سیستم های دو فازی به عنوان یک روش ارزشمند برای جداسازی و خالص سازی مولکول های زیستی مطرح شده است. جداسازی در سیستم های دو فازی - آبی یک فرآیند ایده آل است که تغلیظ و خالص سازی سنتی را در یک مرحله انجام می دهد. این روش می تواند بسیار انتخاب پذیر باشد، همچنین برای فرآیندهای پیوسته و مقیاس صنعتی مناسب است. در سال های اخیر، به دلیل توسعه شیمی سبز استفاده از مایع یونی به عنوان جایگزین مناسبی برای حلال های آلی متداول و همچنین به عنوان کاتالیست های سبز در سیستم های دو فازی - آبی مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. مایعات یونی خواص بی نظیری از قبیل عدم اشتعال، پایداری حرارتی بالا، فشار بخار ناچیز، حلالیت زیاد و راحتی بازیابی را دارا هستند. در این پایان نامه سیستم دو فازی - آبی متشکل از پلی پروپیلن گلایکول و مایعات یونی 1 - بوتیل - 3 - متیل ایمیدازولیوم کلراید و 1 - پروپیل - 3 - متیل ایمیدازولیوم کلراید جهت تشکیل سیستم دو فازی - آبی مورد استفاده قرار گرفت و تاثیر عامل تغییر دما و نوع کاتیون مایع یونی بر تشکیل سیستم دو فازی - آبی مورد بررسی شده است.

هدف اصلی این پروژه خالص سازی و جداسازی مولکول های زیستی دستیابی به محصولی با کیفیت بالا، همراه با سرعت زیاد استخراج و کمترین میزان سرمایه گذاری است که جداسازی در سیستم های دو فازی - آبی به عنوان یک روش ارزشمند در خالص سازی زیست مولکول ها مورد استفاده قرار می گیرد. ایجاد سیستم دو فازی - آبی بر پایه مایعات یونی به عنوان یک نمک غیر آلی جایگزین جدیدی است که در دهه گذشته پیشنهاد شد و با توجه به مزایای زیستی مایعات یونی توجه بسیاری را به خود معطوف کرد. مایعات یونی به عنوان حلال های سبز جایگزین مناسبی برای حلال های فرار، جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی می باشند. در این تحقیق سیستم دو فازی شامل پلی پروپیلن گلایکول و مایع یونی کولین کلراید برای بررسی تشکیل سیستم دو فازی - آبی مورد استفاده قرار گرفت. در این پایان نامه رسم نمودار باینودال و تاثیر دما مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که افزایش دما حلالیت کولین کلراید را افزایش داده و باعث گسترش منطقه دو فازی می شود.