گاواژ دریافت کردند. 9 و 8- گروه های دارویی؛ 1 ساعت قبل و 1 ساعت بعد از تزریق ccl4، داروی sulforaphane را به مقدار 2.5mg/kg به صورت گاواژ دریافت کردند. 26 ساعت بعد از آخرین تزریق ccl4، خون گیری به عمل آمده و برای تهیه سرم، سانتریفوژ شد و برای تهیه هموژنات بافت کلیه و تهیه مقاطع بافتی؛ یکی از کلیه ها پس از جدا نمودن از بدن حیوان به 70?c- تا زمان هموژن کردن منتقل شد و کلیه دیگر جهت مطالعات بافتی به فرمالین 10% منتقل گردید. تزریق ccl4 به رت ها به طور معنی داری باعث افزایش سطح سرمی اوره، اسیدارویک و کراتینین نسبت به گروه کنترل شده؛ در حالی که سطح آلبومین و پروتئین تام سرمی را کاهش داده است. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نیز در گروه ccl4 نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرده است. همچنین تزریق تتراکلریدکربن باعث افزایش معنی دار سطح پراکسیداسیون لیپیدی نسبت به گروه کنترل شده است. این در حالی است که تیمار با عصاره ی میوه ی گیاه زغال اخته و داروی سولفورافان به طور معنی داری باعث برگشت تغییرات ذکر شده به حالت طبیعی گشته است. نتایج حاصل از مطالعه اخیر، توان آنتی اکسیدانی عصاره ی میوه ی گیاه زغال اخته را در برابر اثرات سمی ccl4 نشان می هد. عصاره ی میوه ی گیاه زغال اخته حاوی فلاونوئیدها و آنتی اکسیدان های مختلفی می باشد که احتمالاً مسئول اثرات محافظتی آن هستند.

پروبیوتیک ها عبارتند از میکروارگانیسم هایی که با ایجاد تعادل در فلور میکروبی روده میزبان اثرات مفیدی بر سلامتی ایجاد می کنند. لاکتوباسیلوس کازیی و ل. پاراکازیی پروبیوتیک هایی هستند که می توانند آپوپتوز را در سلول های سرطانی در شرایطin vitro القاء کنند. لوسمی میلوئیدی مزمن (cml) جزء سرطان بافت های خون ساز و از شایع ترین بدخیمی های بدن محسوب می شود. امروزه از شیمی درمانی برای درمان سرطان استفاده می شود. اما چگونگی بوجود آمدن مقاومت دارویی ضروری می باشد. از دلایل اصلی مقاومت دارویی، مقاومت به القاء آپوپتوز است که به علت بیان بالای پروتئین های مهار کننده آپوپتوز رخ می دهد. p53 یک ژن سرکوب کننده تومور می باشد که در بیش از 50 درصد تومورهای انسانی دچار جهش شده است. بیان پروتئین های جهش یافته p53 در رده های سرطانی، مقاومت در مقابل آپوپتوز را افزایش می دهند. بر این اساس هدف از بررسی حاضر تاثیر دیواره سلولی ل. کازیی و ل. پاراکازیی بر مرگ سلولی در رده سرطانی k562 و ارزیابی تاثیر عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی این پروبیوتیک ها بر بیان ژن p53 در شرایط آزمایشگاهی بود. برای این منظور ابتدا باکتری ها کشت داده شد، سپس به کمک دستگاه سونیکاتور خرد و در نهایت دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی آنها جدا شدند. در مرحله بعد غلظت های مختلفی از دیواره سلولی تهیه و خواص ضد توموری آنها علیه رده سرطانی k562 در شرایط آزمایشگاهی با روش mtt سنجیده شد. همچنین برای بررسی آپوپتوز از آزمون قطعه قطعه شدن dna به روش الکتروفورز استفاده شد. در نهایت برای بررسی بیان ژن p53 در سلول های تیمار شده با عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی، میزان پروتئین p53 به روش الایزا سنجیده شد. نتایج نشان داد که دیواره سلولی به طور معنی داری (05/0p<) باعث القاء مرگ سلول های سرطانی می شود. همچنین مشخص شد تغییر تعداد سلول های سرطانی تاثیری بر نتایج حاصل از تست mtt ندارد. نتایج به دست آمده از الکتروفورز نشان داد که دیواره سلولی باعث القاء آپوپتوز در سلول های k562 می شود. همچنین یافته های حاصل از آزمون الایزا نشان دادند، عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی باعث کاهش معنی دار (05/0>p) سطح پروتئین حاصل از ژن جهش یافته p53 نسبت به گروه شاهد می شوند. بنابراین می توان نتیجه گرفت بین کاهش بیان ژن p53 و القاء آپوپتوز در سلول ها با ژن p53 جهش یافته رابطه وجود دارد که این می تواند راهی برای درمان هدفمند سرطان ارائه کند.

چکیده سندرم تخمدان پلی کیستیک بیماری شایعی است که 10-5% خانمها را در سنین باروری درگیر می کند و با کاهش تخمک گذاری، افزایش آندروژن و مقاومت به انسولین همراه است. رازیانه از گیاهان حاوی فیتواستروژن و مواد آنتی اکسیدانی است که خواص درمانی بسیاری دارد. در این تحقیق اثر درمانی عصاره آبی رازیانه بر دستگاه تولیدمثل موشهای رت ماده که دچار pcos تجربی شده بودند، بررسی شد. در این مطالعه 40 سر موش رت ماده بالغ به 5 گروه تقسیم شدند1) گروه کنترل: دریافت کننده رژیم غذایی معمولی. 2) گروه پلی کیستیک: تزریق 4 میلی گرم استرادیول والرات به صورت داخل عضلانی.3)گروه کنترل سالم: دریافت عصاره آبی رازیانه(150mg/kg/bw) به صورت گاواژ.4) دریافت عصاره آبی رازیانه (150mg/kg/bw)به صورت گاواژ توسط موشهای پلی کیستیک. 5)دریافت عصاره آبی رازیانه ( 100mg/kg/bw ) به صورت گاواژ توسط موشهای پلی کیستیک. پس از اتمام دوران تیمار تمام حیوانات آسان کشی شدند. خون موشها از قلبشان گرفته شده و هورمونهای استروژن، پروژسترون، fsh lh, مورد سنجش قرار گرفت. پس از تشریح، شاخ رحم و تخمدان موشها جدا شد از تخمدان تمامی موشها برشهای سریالی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه شد و این نمونه ها به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج نشان داد که میزان فولیکولهای کیستیک و آترتیک در گروه پلی کیستیک نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار و تعداد جسم زرد و فولیکولهای سالم کاهش معنی داری یافته است. در گروه پلی کیستیک در مقایسه با گروه کنترل، ضخامت بافت پوششی آندومتر افزایش ولی ضخامت بافت همبند اندومتر کاهش یافته است. تعداد جسم زرد و فولیکولهای گراف در گروههای پلی کیستیک تیمارشده با رازیانه در مقایسه با گروه پلی کیستیک افزایش معنی دار و تعداد فولیکولهای آترتیک و کیستیک کاهش معنی داری پیدا کرد.همچنین،سطح هورمون استروژن و lh در گروههای تیمارشده با رازیانه در مقایسه با گروه pcos کاهش معنی دار و میزان fsh و پروژسترون افزایش معنی دار یافته بود. بر اساس این یافته ها نتیجه گیری می شود که عصاره آبی رازیانه به دلیل داشتن خواص فیتواستروژنی و آنتی اکسیدانی تاثیر مثبت در درمان پلی کیستیک تخمدان در موشهای رت ماده داشته است. کلمات کلیدی:عصاره آبی رازیانه، دستگاه تولیدمثل ماده، پلی کیستیک تخمدان، موش رت ماده

سلول های بنیادی مزانشیمی هدف مناسبی جهت سلول درمانی و ژن درمانی بیماران هموفیلی b محسوب می شوند. این سلول ها دارای ویژگی های بی نظیر از جمله تمایز به طیف وسیعی از سلول های مختلف و ایمنی زایی اندک در شرایط پیوند می باشند که آن ها را برای سلول درمانی و ژن درمانی مناسب کرده است. از مشکلات ژن درمانی، بیان اندک ترانسژن است. با شناسایی توالی های تنظیمی واستفاده از آن ها در موقعیت های مناسب در ناقلین می توان در جهت بهبود بیان ژن با هدف ژن درمانی اقدام نمود. اینترون ها و توالی کوزاک از جمله توالی های تنظیمی می باشند که می توانند با روش های متنوعی بر سطوح تنظیمی بیان ژن در مراحل مختلف موثر باشند. در این مطالعه، 5 ناقل پلاسمیدی فاکتور9 فاقد و واجد اینترون های ژن بتاگلوبین به درون سلول های مزانشیمی و رده سلولی کبدی (hepg2) ترانسفکت گردیدند. سپس توانایی این سلول ها در بیان فاکتور9 مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور پس از جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از استخوان تیبیا و فمور موش رت، فنوتیپ این سلول ها با روش فلوسایتومتری تعیین شد. ناقلین پلاسمیدی فاکتور9 با استفاده از عامل ترانسفکشن به درون سلول های مزانشیمی و hepg2 وارد شدند. 48 ساعت پس از ترانسفکشن، توانایی سلول های بنیادی مزانشیمی و hepg2 در بیان مینی ژن های مختلف فاکتور9 از طریق انجام آزمون ساندویچ الایزا روی محیط کشت و آزمون rt-pcrارزیابی و فعالیت زیستی فاکتور9 ترشح شده به محیط کشت با آزمون aptt سنجیده شد. سلول های بنیادی مزانشیمی توانائی بیان فاکتور9 و اسپلایسینگ اینترون 1 ژن بتاگلوبین را همانند رده سلولی کبدی نشان دادند. بالاترین سطح بیان فاکتور9 از سازه ژنی بدون اینترون و سازه ژنی دارای اینترون1 ژن بتاگلوبین بدست آمد. توالی های اینترونی بتاگلوبین سطح بیان فاکتور9 را کاهش دادند که این کاهش بیان را می توان با احتمال به اسپلایسینگ نادرست اینترون ها نسبت داد. بالاترین میزان فعالیت زیستی از فاکتور9 ترشح شده به محیط کشت توسط سازه ژنی p.hfix در سلول های hepg2 و سازه های ژنی p.hfix-i,ii در سلول های بنیادی مزانشیمی بدست آمد. نتایج حاصل نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی می-توانند پروتئین کارآمد در مقادیر کمتر تولید کنند و در ژن درمانی مبتنی بر سلول درمانی به عنوان سلول هدف، انتخاب شوند.

استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان مکمل های غذایی، ایده جدیدی در پرورش آبزیان است. افزودن آن ها به رژیم غذایی تأثیر مثبتی بر رشد میزبان دارد، زیرا پروبیوتیک ها ترکیبات غذایی مفیدی را فراهم می آورند که باعث کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری ها و نیز اصلاح تعادل میکروبی فلور روده موجود می شوند. هدف از این بررسی، ارزیابی اثرات تغذیه ای پروبیوتیک lactobacillus casei در اشکال زنده (زنده تازه و لیوفیلیزه) و کشته شده با حرارت بر شاخص های رشد، پاسخ های ایمنی و تغییرات بافت های طحال و کلیه قدامی به عنوان اندام های اصلی سیستم ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. بدین منظور تعداد 480 قطعه ماهی با میانگین وزنی 5/6±50 گرم تهیه و پس از سازگاری با شرایط آزمایشگاه به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه های اول تا سوم به ترتیب با اشکال زنده تازه، زنده لیوفیلیزه و کشته شده با حرارت از باکتری l.casei با تراکم (g/cfu) 108×5 غذا به مدت 30 روز تغذیه شدند و سپس تا روز 45 تنها غذای تجاری پلت را دریافت کردند. گروه چهارم (گروه شاهد) نیز درطول دوره آزمایش (45 روز) فقط با غذای تجاری پلت تغذیه شد. در این بررسی، شاخص های ایمنی غیر اختصاصی مانند (فعالیت لیزوزیم و آنتی بادی تام سرم)، شاخص های رشد و تغییرات هیستولوژیک بافت های طحال و کلیه قدامی در روزهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. الگوی بیان سایتوکاین هایی مانند اینترفرون? (ifn-?) و اینترلوکین 10 (il-10) در بافت های کلیه قدامی و طحال با روش rt-pcr بررسی شد. ماهیان تغذیه شده با شکل زنده لیوفیلیزه l.casei به طور معنی داری شاخص های رشد بهتری در مقایسه با سایر گروه ها نشان دادند. میزان فعالیت آنزیم لیزوزیم و آنتی بادی کل سرم در همه گروه ها در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت. نتایج بدست آمده نشان داد اشکال مختلف l.casei می توانند پاسخ های ایمنی اکتسابی را به سمت ایمنی سلولی یا هومورال منحرف کنند. یافته-های هیستولوژیک نشان دادند تغذیه با پروبیوتیک l.casei نه تنها هیچگونه عارضه بافتی را در گروه های تحت تیمار ایجاد نمی کند بلکه باعث افزایش تراکم سلولی و تعداد مراکز ملانوماکروفاژی در بافت های طحال و کلیه قدامی در این گروه ها در مقایسه با گروه شاهد می شود.

افسردگی یک اختلال ناهمگون است که اغلب با نشانه هایی در سطوح روحی و روانی، رفتاری و فیزیولوژیک مشخص می شود. سیتالوپرام از جمله مهارکننده های بازجذب سروتونین است که دارای فعالیت ضد افسردگی بوده و هم چنین دارای عوارض سو بر سیستم تولید مثلی می باشد. ویتامین e دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بوده و هم چنین برای بلوغ و کیفیت اووسیت و تولید مثل پستانداران ضروری می باشد. در تحقیق حاضر اثرات این دو ماده برسیستم تولید مثلی و سیستم عصبی رت ماده بررسی شد. برای این منظورتعداد 40 سر رت ماده تهیه و پس از سازگاری با شرایط آزمایشگاه به 5 گروه تقسیم شدند: گروه شاهد غیر افسرده؛ گروه شاهد افسرده؛ گروه افسرده تیمار شده با ویتامین e که ویتامین را به صورت عضلانی و با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند؛ گروه افسرده تیمار شده با سیتالوپرام که در این گروه سیتالوپرام به صورت محلول در نرمال سالین و با دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ به موش ها داده شد. گروه افسرده تیمار شده توام با سیتالوپرام و ویتامین e که ویتامین و سیتالوپرام را با دوزهای ذکر شده دریافت نمودند. در ابتدا طی یک دوره ی دو ماهه موش ها در تاریکی قرار داده شده تا افسرده گردند. سپس جهت اطمینان از افسرده شدن موش ها تست شنا انجام گرفت و سپس موش های افسرده بعد از 28 روز تیمار آسان کشی شدند. سرانجام مغز،تخمدان، رحم و واژن جهت مطالعات بافتی از بدن حیوانات جدا شده؛ با هماتوکسیلین-ائوزین و سودان بلک رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. نتایج نشان داد ویتامین e دارای اثرات مثبت بر سیستم عصبی و تولید مثلی بوده و باعث کاهش تعداد فولیکول های آترتیک ،افزایش معنی دار تعداد اجسام زرد (05/0p?) و هم چنین موجب افزایش ضخامت شاخ رحم و اپی تلیوم واژن و تعداد غدد شد. در صورتی که سیتالوپرام تاثیر مضاعفی در روند آترزی فولیکولی داشته است و به صورت معناداری تعداد جسم زرد را کاهش داد. بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که ویتامین e با خاصیت آنتی اکسیدانی خود می تواند تاثیرات سو سیتالوپرام را خنثی نماید.

سلولهای دندریتیک توانایی القاء پاسخ های لنفوسیت t در برابر تومور و پاتوژن را دارد در این مطالعه تاثیر مخلوط مایع رویی فیبروبلاست و لنفوسیت t تحریک شده با pha بر توانایی سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت در ایجاد پاسخ های ایمنی لنفوسیت t بررسی شده است. سلول های دندریتیک از مونوسیت های خون محیطی بوسیله کشت در محیط حاوی gm-csf و il-4 تهیه شده سپس با مخلوط مایع رویی فیبروبلاست و لنفوسیت t که با pha تحریک شده بود و ply، tnf-a، mcmi-c مجاور شدند تا بالغ گردند. برای سنجش آثار این مایع رویی از اختلافات مورفولوژیکی، قدرت بیگانه خواری، شاخص های فنوتیپی، توانایی آنها در تحریک واکنش مختلط لکوسیتی و سنجش سایتوکین های –il، il-10، il4، ifn-y، i2 تولیدی استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سلول های دندرتیک تولید شده با این روش از نظر مورفولوژیک با گذشت زمان اندازه سلول افزایش می یابد شدت بیان cd14 افت می کند، در حالی که بیان ملکول های سطحی cd80، cd83، cd86، hla-dr افزایش نشان می دهد.همچنین توانایی فاگوسیتوز کاهش یافته و قدرت تحریک لنفوسیت های t افزایش می یابد از سویی مقدار سایتوکین های تولیدی نیز افزایش می یابد. استفاده از این مایع روبی به عنوان فاکتور بلوغ میتواند منجر به تولید سلول های دندریتیکی کارآمد تر گردد و امکان تکامل هر چه بیشتر استراتژی های جدید در ایموتراپی بیماری ها با استفاده از سلول های دندریتیک تولید شده در آزمایشگاه را فراهم کند.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین e و دگزامتازون بروی تأثیرات مخرب واریکوسل تجربی در بافت بیضه صورت گرفت .موش های صحرایی نژاد ویستار به پنج گروه ، کنترل- شم ،گروه واریکوسلی بدون درمان ،گروه واریکوسلی درمان شده با ویتامین e(ویتامین e با دزmg/kg 150،به صورت خوراکی)، گروه واریکوسلی درمان شده با دگزامتازون(mg/kg 0.125 ،به صورت تزریق داخل صفاقی)، گروه واریکوسلی دریافت کننده ویتامین eو دگزامتازون تقسیم شدند .وضعیت آنتی اکسیدانی،هیستوپاتولوژیکی، هورمونی و سطح آلکالین فسفاتاز بافتی (alp) ارزیابی شد .برای ارزیابی آسیب rna اپیتلیوم ژرمینال،استروئیدوژنز سلول های لایدیگ ونفوذ سلول های ایمنی ارزیابی شد.علاوه براین بیان hsp70-2 بر اساس ایمنوهیستوشیمی و وسترن بلات بررسی شد. تعداد اسپرم ،تحرک،تراکم کروماتین dna و زنده ماندن اسپرم نیز بررسی شد.تجویز همزمان ویتامین e و دگزامتازون به طور قابل توجهی کاهش وزن بیضه ناشی از واریکوسل را بهبود و سطح alp بافتی کاهش داد.تجویز همزمان ویتامین e و دگزامتازون کاهش سوپراکسید دیسموتاز،کاهش گلوتاتیون پراکسیداز وکاهش سطح آنتی اکسیدانی کل ناشی از واریکوسل به طور قایل توجهی (05/0>p)افزایش و میزان نیتریک اکساید(no) و مالون دی آلدئید (mda ) را کاهش داد.ضریب تمایز لوله ای (tdi) وضریب بازسازی لوله ای(ri)منفی ناشی از وایکوسل به میزان قابل توجهی (05/0>p) در حیوانات درمان شده باویتامین e و دگزامتازون بهبود یافت. تجویز همزمان ویتامین e و دگزامتازون افزایش آسیب rna ناشی از واریکوسل را کاهش و فعالیت استروئیدوژنز سلول های لایدیگ و سطح سرمی تستوسترون را افزایش داد. سرانجام ویتامین e و دگزامتازون به طور قابل توجهی(05/0>p) کاهش تعداد اسپرم،تحرک اسپرم و قابلیت زنده ماندن اسپرم ناشی از واریکوسل را افزایش و یکپارچگی dna و تراکم کروماتین را بهبود می بخشد.داده های ما نشان می دهد که ویتامین e با تنظیم وضعیت آنتی اکسدانتی و دگزامتازون با کاهش استرس اکسیداتیو وابسته به التهاب و کاهش استرس نیتریدی می تواند کاهش بیان hsp70-2 ناشی از واریکوسل را بهبود ببخشد و در نهایت از فعالیت آندوکرینی بیضه و پیشرفت فرآیند اسپرماتوژنز محافظت کند.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین e و تستوسترون روی تأثیرات مخرب واریکوسل تجربی بر بیضه و پارامترهای اسپرم و بیان پروتئینhsp70-2 و وضعیت آنتی اکسیدانی صورت گرفت. مواد و روش ها: 30 موش صحرایی نژاد ویستار به 5گروه تقسیم شدند: کنترل-شم،گروه القای واریکوسل،گروه واریکوسلی درمان شده با ویتامین e(mg/kg150 به صورت خوراکی)،گروه واریکوسلی درمان شده با تستوسترون(?g/kg 44به صورت داخل صفاقی)و موش های واریکوسلی درمان شده با تستوسترون به همراه ویتامین e.پس از 60 روز تعداد اسپرم،یکپارچگی dna،تحرک اسپرم، زنده ماندن اسپرم،جایگزینی هیستون-پروتامین مورد بررسی قرار گرفت. وضعیت آنتی اکسیدانی به وسیله میزان مالون دی آلدئید بافت بیضه،ظرفیت آنتی اکسیدانی کل،سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز تعیین شد.و وضعیت آندوکرینی در بافت بیضه با ارزیابی استروئیدوژنیک سلول های لایدیگ و تعیین میزان تستوسترون سرم برآورد شد.بیان پروتئین hsp70-2با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی و وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت.همچنین آسیب rnaسلول های ژرمینال با اپی فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.نتایج تجویز ویتامین eو تستوسترون کاهش استروئیدوژنز سلول های لایدیگ وکاهش سطح تستوسترون ناشی از واریکوسل را بهبود بخشید.علاوه براین تجویز همزمان این ترکیبات، کاهش گلوتاتیون پراکسیداز (gsh-px) ،سوپراکسید دیسموتاز(sod) و ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل(tac) ناشی از واریکوسل را بهبود بخشید.و افزایش mda ناشی از واریکوسل را به طور معنی دار(05/0>p)کاهش دادند.کاهش بیان پروتئین hsp70-2 ناشی از واریکوسل در حیوانات درمان شده به طور معنی داری (05/0>p) افزایش یافت.علاوه براین ویتامین eوتستوسترون به طور معنی داری افزایش آسیب rna سلول های ژرمینال ناشی از واریکوسل را کاهش داد. نتیجه گیری:داده های ما نشان می دهند که اثرات حفاظتی ویتامینe وتستوسترون بر اختلالات ناشی از واریکوسل ممکن است با افزایش بیان hsp70-2و افزایش وضعیت آنتی اکسیدانی و افزایش فعالیت آندوکرینی همراه باشد.

متوتروکسات ( mtx) یک داروی آنتی متابولیک است، که به طور گسترده برای درمان انواع سرطان از جمله سرطان سینه، پوست، سر و گردن یا شش استفاده می شود. این دارو آنالوگ اسید فولیک است که موجب مهار سنتز پورین و پریمیدین شده و همین عملکرد موجب اثرات درمانی و سمیت آن می شود. عملکرد ژنوتوکسیک داروهای ضد نئوپلاستیک موجب توسعه سرطان ثانویه در بیماران، می شود. یکی از جالب ترین روش های پیشگیری از بیماری استفاده از آنتی اکسیدان ها ، برای محافظت بافت در برابر آسیب سمی ایجاد شده است. اتیل پیروات به عنوان افزودنی شیمیایی و کنگر فرنگی به عنوان یک گیاه، خاصیت آنتی اکسیدانتی داشته و ظرفیت نجات سلول های آسیب دیده توسط استرس اکسیداتیو را دارند. هدف از این تحقیق بررسی اثرات عصاره کنگرفرنگی و اتیل پیروات بر برخی از پارامترهای اسپرم ، تغییرات هیستوپاتولوژی و توان باروری (ivf) در بیضه موش های درمان شده با متوتروکسات است. مواد و روش ها: 48 سر موش سوری بالغ نر به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند.: گروه 1: به عنوان کنترل سالم mg/kg 1/0 آب مقطر، روزانه به صورت ip دریافت کردند. گروه2: mg/kg20 متوتروکسات را یک بار در هفته به صورت ip دریافت کردند. گروه 3: mg/kg 300 عصاره هیدروالکلی کنگر را روزانه به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه 4: متوتروکسات را همراه با کنگر فرنگی، به مقدار و روش مشابه دریافت کردند. گروه 5: mg/kg 40 اتیل پیروات را روزانه به صورت ip دریافت کردند. گروه 6: متوتروکسات و اتیل پیروات را با همان دوز بیان شده به صورت ip دریافت کردند. حیوانات یک روز بعد از پایان دوره تیمار( 30 روز) با جابجایی مهره های گردن آسان کشی شدند.پس از نمونه گیری، اسپرم های گرفته شده از اپی دیدیم، برای ivf و اندازه گیری پارامترهای مختلف به محیط کشت انتقال یافتند . بیضه سمت چپ برای تثبیت به محلول فرمالین نمکی 10% منتقل شدند. پس از تثبیت، برش گیری و رنگ آمیزی، نمونه-ها توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. و بیضه سمت راست را جهت مطالعات هیستوشیمیایی به فریزر 70- درجه ی سانتیگراد انتقال داده شد. خون گرفته شده از قلب حیوان سانتریفوژ و سرم بدست آمده تا زمان سنجش تستوسترون در دمای 70- درجه ی سانتیگراد منجمد گشت. نتایج: داروی متوتروکسات موجب کاهش معنی داری (p<0.05) در شاخص های اسپرماتوژنز، تعداد و میزان تحرک اسپرم ها، درصد اووسیت لقاح یافته، درصد بلاستوسیست ها، تستوسترون و در عین حال افزایش معنی داری (p<0.05) در میزان اسپرم های مرده و اسپرم با dna آسیب دیده، درصد جنین های تحلیل رفته و سطح مالون دی آلدئید شد.در حالی که دریافت روزانه عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی و اتیل پیروات سبب بهبود در پارامترهای مذکور گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که داروی متوتروکسات به واسطه اعمال استرس اکسیداتیو می تواند موجبات آسیب بافت بیضه را فراهم آورد، درحالی که اتیل پیروات و عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی با قابلیت مهار رادیکال های آزاد و فرآیند های اکسیداتیو می توانند به گونه ای موثر در برابر اثرات ناشی از این دارو نقش ایفا کند.

عوارض متعددی نظیر آسیب های کلیوی، اختلالات بینایی و نارسایی قلبی در نتیجه ی دیابت ایجاد می شوند. در حال حاضر انسولین و داروهای کاهنده ی قند خون خوراکی برای درمان دیابت استفاده می شوند. استفاده از این داروها اگرچه اثرات نسبتا مفیدی در رابطه با کاهش قند خون دارند اما می توانند به بیمار عوارضی نظیر شوک هیپوگلیسمی (کاهش شدید قند خون)، افزایش وزن، اختلالات کبدی و اسیدوز متابولیک را تحمیل کنند. ریواس یکی از گونه های تیره ترشک می باشد. ریواس، به دلیل دارا بودن املاح کلسیم، ویتامین های aو c ، سدیم و پتاسیم و همچنین ترکیب های آنتراکینونی و اسید اگزالیک دارای اثرهای دارویی برای انسان می باشد. هدف از این تحقیق مطالعه تاثیر ریشه ریواس بر روی موشهای دیابتی شده با آلوکسان می باشد. در این تحقیق از 42 رت ماده در 7 گروه 6تایی در محدوده وزنی20± 200 گرم استفاده شد. القاء دیابت بایک بار تزریق داخل صفاقی الوکسان با دوزmg/kg ??? انجام شد. عصاره ریشه ریواس وقرص گلی بن کلامید بصورت محلول در آب مقطر در دوره تیمار 4 هفته ای گاواژ شدند. در پایان دوره تیمار بعد از بیهوش نمودن موشها، خونگیری از قلب انجام شد و سرم آنها جهت بررسی پارامترهای بیو شیمیایی از قبیل گلوکز خون، کلسترول، تری گلیسیرید، اوره، کراتینین، ldl، hdl، میزان فعالیت آنزیم های کبدی مانند alt، ast، alp،جدا سازی شد. سپس بافت پانکراس ،کلیه وکبد را جدا نمده وپس از مراحل تثبیت، مقطع گیری و رنگ آمیزی با e h& توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. نیمی ازپانکراس را بعد از انتقال به دمای -70 جهت مطالعه بیان ژن insulin با روش rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده با anova وآزمون tukey’s آنالیز شدند. نتایج به دست آمده کاهش معنی دار(p<0.05) میزان کلسترول، تری گلیسیرید، اوره، کراتینین، ldl، را در رت های تیمار شده با ریشه ریواس و گلی بن کلامید نسبت به گروه دیابتی نشان داد. همچنین در گروه های تحت تیمار با عصاره ریشه ریواس وگلی بن کلامید افزایش در سطح hdl، قطر جزایر لانگرهانس و اندازه گلومرول ها در کلیه و نیز کاهش معنی دار(p<0.05) آنزیم های کبدی مشاهده گردید. به علاوه نتایج بافت شناسی نشان دادند که تیمار با عصاره ریشه ریواس و گلی بن کلامید موجب بهبود قابل ملاحظه عوارض جانبی ناشی از دیابت ملیتوس، در بافت های بدن رت های دیابتی شدند. نتایج فوق با نتایج حاصل از بررسی مولکولی در خصوصا افزایش بیان ژن انسولین در نمونه های تحت تیمار با قرص و همچنین ریواس در تیمارهای مختلف همپوشانی دارد.

سقط جنین یک عمل پزشکی با عوارض جانبی بسیار زیاد برای مادر محسوب می شود و با خطر مرگ و میر و آسیب های جدی همراه است. جعفری از گیاهان حاوی فیتواستروژن و مواد آنتی اکسیدانی با خواص طبی بسیار می باشد. در این تحقیق اثر عصاره الکلی بذر جعفری بر دستگاه تولیدمثلی در مقایسه با داروی پروستادین (پروستاگلاندین f2?)، مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، 36 سر موش صحرایی ماده بالغ به 6 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل باردار دریافت کننده نرمال سالین، 2. گروه باردار دریافت کننده عصاره جعفری (mg/kg5) به مدت 18 روز از طریق گاواژ، 3. گروه غیرباردار دریافت کننده عصاره جعفری به مدت 18 روز از طریق گاواژ، 4. گروه باردار دریافت کننده پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی، 5. گروه غیرباردار دریافت کننده پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی، 6. گروه باردار دریافت کننده عصاره جعفری از طریق گاواژ و پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی. پس از اتمام دوران تیمار، حیوانات آسان کشی شدند. هورمون های سرمی استروژن و پروژسترون، fsh و lh مورد سنجش قرار گرفت. پس از تشریح، شاخ رحم و تخمدان موش ها جدا شدند. از این بافت ها برش های سریالی تهیه گردید و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی گردید. نتایج نشان داد که میزان فولیکول های آترتیک در موش های تیمار شده نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت، در حالی که تعداد فولیکول های سالم در گروه ها نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. ضخامت لایه آندومتر و مخاط رحمی در گروه دریافت کننده پروستادین کاهش معنی دار یافته بود در حالی که در گروه دریافت کننده عصاره جعفری افزایش ضخامت مخاط اپی تلیوم، مخاط شاخ رحم و رشد غدد رحمی مشاهده گردید. سطح هورمون lh و fsh در گروه دریافت کننده پروستادین به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری نشان داد. میزان هورمون های استروژن و پروژسترون تمامی گروه ها در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود. در موش های تیمارشده با عصاره جعفری 64% سقط و در گروه دریافت کننده دارو 83% درصد سقط مشاهده شد. در موش های تیمارشده با پروستادین و عصاره جعفری هم 83% درصد سقط دیده شد که در سطح p<5% معنی دار بود. مقایسه وزن و طول جنین های سقط نشده در تمام گروه ها تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان داد. بر اساس یافته های این تحقیق، عصاره الکلی بذر جعفری همانند پروستادین موجب سقط جنین می شود ولی برروی بافت تخمدان و رحم موش های رت ماده اثر تخریبی کمتری دارد.

چکیده سقط درمانی عبارت است از خاتمه بارداری به منظور حفظ سلامت مادر قبل از آن که جنین به صورت مستقل قابلیت حیات داشته باشد. پروستادین یکی از آنالوگ های مصنوعی ازپروستاگلاندین های طبیعی نوع f2?می باشد که اغلب برای خاتمه بارداری و سقط درمانی از آن استفاده می گردد. امروزه با توجه به اثرات جانبی و هزینه زیاد داروهای شیمیایی ، مطالعه برروی گیاهان مورداستفاده درطب سنتی، در اولویت قرارگرفته است. گیاهان دارویی بدلیل داشتن موادطبیعی، احتمالاعوارض جانبی کمتری دارند. بسیاری ازاین گیاهان دارای منابع غنی ازآنتی اکسیدان های طبیعی هستند که می توانند اثرات ناشی ازاکسیدان ها یا برخی ازبیماری ها را کاهش دهند. گیاه پنیرک یکی از گیاهان دارویی است که سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی و فنلی می باشد. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه پنیرک ومقایسه اثر آن با پروستاگلاندین ها بر سیستم تولیدمثلی موش های رت ماده بررسی شد. در این مطالعه، ?? راس رت ماده بالغ بعد از احصول اطمینان از جفت گیری موشهای ماده ،به ? دسته گروه بندی شدند: 1. گروه باردار کنترل دریافت کننده آب و غذای معمولی ، 2. گروه باردار دریافت کننده عصاره پنیرک با دوز 2?? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، ?. گروه باردار دریافت کننده عصاره پنیرک با دوز ??? ، ?. گروه باردار دریافت کننده آمپول پروستادین( پروستاگلاندین ) با دوز ???/2 میلی-لیتر بر کیلوگرم وزن بدن، ?. گروه غیر باردار دریافت کننده عصاره پنیرک با دوز 2?? ، ?. گروه غیر باردار دریافت کننده عصاره پنیرک با دوز ???. تیمار گروه های دریافت کننده عصاره پنیرک از طریق گاواژ و گروه دریافت کننده پروستاگلاندین از طریق تزریق داخل صفاقی به صورت روزانه و در ساعت مشخصی به مدت ?? روز صورت گرفت. پس از پایان تیمار، حیوانات آسان کشی شدند. پس از خونگیری و تهیه سرم خون، میزان هورمون های استروژن، پروژسترون و تستوسترون اندازه گیری شد. اندام های تولیدمثلی شامل شاخ رحم و تخمدان ها جدا شده و ضمن بررسی تعداد جنین های سالم و سقط شده ،پس ازتهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی h&e، با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ضخامت اپی تلیوم آندومتر و میومتر شاخ رحم وغدد مخاطی در گروه پروستادین، کاهش و در گروه های پنیرک افزایش یافته بود. همچنین در گروه پروستادین تعداد فولیکول های سالم کاهش و تعداد فولیکول های آترتیک افزایش یافته بود در حالی که در گروه پنیرک فولیکول های سالم حفظ شده و فولیکول های آترتیک کاهش یافت. نتایج حاصل از آزمایشات بیوشیمیایی نشان داد که سطح هورمون های استروژن، پروژسترون و تستوسترون در گروه های باردار دریافت کننده پروستادین و پنیرک نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود. میزان سقط جنین در گروه تیمار شده با پروستادین ??/??%، در گروه پنیرک با دوز ???، ??% و گروه پنیرک با دوز 2??، ??/??% مشاهده شد. میانگین وزن و طول جنین های سقط نشده در تمامی گروه ها در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت. به طور کلی چنین نتیجه گیری می شود که عصاره اتانولی برگ گیاه پنیرک مانند پروستادین موجب سقط جنین می شود ولی برخلاف پروستادین اثرات تخریبی بسیار کمی روی سیستم تولیدمثلی دارد.

چکیده: دی اکسید تیتانیوم tio2)) ،ازاکسید های فلزی است که در زندگی روزمره کاربرد فراوان دارد. ازپودر این ماده به عنوان رنگدانه سفید در صنعت استفاده می شود. این ترکیب در سطح قابل توجهی برای درمان سوختگی ها، در صنعت نانوتکنولوژی و در صنعت تولید رنگدانه ها برای پوشاک و کفش مورد استفاده قرار می گیرد.این نانوذره در برخورد با مولکول های آلوده کننده آب، هوا وخاک، آن هارا تجزیه کرده و به مواد غیر آلی بی ضرر وآب تبدیل می کند. هدف از این تحقیق بررسی اثرات نانوذره ی دی اکسید تیتانیوم بر روی تغییرات بافت شناسی بیضه و مطالعه بیان ژن p??و bcl? و آروماتاز در موش های سوری تحت تیمار با نانوذره مذکور در دز های مختلف است. مواد و روش ها:در مطالعه حاضر از 24 قطعه موش سوری استفاده شد که به صورت تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند .گروه کنترل –شم: حلال با دز1ml hpmc،گروه آزمایشی اول: ترکیب 10mg/kgtio2/1ml hpmc، گروه آزمایشی دوم:ترکیب 50mg/kgtio2/1mlhpmc،گروه آزمایشی سوم: ترکیب 100mg/kgtio2/1mlhpmcرا به صورت تزریق داخل صفاقی، دریافت کردند. پس از اتمام دوره35روز ، موش ها آسان کشی شدند. پس از تهیه ی نمونه خونی از قلب، میزان هورمون تستسترون سنجش شد. بیضه سمت چپ جهت مطالعات بافتی وبیضه سمت راست جهت مطالعات ایمونو هیستوشیمیایی و مولکولی استفاده گردید. اسپرم های ناحیه اپی دیدیم به منظور بررسی پارامتر های اسپرمی به محیط کشت انتقال داده شدند. نتایج:نانو ذره دی اکسید تیتانیوم موجب کاهش معنی داری در شاخص های اسپرماتوژنز، تعداد و میزان اسپرم های متحرک و کاهش معنی دارمیزان ترشح هورمون تستوسترون شد. همچنین کاهش معنی داری در سطح آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز مشاهده گشت. میزان بیان ژن p53 افزایش وبیان ژنهای آروماتاز، 2bcl کاهش معنی داری را نشان دادند. میزان آسیب به dna ,rnaتوسط تکنیک های فلورسنت تائید شد. نتیجه گیری: tio2موجب تاثیرات منفی در بافت بیضه و بروز ناهنجاری های اسپرمی می شود. کاهش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بیضه از یک سو و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی توام با تخریب سلول های لیدیگ و سرتولی، بر فرآیند اسپرماتوژنز و اسپرمیوژنز اثر گذاشته ومنجر به کاهش قابل توجهی در کیفیت اسپرم می شود .همچنین tio2موجب افزایش میزان آپوپتوز در سلول های ژرمینال و کاهش بیان آنزیم آروماتاز می شود.

کلسترول نقش بسیار مهمی در آترواسکلروز و بیماریهای قلب به عهده دارد، با این وجود اطلاعات کمی در رابطه با نقش کلسترول در عملکرد مغز، ساختار نورونی و شکل پذیری سیناپسی در دست است. در این کار پژوهشی اثرات تغذیه با مکمل های غذایی روی کلسترول سرمی رت و اثرات کلسترول سرمی آنها روی حافظه فضایی، افسردگی و بافت قلب و عروق مورد بررسی قرار گرفت. جهت شروع کار تحقیقاتی 20 رت نر بالغ از نژاد ویستار را به طور تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل یک گروه کنترل و سه گروه آزمایشی تقسیم گردیدند. گروه اول گروه کنترل بود که غذای پلت را به میزان mg/day 20 دریافت می کردند. گروه دوم دریافت کننده رژیم غذایی با اسیدهای چرب اشباع و کلسترول بود که روغن حیوانی را به میزان ml/day 40 به صورت گاواژ دریافت نمودند. گروه سوم دریافت کننده رژیم غذایی حاوی استرول گیاهی بود که روغن زیتون را به میزان ml/day 40 به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه چهارم دریافت کننده رژیم فاقد چربی بود که دانه جو را به میزان mg/kg/day 15 به صورت خوراکی دریافت نمودند. پس از یک دوره 21 روزه تیمار از گروههای آزمایشی و کنترل تست حافظه و افسردگی به ترتیب توسط ماز شعاعی و elevated plus maze گرفته شد. سپس موش ها با دی اتیل اتر بیهوش گردیده و خونگیری جهت بررسی پارامترهای بیوشیمیایی انجام گرفت. برای مطالعات بافتی نمونه های بافتی از بدن حیوان جدا گردیده و در فرمالین 10 درصد نگهداری گردید. پس از یک هفته برش های بافتی تهیه و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج تست حافظه نشان داد که کلسترول خون روی حافظه فضایی تأثیر نمی گذارد. نتایج تست افسردگی نشان داد که کاهش کلسترول خون باعث کاهش افسردگی می شود. نتایج بررسی های بیوشیمیایی نشان داد که روغن حیوانی، روغن زیتون و جو به صورت معنی داری باعث کاهش کلسترول وldl-c خون در مقایسه با گروه کنترل می گردند و میزان hdl-c در گروه تحت تیمار با روغن حیوانی به میران کمی نسبت به گروه کنترل و سایر گروههای تحت تیمار افزایش می یابد. همچنین تری گلیسیرید سرم در گروههای تیمار شده با روغن حیوانی و جو کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. در مطالعات بافتی، ساختار عروق در گروه تیمار شده با روغن حیوانی و روغن زیتون مشابه گروه کنترل بود ولی در گروه دریافت کننده جو میزانی از رسوب چربی در عروق موجود مابین عضلات قلبی مشاهده گردید.

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر امواج مایکروویو تلفن های همراه با دو فرکانس 950 و 915 مگاهرتز بر بافت بیضه و پروستات در رت های نر بالغ میپردازد.فطر لوله های سمینیفر، ضخامت اپیتلیوم، ضخامت تونیکاآلبوژینه و ارزیابی اسپرمانوژنز در بافت بیضه بررسی شد و ضخامت اپیتلیوم مجاری پروستات بررسی شد. هیچگونه اختلاف معنی داری بین وزن موشها و بیضه ها در بین گروه ها مشاهده نشدو قطر لوله های سمینیفر و ضخامت اپیتلیوم و ضخامت تونیکاالبوژینه در گروه آزمایش در مقایسه با کنترل کاهش معنی داری داشت و اکثر لوله های سمینیفر ضریب تمایز و ضریب اسپرمیوژنز و ضریب میوز منفی را نشان دادند. و ضخامت اپیتلیوم مجاری پروستات در گروه آزمایش در مقایسه با کنترل کاهش معنی داری داشت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.