مشکلات زیادی هنگام استفاده از خاک های شور بدون توجه به رفتار غیر عادی آن ها در حین اجرا و پس از اجرا در ادبیات فنی آمده است. اگر این خاک ها در معرض رطوبت قرار بگیرند مقاومت آن ها به شدت کاهش خواهد یافت. با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس، مناطق وسیعی از بیابان ها و ساحل دریاها پوشیده از این خاک ها است. هدف اصلی این تحقیق بررسی مقاومت برشی خاک شور قبل و بعد از خیس خوردن و همچنین تثبیت آن به منظور بهبود مقاومت است. در این تحقیق آزمایش برش مستقیم بر روی نمونه های خاک قبل و بعد از خیس خوردن انجام شده است. همچنین آزمایش برش مستقیم و آزمایش تک محوری بر روی نمونه های تثبیت شده با درصدهای مختلف سیمان و پلیمر رزین اپوکسی انجام شده است. به منظور بررسی اثر نمک بر روی مقاومت خاک شور بین مقاومت برشی خاک قبل و بعد از خیس خوردن مقایسه انجام شده است. با توجه به نتایج بدست آمده نتیجه گیری می شود که وجود نمک تاثیر بسزایی در مقاومت خاک شور دارد. همچنین نتایج آزمایش ها بر روی نمونه های تثبیت شده نشان می دهد که افزودن هر دو تثبیت کننده باعث افزایش قابل ملاحظه مقاومت خاک می شوند اما با توجه به قیمت تثبیت کننده های غیر سنتی به نظر می رسد که تثبیت کننده های سنتی همچنان می توانند گزینه بهتری برای تثبیت خاک باشند و استفاده از تثبیت کننده های غیر سنتی با توجه به زمان گیرش سریع آن ها فقط در پروژه های خاص توصیه می شود.

در این پایان نامه سعی شده است تا خصوصیات بار- نفوذ خاک دولایه و اثرات کاربری ژئوتکستایل و ژئوگرید بر رفتار خاک دو لایه تحت بارگذاری بررسی شود. برای این منظور بر روی نمونه های خاک دو لایه شامل یک خاک درشت دانه در بالا (لایه اساس) و یک خاک رس در پایین (لایه بستر) در دو حالت مسلح و غیر مسلح و برای ضخامت های مختلف لایه اساس آزمایش نسبت باربری کالیفرنیا (cbr) انجام گرفته است. آزمایش ها بر روی نمونه های خیس خورده (بعد از 96 ساعت غوطه وری در آب) و خیس نخورده انجام شده است. در تمام آزمایش ها المان مسلح کننده در مرز بین دو لایه اساس و بستر قرار گرفته تا بدین وسیله اثر جداکنندگی ژئوسینتتیک ها بررسی شود. همچنین برای مطالعه اثر وزن مخصوص خشک و رطوبت خاک بستر بر رفتار خاک دولایه، خاک لایه بستر در رطوبت های تراکمی مختلف کوبیده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که درصد رطوبت تراکمی لایه بستر تأثیر قابل توجهی بر مقاومت، مقدار تورم و اثر تسلیح بوسیله ژئوسینتتیک در خاک دو لایه دارد. کاربرد ژئوگرید به عنوان مسلح کننده باعث افزایش قابل توجه مقاومت نمونه های خیس خورده ای می شود که در طی خیس خوردگی دچار تورم زیادی شده اند. استفاده از ژئوتکستایل به عنوان مسلح کننده باعث کاهش مقاومت اکثر نمونه های خاک دو لایه در نفوذ های کم می شود. با افزایش مقدار عمق نفوذ پیستون بارگذاری، ژئوسینتتیک ها (اعم از ژئوگرید و ژئوتکستایل) رفتار مطلوب تری از خود نشان می دهند. همچنین با کاهش ضخامت لایه اساس اثر هر یک از متغیر های آزمایش (شامل تسلیح، رطوبت تراکمی و خیس خوردگی) محسوس تر می شود.

امروزه استفاده از مصالح صنعتی زائد یکی از موضوعات مهم در مهندسی ژئوتکنیک است. استفاده از این مصالح می تواند از انباشتگی آنها در محیط جلوگیری کرده و سبب حفظ محیط زیست شود. میکروسیلیس یکی از این مصالح زائد است که تا چندی پیش از دودکش کارخانه های تولید فرو سیلیسیوم و سلیکون خارج می شد و سلامتی بشر و محیط زیست را تهدید می کرد. از طرف دیگر سیلت ها به دلیل چسبندگی و زاویه اصطکاک کم مصالح مناسبی در مهندسی عمران محسوب نمی شوند. لذا در این پژوهش اثر افزودنی آهک- میکروسیلیس بر این نوع خاک مورد بررسی قرار گرفت و استفاده از آن به عنوان اساس یا زیر اساس در پروژه های راهسازی و خصوصاً راه آهن مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور جهت تعیین بهترین ترکیب، آهک و میکروسیلیس با نسبت های مختلف با خاک در درصد رطوبت بهینه مخلوط شده و پس از زمان های عمل آوری مختلف، تحت آزمایش cbr قرار گرفتند. در مرحله بعد برای مشاهده تاثیر سیکل های تر و خشک و همچنین سیکل های یخ و ذوب بر خاک تثبیت شده، نمونه ای که از نظر اقتصادی و مقاومتی مطلوب به حساب می آمد، با شرایط مشابه ساخته شده و پس از 96 ساعت اشباع در معرض سیکل های متناوب تر و خشک و همچنین سیکل های یخ و ذوب قرار گرفتند. در نهایت مشخص شد میکروسیلیس به همراه آهک تاثیر چشمگیری در افزایش مقاومت و همچنین کاهش تورم خاک دارد. همچنین با اعمال سیکل های یخ و ذوب به نمونه تثبیت شده با آهک و میکروسیلیس می توان کاهش cbr خاک را مشاهده نمود در حالی که حدود 90% از این کاهش مقاومت در سیکل اول بوجود آمد و کاهش مقاومت در سیکل های بعدی چندان چشمگیر نبودند. اما در اثر سیکل های تر و خشک بر خلاف انتظار، افزایش cbr خاک در سیکل اول و سپس کاهش آن در سیکلهای بعدی مشاهده شد.

رفتار دینامیکی خاک های مسلح متاثر از عوامل مختلفی شامل سطح کرنش، تراکم، نوع و چیدمان مسلح کننده ، درصد لای، درجه اشباع و شدت بار تناوبی و غیره می باشد. هدف از این پایان نامه بررسی رفتار مکانیکی ماسه ی لای دار اشباع مسلح با ژئو تکستایل تحت بار دینامیکی می باشد. بدین منظور با استفاده از دستگاه سه محوری سیکلی نمونه هایی با درصد لای های مختلف و با چیدمان های مختلف از ژئوتکستایل در شرایط تحکیم یافته ی زهکشی نشده مورد بارگذاری قرارگرفت. این آزمایشات رفتار خاک را تحت بار زلزله و سایر بار های تناوبی را شبیه سازی می کند. نتایج نشان می دهد که وجود ژئوتکستایل نقش مهمی در افزایش مقاومت روانگرایی دارد. میزان این افزایش به طور قابل توجهی تابع درصد لای نمونه و نوع چیدمان ژئوتکستایل است. همچنین، نتایج بیان می کند که تسلیح با ژئوتکستایل سبب افزایش سختی محوری و برشی بیشینه، می گردد.

چکیده ندارد.