به منظور بررسی امکان دستیابی به عملکرد کمی و کیفی بیشتر علوفه و دانه در واحد سطح، کشت مخلوط ذرت و سویا در سال زراعی 1376 در مزرعه تحقیقاتی، مرکز تحقیقات کشاورزی استان اصفهان انجام گردید. آزمایش بصورت طرح کرتهای خرد شده که در آن سه سطح کود ازت به عنوان فاکتور اصلی در قالب بلوکهای کامل تصادفی و پنج نسبت کاشت به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. سطوح کود ازت شامل سه سطح 90، 150 و 210 کیلوگرم ازت خالص در هکتار و نسبتهای مختلف کاشت شامل m1 (100 درصد ذرت)، m2 (75 درصد ذرت و 25 درصد سویا)، m3 (50 درصد ذرت و 50 درصد سویا) و m5 (100 درصد سویا) بود. همچنین بذور سویا قبل از کاشت با باکتری rhizubium japonicum تلقیح گردیدند. نتایج حاصله نشان داد که میزان lai، dm، rgr، cgr در هر گیاه از الگوی عمومی این شاخصها پیروی کرد بطوریکه در اثر کشت مخلوط شاخصهای رشد ذرت افزایش دما در سویا کاهش یافت . همچنین افزایش میزان ازت از 90 کیلوگرم در هکتار به 210 کیلوگرم در هکتار اثر معنی داری بر شاخصهای رشد بوجود نیاورد. همچنین نتایج حاصله نشان داد که میزان ازت و نسبیتهای کاشت مجموع عملکرد علوفه خشک و تر را تحت تاثیر قرار داد. بطوریکه بیشترین مقدار علوفه خشک ذرت و سویا در تیمار m2n3 و بیشترین میزان علوفه تر در تیمارهای m1n1 و m2n3 حاصل گردید. مقادیر مختلف ازت ، درصد و عملکرد پروتئین علوفه ذرت را تحت تاثیر قرار داده و در اثر کشت مخلوط عملکرد پروتئین ذرت افزایش یافت . بیشترین میزان عملکرد پروتئین علوفه در تیمارهای m2n1 و m2n3 حاصل گردید. محاسبه ler نیز نشان داد که بالاترین مقدار ler برای عملکرد علوفه خشک و تر و پروتئین در تیمار m2n3 به ترتیب به میزان 1/249، 1/282 و 1/786 بدست آمد که در این حالت کشت مخلوط باعث افزایش عملکرد معادل 24/9 درصد علوفه خشک ، 28/2 درصد علوفه تر و 78/6 درصد پروتئین نسبت به کشت خالص گردید.