در یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در3 تکرار اثر محلول پاشی برگی متانول بر رشد و عملکرد ماش در سال زراعی 1388 مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورها شامل زمان مصرف (صبح، ظهر و عصر) و مقدار مصرف (صفر، 10، 20، 30 درصد حجمی) بود. محلول پاشی دو بار طی فصل رشد و با فاصله 10 روز از یکدیگر صورت گرفت. اولین محلول پاشی روی بوته ها در اوایل غلاف دهی ماش انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر مقدار متانول بر محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیل برگ، محتوای کاروتنوئید برگ، عملکرد غلاف، تعداد دانه در غلاف، طول غلاف، عملکرد دانه و شاخص برداشت و اثر زمان محلول پاشی متانول بر محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیل، محتوای کاروتنوئید، طول غلاف، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی دار بود. مناسب ترین مقدار متانول، 30 درصد حجمی و بهترین زمان محلول پاشی، عصر بود. در مجموع زمان محلول پاشی عصر و مقدار 30 درصد حجمی متانول برای گیاه ماش مناسب تر بود و توانست سبب بهبود محتوای نسبی آب، کلروفیل، کاروتنوئید و در نهایت عملکرد گیاه شود.

با توجه به اهمیت پژوهش های مرتبط با تنش های غیرزیستی، پژوهش حاضر در راستای بررسی تنوع هاپلوتایپی ناحیه qtl تحمل به خشکی روی کروموزوم 9 برنج، انجام گرفت. این بررسی با استفاده از 15 نشانگر ریزماهواره پیوسته به qtl بزرگ اثر مذکور و 20 ژنوتیپ ایرانی و وارداتی و دو ژنوتیپ مرجع bala (متحمل)، azucena (نسبتاً حساس) برنج صورت گرفت. به طور کلی هشت صفت در تنش خشکی و نرمال از قبیل طول ساقه، طول ریشه، وزن ریشه، وزن ساقه، تعداد ریشه، ضخامت ریشه، کد ژنوتیپی و زیست توده و پنج شاخص تحمل ارزیابی شد. بر اساس داده های فنوتیپی، براساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی اثر ژنوتیپ، شرایط کشت و اثر متقابل ژنوتیپ × شرایط کشت برای کلیه صفات اندازه گیری شده در سطح 1% معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین ارقام در دو شرایط نیز نشاد داد در مجموع ژنوتیپ های bala و دیلمانی ژنوتیپ های مقاوم و azucena، موسی طارم و دم-زرد ژنوتیپ های حساس به خشکی شناسایی شدند. بر اساس نتایج حاصل از همبستگی های ساده و تجزیه رگرسیونی دو صفت طول ساقه و ضخامت ریشه بیش ترین تأثیر روی کد ژنوتیپی داشتند و بر اساس تجزیه علیت مشخص شد که طول ساقه تأثیر بشتری روی کد ژنوتیپی داشت و ژنوتیپ ها بر اساس نتایج تجزیه تابع تشخیص در سه گروه قرار گرفتند و براساس داده های ژنتیکی، ژنوتیپ های برنج به دو گروه طبقه بندی شدند. گروه اول که ژنوتیپ bala را شامل می شد ژنوتیپ هایی بودند که از لحاظ تنوع اللی به bala شباهت بیشتری داشتند. بر اساس نتایج تنوع ژنتیکی، نشانگرهای rm24671 و rm245 واقع در این ناحیه کروموزومی به عنوان موثرترین نشانگرها جهت شناسایی ژنوتیپ های متحمل به خشکی در مرحله گیاهچه شناسایی شدند و اکثر خصوصیات مورفولوژیکی با این نشانگرها ارتباط معنی دار نشان دادند که در برنامه های به نژادی برنج به عنوان نشانگرهای آگاهی بخش و سودمند پیشنهاد می گردند. تعداد 22 ژنوتیپ برنج در قالب 16 هاپلوتایپ مختلف قرار گرفتند و با توجه به هاپلوتایپ های ایجاد شده، هاپلوتایپ شماره 8 که شامل ژنوتیپ های دیلمانی و ir25571 بود، بیشترین شباهت را به والد bala داشته و انتظار می رود این ژنوتیپ ها، همانند والد bala واجد qtlهای کنترل کننده تحمل به خشکی در این ناحیه ژنومی باشند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر انتظار می رود بتوان با استفاده از اطلاعات نشانگری واقع در این ناحیه ژنومی در برنامه های به نژادی برنج جهت تولید ارقام متحمل به تنش خشکی بهره گرفت.

به منظور شبیه سازی عملکرد زیست توده و بهره وری آب گیاه ذرت علوفه ای رقم سینگل کراس (sc704) تحت شرایط کم آبیاری در منطقه رشت، از مدل aquacrop استفاده شد. در این مطالعه از نتایج پژوهش بیگلویی و همکاران (1392) که با اعمال تیمارهای آبیاری 50، 75 و 100 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده خاک و تیمار بدون آبیاری روی رقم سینگل کراس 704، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در طی دو سال 1386 و 1387 انجام گرفته بود، استفاده شد. برای واسنجی و اعتبارسنجی مدل aquacrop از داده های اطلاعات هواشناسی، گیاه، مدیریت آبیاری و مدیریت مزرعه استفاده شد. برای تحلیل داده های بدست آمده از شاخص های آماری ریشه میانگین مربعات خطا (rmse)، ریشه میانگین مربعات خطای نرمال شده (nrmse)، میانگین انحراف خطا (mbe)، شاخص توافق (d) و معیار خطای نسبی (er) استفاده گردید. نتایج شاخص های آماری rmse، nrmse، mbe و d که به ترتیب برابر با 2/3 تن در هکتار، 17/3 درصد، 1/98 و 0/66 بدست آمد، نشان می دهد که تطابق مناسبی بین مقدار عملکرد زیست توده مشاهده ای و شبیه سازی شده با مدل aquacrop وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که کمترین خطای نسبی در بین تیمارهای آبیاری با 4/4 درصد در تیمار 75 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک و بیشترین آن با 37/5 درصد در تیمار بدون آبیاری مشاهده شد که نشان دهنده عدم دقت لازم مدل aquacrop در تیمار بدون آبیاری است. نتایج مربوط به برآورد بهره وری آب نشان داد که بیشترین درصد اختلاف با 56/6 درصد بین بهره وری آب در تیمار آبیاری 100 و 50 درصد تخلیه رطوبت خاک نسبت به نیاز خالص آب آبیاری بدست آمد که نشان می دهد مدل aquacrop نیاز خالص آبیاری را نیز بر اساس اعمال کم آبیاری به خوبی شبیه سازی کرده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.