حملات مغولان در سده ی هفتم هجری، تغییرات سیاسی عمده ای در آسیای میانه و ایران به وجود آورد. در نتیجه این حملات، الوس جغتای در ترکستان و ماوراءالنّهر و حکومت ایلخانان در ایران، در همسایگی هم شکل گرفتند. به دنبال تشکیل این حکومت ها ارتباطات و مناسبات گسترده ای بین آنان به وجود آمد. این روابط در طول حیات دو حکومت چه روندی داشته است؟ عوامل مو?ثّر بر آن چه بوده است؟ در این پژوهش با بهره گیری از روش تحقیق تاریخی و استفاده از منابع مربوط به این دوره سعی برآن است تا ضمن بررسی کوتاه در مورد تاریخ سیاسی الوس جغتای به بررسی روابط ایلخانان و الوس جغتای و عواملی که در روابط بین آنان نقش داشته است، پرداخته شود.

کرمان به دلیل قرارگرفتن برسر راه هندوستان وارتباط تاریخی آن باهرمز محل عبور کاروانها از اقصی نقاط بود. این منطقه هر وقت دارای حکومتی با ثبات و متمرکز می شد، از شرایط مساعدی برای ایفای نقش سیاسی و اقتصادی در جنوب ایران برخوردار می شد. قراختاییان کرمان که از 619 تا 703 هجری حکومت کرمان را در دست داشتند، نسبت به ایلخانان و دولتهای مجاور سیاست دوراندیشانه ای را منطبق با شرایط آن زمان در پیش گرفتند و توانستند به تثبیت موقعیت تجاری و سیاسی کرمان در حوزه ی جنوب شرق بپردازند. کرمان عصر مظفری اگرچه ثبات قبل را نداشت اما به لطف موقعیت حساس جغرافیایی خود و توجهی که حکام مظفری به آن می کردند به روند رو به رشد خود در امر تجارت ادامه داد. در این رساله تلاش براین است تا با بهره گیری از منابع اصلی و پژوهش های متأخرواستفاده ازرویکردتحقیقات تاریخی، تجارت کرمان در سده های هفتم و هشتم هجری بررسی شود.

مرگ نا به هنگام ابوسعید در سال736 هـ و نبود جانشینی قانونی برای مقام ایلخانی، خلائی ناگهانی در حکومت ایلخانی ایجاد کرد که سرنوشت این حکومت را رقم زد. فقدان جانشین قانونی در کنار عوامل دیگر مسأله ی جانشینی ابوسعید را به مشکل و بحرانی بزرگ تبدیل کرد که سرتاسر قلمرو ایلخانی را تحت الشعاع قرارداد. بحران جانشینی ایجاد شده، عرصه را برای ظهور مدعیان و امرای قدرتمندی از قبایل مختلف مغول که همواره به دنبالِ فرصتی برای اِعمال مقاصد سیاسی خود بودند، فراهم کرد. این مدعیان با عَلم کردن شاهزاده ای منسوب به هلاکوخان یا چنگیزخان به مقام ایلخانی به رقابت بر سر قدرت پرداختند. در نتیجه، مقام ایلخانی بارها بین تعدادی از شاهزادگان خاندان چنگیزی جابه جا شد. بدین ترتیب دوره ی حکومت ایلخانان رقیب به وجود آمد. درواقع، مدعیان قدرت با آلت دست قراردادن این شاهزادگان، خود را ادامه دهنده ی راه ایلخانان معرفی کردند. هر یک از این مدعیان با مطرح کردن نام یک شاهزاده به عنوان ایلخان، حکومتی تشکیل دادند. این رقابت ها، حدود دو دهه طول کشید و یکپارچگی حکومت ایلخانی را از بین برد و در نهایت به انقراض آن انجامید. در این پژوهش با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای و استفاده از نسخ خطی و مسکوکات مربوط به این دوره، سعی شده که ضمن بررسی بحران جانشینی ابوسعید و عوامل موثر بر آن و تبیین مبانی مشروعیت قدرت سیاسی در ایران پس از مرگ ابوسعید، به طور دقیق تری به تحولات سیاسی- نظامی ایران در دوران ایلخانان رقیب پرداخته شود.

حماسه سرایی با فردوسی توسی به اوج رسید. پس از فردوسی نیز کسانی که در این عرصه قدم گذاشتند سعی داشتند از الگوی موفق او در زمینه ی حماسه سرایی، یعنی شاهنامه تقلید کنند. در آغاز شاهنامه هایی که سروده شد بیشتر به بخش حماسی – اسطوره ای شاهنامه توجه داشتند. از اواخر قرن ششم و به ویژه از عهد مغول به بعد به دنبال رونق تاریخ نگاری، نهضتی در عرصه ی شاهنامه نویسی تاریخی نیز پدید آمد. محتوای این شاهنامه ها همچون بخش آخر شاهنامه ی فردوسی - شاید با تأکیدی بیشتر از آن - به رویدادها و شخصیت های تاریخی صِرف نظر دارند. پژوهش حاضر ابتدا با تبیین جایگاه فردوسی و شاهنامه در عهد مغول، ارتباط شاهنامه ی فردوسی و تاریخ نگاری را روشن ساخته و رویکرد ناظمان یا تاریخنگاران عهد مغول به تاریخ نگاری منظوم را نشان داده است، سپس با معرفی منظومه های تاریخی این دوره، اهمیت آن ها را در زمینه ی منبع شناسی ارزیابی کرده است.

چکیده: محافظه کاری مخلوق نااطمینانی (ابهام) است. هر زمان که حسابداران در ارزش گذاری دارایی ها یا بدهی ها با ابهام روبرو می شوند، برای حل مسئله به محافظه کاری پناه می برند. محققان دلایل متعددی برای وجود محافظه کاری ارائه کرده اند. از جمله این دلایل می توان به وجود مسئله مخاطره اخلاقی در قراردادها، هزینه های دادخواهی، هزینه های سیاسی و انگیزه- های مالیاتی اشاره کرد. تغییر شرایط سبب خواهد شد زمینه و ضرورت هر یک از این دلایل در شرکت های مختلف متفاوت باشد که در نتیجه تغییر تقاضا برای محافظه کاری در بین شرکت های مختلف را در پی خواهد داشت. محققان متغیرهای متعددی معرفی کرده اند که با تغییر میزان هر یک از آن ها ضرورت و اهمیت تقاضا برای محافظه کاری نیز تغییر خواهد کرد. خان و واتس(2009) در پژوهش خود به تبیین رابطه تعدادی از این متغیرها با محافظه کاری پرداختند. این متغیرها به این شرح اند: اندازه، نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام(mb)، اهرم مالی، عمر شرکت، طول چرخه سرمایه- گذاری و عدم اطمینان خاص شرکت. در این پژوهش به بررسی ارتباط بین محافظه کاری با این متغیرها پرداخته شده است. همچنین تاثیر رفتار غیرمتقارن محافظه کاری در شناسایی اخبار خوب و بد (سود ها و زیان ها) بر متغیرهای اقلام تعهدی غیر عملیاتی و نسبت بازده دارائی ها بررسی شده است. در این پژوهش اطلاعات مربوط به 146 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1379-1387 مورد بررسی قرار گرفته اند. برای آزمون ارتباط سه متغیر اندازه، نسبت mb و درجه اهرم مالی شرکت با میزان محافظه کاری آن از مدل رگرسیونی خان و واتس (2009) استفاده شده است. برای آزمون ارتباط بین محافظه کاری و دیگر متغیر ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین محافظه کاری و اندازه شرکت رابطه منفی و معنی دار وجود دارد و ارتباط محافظه کاری با دو متغیر mb و اهرم مالی مثبت و معنی دار می باشد. نتایج این بخش حاکی از آن است که ضریب همبستگی بین محافظه کاری با متغیر های عمر، اقلام تعهدی غیر عملیاتی و نسبت بازده دارائی ها منفی و معنی دار است و از سوی دیگر ضریب همبستگی بین محافظه کاری و متغیر های طول چرخه سرمایه گذاری و عدم اطمینان شرکت مثبت و معنی دار است. واژگان کلیدی : محافظه کاری، عدم تقارن زمانی سود در بهنگام بودن اخبار، عدم اطمینان خاص شرکت، عدم تقارن اطلاعاتی

نهاد وزارت از جمله ارکان مهم سیاسی – اداری در طول تاریخ ایران به ویژه در دوران اسلامی بوده است. با این حال این نهاد در گذر زمان از وضعیتی یکسان و پایدار برخوردار نبوده است. جابه جایی حکومت ها، سلطه بیگانگان و دیگر تحولات سیاسی – اجتماعی نهاد وزارت را نیز مانند سایر ارکان حکومت تحت تأثیر قرار می داده است. در پی سلطه مغولان بر ایران در قرن هفتم هجری، با توجه به نیاز آنها به تجربه دیوانسالاران ایرانی زمینه برای حضور وزیران ایرانی فراهم شد. اگر چه وزیران ایرانی در عصر ایلخانی با مشکلات جدی روبرو شدند و اکثر قریب به اتفاق آنها جان خود را از دست دادند، اما در عین حال نقش آنها در اداره ی امور بسیار بااهمیّت بود. با مرگ ابوسعید ایلخانی در سال 736ه.ق، سلطه ی ایلخانان بر ایران پایان یافت و در بخش های مختلف ایران چندین حکومت محلی و خاندانی تا حمله ی تیمور به ایران قدرت یافتند. از آن جایی که اولویت هر یک از این حکومت ها حفظ قلمرو و بسط آن بود، امور دیوانی در این حکومت ها در اولویت بعدی قرار گرفت. در نتیجه وزارت به عنوان نهادی که در رأس امور دیوانی بود، از این موقعیت تأثیر پذیرفت.البته حکومت های محلی سعی کردند با نگاهی به دوره ی ایلخانی این نهاد را به جایگاه قبلی برسانند. گروهی از بازماندگان دیوانسالاران قبلی و عالمان در چنین شرایطی به وزارت رسیدند. در عین حال با توجه به تجزیه سیاسی ایران در این دوره و فراز و نشیب های قابل توجه در حکومت های محلی این عصر، موقعیت وزرا نیز با تغییرات زیادی همراه بود. چنان که گاه صاحب نفوذ و قدرت زیاد می شدند و گاه به حاشیه می رفتند. با توجه به آشفتگی های سیاسی این دوره که عموماً از آن با عنوان«عصر فترت» یا«دوره ی حکومت های محلی» یاد می شود، تصویر روشن و جامعی از وضعیت نهاد وزارت در این دوره در دست نیست. براساس چنین ضرورتی و با توجه به این که در پژوهش های مربوط به این دوره به طور خاص، موضوع وزارت مورد توجه و بررسی قرار نگرفته است، پژوهش حاضر درصدد است تا با گردآوری اخبار و شواهد تاریخی مربوط به وزارت در این عصر و تجزیه و تحلیل آنها، به بررسی نقش و جایگاه وزارت از سقوط حکومت ایلخانی تا ظهور تیمور بپردازد.

در این پایان نامه نرم های فازی فلبین ، کاتساراس ، بگ و سامانتا وn- نرم معرفی می شوند و سپس مقایسه بین نرمهای فازی فلبین، کاتساراس و بگ و سامانتا انجام می گیرد. مشاهده می شود که نرم فازی تعریف شده توسط بگ و سامانتا شبیه کاتساراس است که او آن را با روشی متفاوت تعریف کرده است. از طرف دیگر، نرم فازی نوع فلبین با یک زوج نرم فازی و پاد نرم فازی متناظر است.

در سرزمینی چون ایران با پیشینه درخشان علمی و فرهنگی، به طور طبیعی موضوع آموزش ودر معنای عام تر آن« تعلیم و تربیت » از قدمت زیادی برخوردار است. در واقع بخش مهمی از انتقال، پایداری و پیشرفت فرهنگ و تمدن ایرانی نتیجه وجود برنامه ها و تشکیلات آموزشی اعم ازرسمی یا غیررسمی بوده است. با اینحال موضوع آموزش هم مانند دیگر عرصه های حیات اجتماعی جامعه ایرانی در گذر زمان وضعیت یکسان و ثابتی نداشته است و از عوامل مختلفی چون تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی تأثیر پذیرفته است. یکی از این دوره های تحول، دوران پس از حمله و سلطه مغولان بر ایران است که با ویرانگری و انحطاط در عرصه های مختلف آغاز شد و با تلاش همیشگی عنصر و میراث ایرانی برای بازیابی و بازسازی هویت خودادامه یافت. این تلاش از جمله با فعالیت هایی در زمینه آموزش و نهادهای آموزشی همراه بود. درحالیکه جامعه ایرانی در چنین شرایطی به سر میبرد، با حملات تیمور و حاکمیت خاندان تیموری بر ایران، موج تازه ای از تحولات از راه رسید که تا پایان قرن نهم هجری با ظهور و حاکمیت خاندان های ترکمان (قراقویونلو و آق قویونلو) مقارن شد. بدی نترتیب بازشناسی تأثیر شرایط به وجود آمده در دوره تیموری بر وضع جامعه ایرانی و از جمله موضوع آموزش ضروری مینماید. براساس چنین فرضی پژوهش حاضر برآن است تا با گردآوری اخبار موجود در منابع وتحقیقات تاریخی و تجزیه و تحلیل آنها، مسائل مختلف مرتبط با موضوع آموزش شامل میزان توجه حاکمان به آن، چگونگی و کیفیت امر آموزش، نهادها و موسسات آموزشی، مواد و متون آموزشی در دوره حکومت تیموریان و ترکمانان را مورد بررسی قرار دهد. کلیدواژه ها: تیموریان، ترکمانان، آموزش، متون درسی، تدریس، مراکز آموزشی، علم

چنان که مشهور است کشاورزی تا بیش از قرن بیستم مهمترین منبع معیشت و رکن اقتصادی در جامعه ایرانی بوده است. بخش عمده درآمد حکومت ها از مالیات های مرتبط با کشاورزی به دست می آمد. با این حال وضع کشاورزی در گذر زمان یکسان نبوده است . علاوه بر عوامل طبیعی چون سیل و خشکسالی تحولات سیاسی- نظامی و اجتماعی نیز بر وضعیت این بخش از زندگی اقتصادی جامعه ایرانی تاثیرگذار بود. حدود نیم قرن پس از برافتادن حکومت ایلخانان مغول در ایران با ظهور تیمور و تشکیل حکومت تیموری فصل تازه ای در تاریخ ایران گشوده شد. بنابراین جای این پرسش هست که سرنوشت کشاورزی و مسائل مرتبط با آن در ایران این دوره چه شد؟ سرنوشت مالکیت زمین های کشاورزی، نظام آبیاری، شیوه ها و فنون کشاورزی و آبیاری، نوع محصولات، نظام مالیاتی و تاثیر شرایط سیاسی زمانه از جمله موضوعاتی هستند که در چارچوب این پرسش کلی قابل بررسی هستند. این رساله بر مبنای یافتن پاسخی برای پرشس بالا و در جهت پرداختن به موضوعات یاد شده تهیه شده است

منصب وزارت بالاترین مقام درتشکیلات دیوان سالاری دوره تیموری بود. یکی از وزیران معروف این عصر، خواجه غیاث الدین پیراحمد خوافی (م857ق) بود که بیش از سی سال وزارت تیموریان را در زمان شاهرخ(807-850ق) و جانشینان او برعهده داشت. هدف این تحقیق بررسی دوران زندگی این وزیر به روش استقرایی-توصیفی و با استفاده از شیوه مقایسه مدارک و تحلیل آنهاست. در این پژوهش ابتدا به عنوان مدخل و مقدمه بحث، به اوضاع سیاسی، اداری، اقتصادی و دینی عصرتیموری اشاره شده و سپس به زندگانی پیراحمد پرداخته شده است. پیراحمد به خانواده ای دیوان سالار وابسته بود و درطول مدت وزارت بر امور مالی، نظامی و قضایی نظارت داشت. او در زمان وزارت به اقدامات و فعالیت هایی دست زد که می توان به تعیین روش ها و معیارهایی برای سیاق و دفتر که در نظام سیاسی و اداری آن عصر تأثیر ویژه ای داشت، اشاره کرد. همچنین از جمله اقدامات فرهنگی وی می توان به بناهایی که به دستور او ساخته شد مانند مدرسه غیاثیه خرگرد خواف، آرامگاه زین الدین ابوبکر تایبادی و عمارت سر مزار شیخ خوافی اشاره کرد.

برگزاری فریضه حج که یکی از واجبات دینی مسلمانان است، از زمان ورود اسلام به ایران با فراز و فرودهای خاصی همیشه انجام میگرفت. ایلخانان از همان آغاز مسلمانی خود، اقدامات قابلتوجهی در راستای اعزام کاروانهای زیارتی به مکه و بهرهبرداری سیاسی-اجتماعی از این امر، انجام دادند. اما با برافتادن حکومت آنها و بهوجود آمدن دورهای از تجزیه سیاسی در ایران، چگونگی برگزاری فریضهی حج نیز تحتتأثیر منفی بهجای گذاشت. با تشکیل حکومت تیموری، بهرهبرداری سیاسی-اجتماعی و اقتصادی از حج، بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و اجتماع حج، صحنه نبرد و برتریجویی فرمانروایان تیموری با سلاطین مملوک و سپس عثمانی گردید. این وضع بر مسائل مرتبط با حج نیز تأثیر گذاشت. بدینترتیب هدف پژوهش حاضر بررسی این مسائل در دوره میان سقوط حکومت ایلخانی تا پایان دوره تیموری میباشد.

با اجرای تحول تاریخی قانون هدفمند سازی یارانه ها در سال 1389، جراحی اقتصادی دوران گذر از اقتصاد یارانه ای به اقتصاد رقابتی و آزاد پس از گذشت دو دهه انتظار، عملیاتی شد و تحقیقات در مورد این موضوع را از منظر نظارت و ارزیابی اثرات بعد از اجرا، وارد عرصه جدیدی نمود. از آنجایی که طرح هدفمندی یارانه ها در رأس برنامه های تحول اقتصادی دولت قرارگرفته؛ این طرح جامعه روستایی را نیز همگام با تمامی اقشار جامعه از سیاست های خود متاثر ساخته است. در تحقیق حاضر تلاشی صورت می گیرد تا اثرات هدفمندی یارانه ها در اقتصاد خانوار (تغییر رفتار مصرفی و مدیریت هزینه)، اصلاح ساختارهای تولید روستایی و موسسات تعاونی تولید روستایی به صورت "ارزیابی حین اجرا"بررسی شود. همچنین بهینه یا نابهینه بودن الگوی میزان تخصیص یارانه های مصرفی و تولیدی بخش کشاورزی مناطق روستایی مورد ارزیابی قرار گیرد. نوع تحقیق کاربردی و روش پژوهش، توصیفی و تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای- اسنادی و میدانی که جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه، از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی( آزمونt تک نمونه ای و t دو نمونه ای، آزمون رتبه ای فریدمن، یومان ویتنی و همبستگی) و جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از رایزنی و مصاحبه با کارشناسان و خبرگان، برای تعیین الگوی بهینه تخصیص یارانه های بخش کشاورزی به مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، از روش تحلیل سلسله مراتبی بازه ای(iahp) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، اثربخشی طرح هدفمندی یارانه ها در جوامع روستایی به روش کنونی ( توزیع یارانه به صورت نقدی به تمام اقشار)، در شاخص های اقتصادی و ساختارهای تولید روستایی، اثربخشی مطلوبی نداشته است که با توجه به آزاد سازی و افزایش سطح عمومی قیمت ها (قیمت نهاده ها وحامل های انرژی) ، قدرت خرید روستائیان و اهمیت یارانه نقدی کاهش یافته و وجود بافت های فرسوده مساکن روستایی (از منظر هدر رفت انرژی)، همچنین غلبه سیستم ناکارآمد و سنتی کشاورزی، در "کوتاه مدت" امکان صرفه جویی، تغییر سبک مصرف و اصلاح ساختارهای تولید(به ویژه تغییر شیوه تولید به شیوه تولید تعاونی) وجود ندارد. لیکن مقایسه یارانه ی تولیدی و مصرفی بخش کشاورزی این شهرستان در حالت بهینه و الگوی قبل از هدفمندی یارانه ها (تا 1388) نشان می دهد که در الگوی قبلی، سهم یارانه های مصرفی بخش کشاورزی 85/72 درصد بوده که به مراتب بیش تر از سهم 15/27 درصدی یارانه های تولیدی در این بخش است و بهینه نیست. از اینرو، بر اساس الگوی بهینه می بایست 94/85 درصد سهم کل یارانه های کشاورزی به بخش تولیدی و 06/14 درصد باقی مانده به بخش مصرفی آن تخصیص یابد که این امر بر خلاف الگوی فعلی( توزیع یارانه ها به صورت نقدی به تمام اقشار)، نیازمند یک تعدیل79/58 درصدی در کل یارانه های بخش کشاورزی الگوی قبل از هدفمندی یارانه ها در جوامع روستایی می باشد. کلمات کلیدی: سیاست های تعدیل ساختاری- اقتصاد روستایی- رفتار مصرفی- تحلیل سلسله مراتبی بازه ای

با از میان رفتن حکومت ایلخانی اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران، دچار نابسامانی شد. منطقه گرایی و قدرت طلبی امیران محلی سبب شد تا به مدت نیم قرن ایران از داشتن یک حکومت یکپارچه محروم بماند. این وضعیت تا زمان روی کار آمدن تیمور همچنان ادامه داشت. تیمور توانست با غلبه بر رقبا و مدّعیان محلی، اساس حکومت خود را محکم کرده و به سرزمین های مجاور یورش بیاورد. یورش های سه گانه او به ایران، منجر به از میان رفتن و یا تسلیم شدن حاکمان گوناگون محلی شد. تیمور پس از منکوب کردن این حاکمان و یکپارچه ساختن حاکمیّت در ایران، اقدام به واگذاری برخی از این مناطق به فرزندان خویش کرد. پس از مرگ تیمور، جانشینانش هرکدام سیاست مجزایی را در برخورد با این گونه ایالات در پیش گرفتند. مناسبات حاکم میان حکومت مرکزی و این مناطق -که از آن تحت عنوان شاهزاده نشین و یا امیرنشین های تیموری یاد می شود- و عوامل دخیل در پیوند قدرت میان این دو، موضوع بررسی این اثر می باشد. این اثر بر آن است تا به روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به مستندات تاریخی، با نگاهی دقیق و جزئی نگر به بررسی مناسبات میان حکومت مرکزی و شاهزاده نشین های تیموری بپردازد.

پس از پایان فرمانروایی مغولان و حکومت ایلخانی، ایران حدود نیم قرن عرصه ای از تجزیه و انحطاط آشکار قدرت سیاسی گردید که هجوم تیمور از ماوراءالنهر به این وضع خاتمه بخشید. این رویداد بروز تغییرات اساسی در اوضاع ایران را فراهم کرد؛ یکی از مهمترین این تغییرات در وضع سیاسی و ساختار حکومتی ایران نمود پیدا کرد. تیمور توانست قدرت های محلی موجود در ایران را از بین ببرد یا مطیع خود گرداند. او هم زمان با تصرف کامل ایران و سرزمین های همجوار، به تدریج حکومت هایی محلی – خانوادگی را در ایالات متصرفی خود به وجود آورد که فرزندان و نوادگانش و گاه امرای جغتایی در رأس آنها قرار داشتند. بدین ترتیب شاهزاده نشین ها یا امیرزاده نشین های تیموری به عنوان حکومت هایی در درون حکومت مرکزی تیموری پدید آمدند. این سنّت سیاسی در زمان جانشینان تیمور تداوم و گسترش یافت و هر یک از این حکومت های ایالتیِ تیموری دارای تشکیلات سیاسی، نظامی و دیوانی مربوط به خود شدند که اگرچه در ابتدا به حکومت مرکزی وابستگی کامل داشتند، اما به تدریج و در عمل از استقلال عمل زیادی برخوردار گشتند. در این پژوهش تلاش بر آن است تا با استخراج اطلاعات از منابع و پژوهش ها و با استفاده از رویکرد تاریخی و روش تحلیلی و توصیفی، چگونگی اداره امور ایالات و ساختار قدرت در آنها در دوره تیموری که بیشتر شاهزاده نشین ها و گاه حکومت های تحت سلطه امرا و حاکمان محلی را در بر می گرفتند، مورد بررسی دقیق و جزئی نگر قرار گیرد.

در نگاهی تحلیلی به تاریخ سیاسی ایران رابطه دین و سیاست همواره موضوعی مهم تلقی می‏گردد. با حاکمیت مغولان بر ایران و با توجه به خواستگاه فکری آنان و تحولات مذهبی این عصر، این رابطه دچار فراز و نشیب‏هایی شد. اگرچه آنان سرانجام مسلمان شدند، اما نوع تعامل مغولان با نهادهای دینی و نمایندگان آن، تفاوت هایی با سایر دوره های تاریخ ایران داشت. در عهد حکومت تیموریان با حاکمیت اندیشه سیاسی، نسبتاً متأثر است تفکر یاسایی، از یک سو و تفکر اسلامی – ایرانی از سوی دیگر، رابطه حکومت و نهاد دینی کماکان موضوعی قابل تأمل و تعمق باقی ماند. درباره این رابطه در عصر تیمور و شاهرخ مطالب قابل توجهی در قالب مباحثی چون سیاست دینی آنها، نگاشته شده است. با این حال درباره دوره حد فاصل مرگ شاهرخ تا جلوس سلطان حسین بایقرا(850- 873ق) تا کنون پژوهش مستقلی انجام نشده است. بر این اساس پایان‏نامه حاضر در پی پرداختن به موضوع رابطه حکومت و نهاد دینی در این عصر است. نتایج حاضر از این پژوهش نشان دهنده نفوذ و قدرت علما و شیوخ صوفی و نیز رابطه و تعامل دوسویه حکومت و این گروه است. هر چند که همیشه تلاش داشتند فاصله را با حکومت، برای حفظ قداست خود، رعایت کنند. علل متعدد از هر دو سو چون تثبیت و تقویت مشروعیت، اعتقاد قلبی، و منافع اقتصادی و سیاسی، دو گروه را به هم نزدیک می کرد و در عین حال این تعامل پیامدهایی در این دوره به دنبال داشت.

یکی از مشکلات استفاده از پرکننده ها، ماندگاری کم آن ها در کاغذ است که میزان آلودگی و بار مواد جامد در سیستم آب کارخانه را افزایش می دهد. در این تحقیق با استفاده از روش سل ژل و انتخاب نسبت های مولی 2، 3 و 4 به 1 آمونیاک به تترااتیل ارتوسیلیکات، ذرات سیلیکا بر روی سطح ذرات پرکننده کربنات کلسیم آسیابی تشکیل گردید. پرکننده های پوشش داده شده، در سطوح مختلف به خمیر کاغذ حاوی 70? cmp و 30? الیاف بلند اضافه شد. طیف xrd تغییر نکردن بلورینگی ذرات و طیف ftir حضور ترکیبات سیلیکونی در پرکننده بعد از پوشش دهی با سیلیکا را تایید کردند. شکل ذرات پرکننده پوشش داده شده، با نمونه بدون پوشش آن تفاوت زیادی نداشت؛ فقط یک لایه از سیلیکا به صورت یک فیلم متخلخل، سطح ذرات پوشش داده شده را پوشانده و باعث افزایش قابل توجه سطح ویژه و حجم منافذ ذرات گردیده بود. پتانسیل زتای پرکننده مثبت بود که بعد از پوشش دهی با سیلیکا منفی شد. استفاده از پرکننده پوشش داده شده با سیلیکا (به ویژه در نسبت مولی 3 به 1) در کاغذ در هر سه سطح 10، 20 و 30 درصد مصرف پرکننده، باعث افزایش حدود 25 درصدی ماندگاری نسبت به پرکننده بدون پوشش گردید. همچنین حجم ویژه و مقاومت به عبور هوای کاغذهای ساخته شده بیش تر شد. به نظر می رسد که سیلیکای تشکیل شده در سطح پرکننده با الیاف کاغذ برهمکنش بهتری داشته که باعث افت کم تر مقاومت به ترکیدن و پارگی کاغذ نیز گردیده است. واژه های کلیدی: پرکننده، سیلیکا، کربنات کلسیم، ماندگاری، سطح ویژه

در پی حمله و سلطه مغولان در ایران، ساختارهای سیاسی و بسیاری از مراکز اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رو به نابودی گذاشت. مغولان بیابانگرد با روحیه و خصلت نظامی‏گری قدم در این سرزمین گذاشته و همچون پیشینیان ترک‏تبار حاکم بر ایران، پی به ضرورت بهره‏مندی از توان و تجربه دیوان سالاران ایرانی بردند. آنان برای تداوم حکومت‏شان با کمک این دیوان سالاران در صدد بازسازی کشور برآمدند. خاندان رشیدی از جمله مهم‏ترین خاندان های دیوانی این دوره (694-736ه.ق) بودند. این خاندان در حدود نیمی از کل عصر ایلخانی، یعنی از عصر غازان خان تا پایان این دوره ، حضوری موثر در امور حکومتی داشتند. با این حال تا آنجا که به پژوهش های تاریخی مربوط می شود، بررسی در باره این خاندان بیشتر به شخص خواجه رشیدالدین فضل‏الدین همدانی محدود شده است. با توجه به این مهم، پژوهش حاضر بر آن است تا زندگانی و نقش تاریخی دومین شخصیت برجسته این خاندان، یعنی خواجه غیاث الدین محمد ابن رشیدالدین را ، مورد بررسی قرار دهد. براساس یافته های این رساله خواجه غیاث الدین محمد را می توان خاتم وزرای مقتدر ایرانی دانست. در سایر ادوار تاریخ ایران نظیر؛عهد تیموری کمتر شاهد قدرت‏نمائی و تاثیرگذاری وزیران در قیاس با دوره حاکمیت ایلخانان هستیم. عملکرد خواجه غیاث الدین محمد سبب شد یاد و میراث خاندان رشیدی پس از قتل پدر و غارت میراث مادی و معنوی او، در تاریخ ایران باقی بماند. خواجه غیاث‏الدین با احیاءربع رشیدی و حمایت گسترده از علماء و شعرا و عنایت به متصوفه نقش آشکاری در رونق علمی و ادبی ایران در عصر ایلخانی ایفاء کرد.

تجارت یکی از قدیمی ترین و اصلی ترین ارکان اقتصاد هر جامعه از جمله جامعه ایرانی به شمار می آید. در عین حال تاریخ تجارت در ایران در دوران های مختلف، وضعیت متفاوتی داشته است و با فراز و فرودهای فراوانی همراه بوده است. جابه جایی حکومت ها، سلطه بیگانگان، جنگ ها و دیگر تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی مذهبی تجارت را تحت تأثیر خود قرار داده اند. در این بین شرایط سیاسی بیش از همه بر موضوع تجارت تأثیرگذار بوده است. پس از دوران حملات مغول به ایران که با ناامنی و رکود در تمامی عرصه ها از جمله تجارت همراه بود، در دوره ایلخانی تجارت رونق خود را بازیافت و حتی در چارچوب امپراتوری مغول برخی ابعاد تازه پیدا کرد. با مرگ ابوسعید ایلخانی در سال 736ه.ق، سلطه ایلخانان بر ایران پایان یافت و در بخش های مختلف ایران چندین حکومت محلی و خاندانی قدرت را در دست گرفتند که تا زمان ورود تیمور به ایران بر سرکار بودند. از آن جاکه اولویت هر یک از این حکومت ها حفظ قلمرو خود و بسط آن بود، موضوعی چون تجارت در این حکومت ها در حاشیه قرار گرفت. اگرچه به جهت منافع حاصل از تجارت برای حکومت ها و جامعه این حکومت های محلی می کوشیدند با نگاهی به دوره ایلخانی، تجارت را به جایگاه قبلی برسانند. با توجه به آشفتگی سیاسی این دوره که عموما از آن با عنوان «عصر فترت» یا «دوره حکومت های محلی» یاد می شود، تصویر روشن و جامعی از وضعیت تجارت در این دوره در دست نیست. بر اساس چنین ضرورتی و با توجه به این که در پژوهش های مربوط به این دوره به طور خاص، موضوع تجارت مورد بررسی قرار نگرفته است، پژوهش حاضر در صدد است تا با گردآوری اخبار و شواهد تاریخی مربوط به تجارت، به بررسی اوضاع تجاری ایران در عصر این حکومت های محلی بپردازد.

با ورود مغولان به ایران و تشکیل حکومت ایلخانی تحولی مهم در زمینه ی مبانی مشروعیت حکومت ها در ایران رخ داد. حاکمان ایلخانی از مبانی جدید مشروعیتی که بر محور خاندان چنگیزخان در میان مغولان پذیرفته شده بود، پیروی می کردند. از زمان غازان خان و رسمیت یافتن اسلام در حکومت ایلخانی تلاش شد تا از مشروعیت دینی مبتنی بر شریعت اسلام نیز بهره گرفته شود. با سقوط حکومت ایلخانان در اواسط قرن هشتم هجری، ایران وارد دوره ای از بی ثباتی و پراکندگی سیاسی شد. در پی مرگ ابوسعید ایلخانی در سال 736 هجری نیروهای متعددی بر سر کسب قدرت و تصاحب میراث ایلخانان به رویارویی با هم پرداختند. بدین جهت ایران دچار نوعی تجزیه ی سیاسی شد و چندین حکومت مانند سربداران، آل کرت، آل اینجو، آل مظفر، آل چوپان و آل جلایر در گوشه و کنار ایران سربرآوردند. یکی از مباحث اساسی در چنین شرایطی اثبات مشروعیت هر یک از این حکومت ها و میزان پذیرش آن در جامعه بود. بدین ترتیب پرسش مبنایی پژوهش حاضر شناسایی و تحلیل مبانی مشروعیت سیاسی این حکومت ها است. هر یک از این حکومت ها با داعیه های متفاوتی برای اثبات سزاواری و مشروعیت حکومت خود دست به تلاش زدند؛ بعضی بر مشروعیت مغولی-چنگیزی و هلاکوئی تأکید داشتند؛ برخی بر مشروعیت دینی و بومی (ایرانی) و برخی ترکیبی از آنها را مورد توجه قرار دادند. مشروعیت ایرانی و توجه به فرّه ایزدی و تلاش برای برقراری عدالت و امنیت نیز به عنوان بنیان هایی برای نشان دادن سزاواری حکومت ها مورد توجه قرار گرفتند. این پژوهش در نظر دارد به تبیین و تحلیل انواع مشروعیت در مهم ترین حکومت های این دوره بپردازد و نقش هر یک از این منابع مشروعیت را در استقرار و استمرار حکومت های زمانه مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش به کار گرفته شده توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر گردآوری اسناد و مدارک تاریخی می باشد.

با توجه به گسترش بازارهای رقابتی، بهبود فرآیندهای خدمات مشتریان و ارائه خدمات منحصر به فرد و متمایز برای بقای سازمان امری حیاتی است. تحولات صورت گرفته در مفهوم بازاریابی در دهه اخیر، همه سازمان ها و کلیه کسب و کار ها را به سمت مشتری گرایی سوق داده است. توصیه نهایی همه رویکردهای جدیدبازاریابی در بازارهای رقابتی، مبتنی بر جلب اعتماد مشتریان است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات کاربردی بوده و باهدف شناسایی عوامل مهم تاثیرگذار بر اعتماد مشتریان ثروتمند به ارائه دهندگان خدمات مدیریت ثروت در حوزه بانکداری خصوصی در ایران و تعیین میزان تاثیر آنها بر انتخاب و استفاده از خدمات مدیریت ثروت می پردازد.این مطالعه بر اساس پژوهش کومار روی و شیکهار و استفاده از مقیاس سنجش اعتماد در حوزه خدمات مالی که توسط انو و سیکون ایجاد شده و توسط آنها توسعه یافته صورت گرفته است.

چکیده : اهمیت روز افزون نظام بانکی و تحول و حرکت بانک ها در جهت تنوع فزاینده کسب و کارها سبب به وجود آمدن خدمتی نوین به نام مدیریت ثروت و بانکداری اختصاصی و برنامه ریزی های اساسی جهت وسعت بخشیدن به این نظام گردیده است. مدیریت ثروت خدمتی است که که در آن، خدمات متنوع مالی و سرمایه گذاری و همچنین خدمات ویژه بانکی به مشتریان ثروتمند و افراد با خالص بالا ارائه می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر تمایل رفتاری مشتریان ثروتمند نسبت به خدمات مدیریت ثروت انجام شده است. این تحقیق بر اساس هدف، کاربردی و روش آن بر اساس نحوه ی گردآوری داده ها پیمایشی است. چارچوب تحقیق بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده فیش بین و آجزن بوده و بر همین اساس، جهت بررسی عومل موثر بر تمایل رفتاری مشتریان ثروتمند از 3 سازه نگرش، هنجارهای ذهنی و ادراک از کنترل رفتاری استفاده شده است. سازه نگرش به سه مولفه برقراری رابطه، منعطف بودن خدمات و اعتماد، سازه هنجارهای ذهنی به سه مولفه خانواده، دوستان و همکاران ، و سازه ادراک از کنترل رفتاری به سه سازه ی نام تجاری بانک، کیفیت محصول و خدمت و ویژگی های مشتری تجزیه گردیدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری (نرم افزار اسمارت پی ال اس) استفاده گردید و در نهایت آزمون فرضیات نشان داد که به ترتیب عوامل نگرش و ادراک از کنترل رفتاری بیشترین تاثیر را بر تمایل رفتاری مشتریان ثروتمند داشته و سازه هنجارهای ذهنی تاثیر مثبتی بر تمایل رفتاری نشان نداد

چکیده ندارد.