به منظور بررسی فون سفیدبالک های استان گیلان، نمونه برداری های متعددی از نواحی مختلف این استان در طی سال های 1388-1386 صورت گرفت. بعد از مراحل شفاف سازی نمونه ها، اسلاید میکروسکوپی در محیط کانادابالزام تهیه شد. در مجموع، 22 گونه سفیدبالک متعلق به هشت جنس از زیر خانواده ی aleyrodinae جمع آوری و شناسایی شد. یک گونه برای اولین بار برای دنیا و دو گونه برای اولین بار از ایران گزارش می شوند که به ترتیب با علامت * و ** مشخص شده اند. در این بررسی هشت گونه زنبور پارازیتوئید متعلق به دو جنس از خانواده aphelinidae و یک گونه از خانواده eulophidae جمع آوری و شناسایی شدند. نقشه پراکنش برای گونه های جمع آوری شده تهیه و ترسیم شد. همچنین کلید شناسایی برای شفیره ها و حشرات بالغ سفیدبالک ها تهیه شد. گونه های سفیدبالک شناسایی شده به شرح زیر می باشد: aleurochiton acerinus haupt, 1934; a. pseudoplatani visnya, 1936; aleuroclava kharazii* manzari & shahbazvar, 2010; aleyrodes lonicerae walker, 1852; a. proletella (linnaeus, 1758); a. sp. nr elevatus silvestri, 1934; a. sp. nr lonicerae walker, 1852; a. sp. nr proletella (linnaeus, 1758); a. sp. nr zygia danzig, 1966; bemisia afer (priesner & hosny, 1934) sensu lato; b. dentata (danzig, 1969); b. shinanonensis kuwana, 1922; b. sp. nr carpini (koch, 1857); b. sp. nr takahashii (danzig, 1966); b. tabaci (gennadius, 1889); b. takahashii** (danzig, 1966); bulgarialeurodes cotesii (maskell, 1895); dialeurodes citri (ashmead, 1885); pealius rubi** takahashi, 1936; p. sp. nr rubi takahashi, 1936; trialeurodes packardi (morrill, 1903); t. vaporariorum (westwood, 1856).

تأثیر کشندگی و همچنین برخی از وی‍ژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی اسانس های پنج گیاه دارویی از خانواده نعنائیان شامل آویشن، اسطوخودوس، رزماری، مرزنجوش و مرزه علیه پروانه برگ خوار توت glyphodes pyloalis walker در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی (دمای 2± 24 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5± 75 و دوره نوری 8 : 16 (تاریکی: روشنایی) ساعت) مورد بررسی قرار گرفت. این گیاهان از محل رویش جمع آوری و در سایه خشک شدند. اسانس گیری به وسیله دستگاه کلوینجر انجام گرفت. سمیت حاد و تأثیر غلظت های lc10، lc30 و lc50 روی شاخص های تغذیه و ویژگی های بیوشیمیایی با استفاده از روش تهیه دیسک برگی و لارو سن چهارم بررسی شدند. در مورد گیاه مرزه با توجه به پایین بودن میزان حشره کشی و خاصیت گیاه سوزی اسانس آن روی برگ توت ، lc50 محاسبه نشد و تنها قدرت دورکنندگی این اسانس گیاهی به روش آزمون انتخابی اندازه گیری شد. میزان lc10، lc30 و lc50 برای اسانس گیاه آویشن به ترتیب 107/0، 188/0 و 279/0 درصد، برای اسانس گیاه اسطوخودوس به ترتیب 31/0، 705/0 و 24/1 درصد، برای گیاه رزماری به ترتیب 77/0، 189/1 و 595/1 درصد و برای گیاه مرزنجوش به ترتیب 67/0، 173/1 و 728/1 درصد بود. با توجه به نتایج به دست آمده بیشترین خاصیت حشره کشی مربوط به اسانس گیاه آویشن و کمترین آن مربوط به اسانس گیاه مرزنجوش می باشد. با افزایش غلظت اسانس مرزه شاخص بازدارندگی تغذیه نیز افزایش پیدا می کند و در بالاترین و کمترین غلظت دارای فعالیت ضد تغذیه به ترتیب برابر با 79/91% و 35/44% است. تأثیر اسانس های گیاهی مورد مطالعه در این تحقیق روی تغذیه این آفت تحت تأثیر غلظت lc30 آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نرخ رشد نسبی، کارایی تبدیل غذای خورده شده، کارایی تبدیل غذای هضم شده، قابلیت هضم نسبی و شاخص مصرف در لاروهای تیمار شده تفاوت معنی داری با شاهد نشان داد. همچنین میزان پروتئین، کربوهیدرات، لیپید و فعالیت آلفاآمیلاز 48 ساعت پس از تیمار در مقایسه با شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. فعالیت آنزیم های پروتئاز، لیپاز، استراز و گلوتاتیون اس ترانسفراز در لاروهای تیمار شده تفاوت معنی داری را با شاهد نشان دادند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که غلظت های مزبور اسانس های مورد مطالعه علاوه بر این که دارای اثرات کشندگی و خاصیت دورکنندگی روی پروانه برگ خوار توت هستند، اثرات برگشت -ناپذیری روی متابولیسم ترکیبات بیوشیمیایی این حشره نیز وارد می کنند.

بررسی فونستیک کنه های شکارگر خانواده phytoseiidae شهرستان شیراز طی دو سال (1389-1388) انجام شد. در آزمایشگاه ضمن جداسازی این کنه ها در زیر استریومیکروسکوپ و یا قیف برلیز، نمونه ها در محلول نسبیت شفاف-سازی شدند و در محیط هویر از آن ها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. تعداد 19 گونه متعلق به سه زیر خانواده phytoseiinae، typhlodrominae و amblyseiinae از هفت جنس از گیاهان مختلف جمع آوری و با استفاده از منابع و کلیدهای معتبر تاکسونومیکی مورد شناسایی قرار گرفتند. جنس و گونه هایی که برای اولین بار از ایران و استان فارس گزارش می شوند به ترتیب با دو ستاره و یک ستاره در کنار نام آن ها مشخص شده اند. subfamily phytoseiinae .1 phytoseius plumifer (canestrini and fanzago, 1876) subfamily typhlodrominae 1. paraseiulus soliger* (ribaga, 1904) 2. typhlodromus (anthoseius) tamaricis** (kolodochka, 1982) 3. typhlodromus (anthoseius) rodriguezi* (denmark & daneshvar, 1982) 4. typhlodromus (anthoseius) bagdasarjani wainstein & arutunjan, 1967 5. typhlodromus (anthoseius) torbatejamae* (denmark & daneshvar, 1982) 6. typhlodromus (anthoseius) kazachstanicus* wainstein, 1958 subfamily amblyseinae 1. euseius scutalis (athias – henriot, 1958) 2. euseius sp. ** 3. neoseiulus sugonjaevi* (wainstein & abbasova, 1974) 4. neoseiulus marginatus* (wainstein, 1961) 5. neoseiulus barkeri* hughes, 1948 6. neoseiulus brevispinus* (kennett, 1958) 7. neoseiulus near cucumeris* (oudemans, 1930) 8. proprioseiopsis messor (wainstein, 1960) 9. proprioseiopsis sp. ** 10. paragigignathus molestus* (kolodochka, 1986) 11. paragigagnathus tamaricis* amitai & grinberg, 1971 12. paragigagnathus insuetus* (livshitz & kuznetsov, 1972) واژه های کلیدی: phytoseiidae، فون، فارس، شیراز

این پژوهش در دو فصل رشدپاییز 88و بهار 89 با 7تیمار و 3تکرار در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی انجام گرفت نتایج نشان داد که اثر متقابل سال و تیمار بر تعداد شاخه جانبی ، وزن تر و خشک غلاف ، تعداد دانه در غلاف ، تعدا شته مرحله دوم ، تعداد تریپس در مرحله اول دوم و سوم شمارش معنی دار شد. همچنین نتایج نشان داد که اثر کاربرد ورمی کمپوست و ورمی واش بر وزن کل بوته ، عملکرد غلاف ، متوسط وزن غلاف ، تعدا شاخه جانبی ، طول غلاف، تعداد برگ در گیاه ، تعداد گره روی ریشه ، تعداد گره فعال روی ریشه ، وزن تر گره ،وزن خشک گره ، میزان پروتئین دانه ، میزان نیتروژن کل دانه ،میزان فسفر دانه میزان منیزیم دانه ، میزان کلسیم دانه ، تعداد شته در مرحله شمارش اول و تعداد کنه در مرحله دوم و سوم شمارش معنی دار بود .نتیجه تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر سال بر صفات عملکرد غلاف ، متوسط وزن غلاف، طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، تعداد برگ روی بوته و تعداد شته مرحله دوم و تعداد تریپس مرحله دوم و تعداد تریپس مرحله سوم معنی دار است. باتوجه به نتایج این پژوهش تیمار 4t (ورمی کمپوست 6 تن در هکتار + ورمی واش 1500 لیتر در هکتار) برای کشت اقتصادی لوبیا توصیه می شود.

طی سال های 1388-1389 فون کنه های درختچه های تمشک در حوزه مرکزی استان گیلان بررسی شد. در این بررسی 69 گونه متعلق به 50 جنس، 41 خانواده و 5 راسته جمع آوری و شناسایی شدند. از بین گونه های شناسایی شده 7 گونه برای فون ایران و 33 گونه برای فون کنه های گیلان جدید می باشند که به ترتیب با دو و یک ستاره مشخص شده اند. لیست گونه های شناسایی شده به ترتیب زیر می باشد. acarus siro linnaeus, 1758, rhizoglyphus robini claparede (1869)*, tyrophagus putrescentiae (schrank, 1781), glycyphagus destructor schrank, 1781 (acaridae); raphignathus hecmatanaensis khanjani & ueckermann, 2003 (raphignathidae); stigmaeus pilatus* kuznetzov, 1978, zetzellia mali* (ewing) summers, 1960 (stigmaeidae); tetranychus urticae koch, 1836, bryobia rubriculus* (schenten, 1857), panonychus citri (mcgregor), 1916, oligonychus bicolor (banks, 1894) (tetranychidae); tydeus sp. *, brachytydeus sp.* (tydeidae); cenopalpus irani dosse, 1971, cenopalpus near pritchardi duzgunes, 1967, brevipalpus obovatus donnadieu, 1875 (tenuipalpidae); anystis baccarum (linneus, 1886), anystis wallacei** otto, 1992 (anystidae); eupalopsellus trudis** summers, 1960 (eupalopsellidae*); cheyletus malaccensis oudemans, 1903, cheyletus eruditus (schrank, 1781), cheletomorpha lepidopterorum (shaw, 1794) (cheyletidae); erythraeus (z.) ueckermanni *saboori, nowzari & bagheri zenouz, 2004, abrolophus iraninejadi* saboori & hajiqanbar, 2005, abrolophus* sp., leptus* sp. (erythraeidae); allotrombium pulvinum ewing, 1917 (trombidiidae); neotrombicula (n.) near baschkirica* kudryashova, 1998 (trombiculidae); boophilus annulatus (say, 1821) (ixodidae); euseius amissibilis meshkov, 1991, neoseiulus marginatus (wainstein, 1961), neoseiulus sugonjaevi* (wainstein & abbasova, 1974) , neoseiulus barkeri hughes, 1948, neoseiulus multiporus* (wu & li, 1978), neoseiulus umbraticus (chant, 1956), neoseiulus tauricus* (livshitz & kuzenetsov, 1972), amblyseius herbicolus (chant, 1959), proprioseiopsis okanagensis* (chant, 1957), amblyseius rademacheri (dosse, 1958), transeius wainsteini (gomelauri, 1968), transeius herbarius* (wainstein, 1960), phytoseius plumifer (canestrini & fanzago, 1876), phytoseius juvenis wainstein & arutunjan, 1970, phytoseius spoofi (oudemans, 1915), paraseiulus soleiger (ribaga, 1904), paraseiulus triporus (chant & yoshida-shaul, 1982), typhlodromus (a.) georgicus* wainstein, 1958 , typhlodromus (a.) kazachstanicus* wainstein, 1958 (phytoseiidae); androlaelaps casalis (berlese, 1887), hypoaspis (g.) aculiefer (canestrini, 1883), hypoaspis (g.) queenslandicus (womersly, 1956), hypoaspis lubrica voigts & oudemans, 1968, hypoaspis (g.) kargi costa, 1968 (laelapidae); iphidozercon sp.**, lasioseius frankbakkeri faraji & karg, 2005, proctolaelaps pygmaeus (muller, 1859) (ascidae); ameroseius lidiae* breyetova, 1977, ameroseius lanceosetis** livshitz & mitrofanov, 1975, ameroseius sculptilis** berlese, 1916, (ameroseiidae); phthiracarus furvus* niedbala, 1983, (phthiracaridae); achipteria sp.* (achipteridae); trichoribates sp.** (ceratozetidae); punctoribates liber paulitshenko, 1991 (mycobatidae); xiphobates sergienkae shaldybina, 1980 (chamobatidae); xenillus* robineau- desvoidy, 1839, (xenillidae); oribatella sp.* (oribatellidae); oribatula (o.) sp.*, oribatula (z.) undulata berlese, 1916 (oribatulidae); scheloribates fimbriatus thor, 1930 (scheloribatidae); eupelops sp.* (phenopelopidae); eremulus avenifer* berlese, 1913 (eremulidae); heminothrus (p.) grandjeani sitnikova, 1975 (camisiidae) & podoribates sp.** (mochlozetidae).

کنه های خانواده فیتوزئیده از مهمترین کنه های شکارگر در بین کنه ها محسوب می شوند. در این مطالعه که طی سالهای 1389-1387 انجام گرفت، کنه های فیتوزئیده مرتبط با قسمت های هوایی و خاک در برخی از مناطق غرب و شمال غرب ایران جمع آوری و مورد شناسایی قرار گرفت. در این بررسی جمعاً 21 گونه متعلق به 6 جنس از 3 زیرخانواده مورد شناسایی قرار گرفت. اکثر گونه ها برای مناطق جمع آوری شده اولین گزارش بود. لیست گونه ها در ذیل ذکر شده است. * amblyseiinae زیر خانواده + amblyseius berlese 1914جنس – amblyseius obtusus (koch, 1839) – amblyseius rademacheri (dosse, 1958) + proprioseiopsis muma, 1961جنس – proprioseiopsis messor (wainstein, 1960) + neoseiulus huges, 1948جنس – neoseiulus agrestis (karg, 1960) – neoseiulus barkeri hughes, 1948 – neoseiulus bicaudus (wainstein, 1962) – neoseiulus marginatus (wainstein, 1961) – neoseiulus sugonjaevi (wainstein & abbasova, 1974) – neoseiulus tauricus (livshitz & kuznetsov, 1972) – neoseiulus zwoelferi (dosse, 1957) + paragigagnathus amita and grinberg, 1971جنس – paragigagnathus insuetus (livshitz & kuznetsov, 1972) * phytoseiinae زیر خانواده + phytoseius ribaga, 1904جنس – phytoseius ciliatus wainstein, 1975 – phytoseius plumifer (canestrini & fanzago, 1876) * typhlodrominae زیر خانواده + typhlodromus scheuten, 1857جنس – typhlodromus (anthoseius) bagdasarjani wainstein & arutunjan, 1967 – typhlodromus (anthoseius) khosrovensis arutunjan, 1971 – typhlodromus (anthoseius) rhenanus (oudemans, 1905) – typhlodromus (anthoseius) rodriguezi (denmark & daneshvar), 1982 – typhlodromus (anthoseius) tamaricis kolodochka, 1982 – typhlodromus (typhlodromus) athiasae porath & swirski, 1965 – typhlodromus (typhlodromus) leptodactylus wainstein, 1961 – typhlodromus (typhlodromus) tubifer wainstein, 1961

جدول زندگی کفشدوزک hippodamia variegata goze (col. : coccinellidae) با تغذیه روزانه از تراکم های 5، 10، 20، 40، 60، 80 و 100 عدد پوره سن سوم شته جالیز aphis gossypii glover (hem. : aphididae) در شرایط آزمایشگاه (دمای1±25 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی5± 70 درصد، دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی ) بررسی شد. نتایج نشان داد که کفشدوزک variegata h. قادر به طی کردن مراحل لاروی در تراکم 5 طعمه در روز نیست و در تراکم 10شته در روز حشرات کامل شدند، اما تخم ریزی مشاهده نشد. افزایش تراکم طعمه طول دوره پیش از ظهور حشره کامل کفشدوزک را کاهش داد (0001/0>p). بیشترین و کمترین مدت زمان لازم برای کامل شدن مراحل نابالغ کفشدوزک در تراکم های10و 100 عدد طعمه به ترتیب 21/24 و 65/13 روز محاسبه شد. افزایش تراکم پوره سن سوم شته منجر به افزایش طول عمر حشرات نر (723/0= r2) و ماده (945/0= r2) کفشدوزک شد. دوره پیش از تخمریزی حشرات کامل(apop) و مجموع طول دوره پیش از تخمریزی (tpop) کفشدوزک با افزایش تراکم پوره سن سوم شته جالیز کاهش معنی داری (0001/0> p) نشان داد. افزایش تراکم شته جالیز طول دوره تخمریزی کفشدوزک را افزایش داد. دامنه تغییرات طول دوره تخمریزی از کمترین تا بیشترین تراکم از 95/11 تا 62/54 روز افزایش یافت. تغذیه بیشتر حشرات ماده منجر به افزایش معنی داری (0001/0> p) در میزان تخمریزی شد. بیشترین و کمترین میزان تخمریزی در تراکم های 100 و 20 عدد طعمه به ترتیب 81/1319و 65/70 عدد تخم بود. افزایش تراکم طعمه بر نرخ ذاتی افزایش جمعیت تاثیر گذار بود و منجر به افزایش قابل توجه rm (0001/0> p) شد. . rm در تراکم های 20، 40، 60، 80 و 100 عدد طعمه در روز به ترتیب 0788/0، 146/0، 155/0، 168 /0و 187/0 محاسبه شد. همچنین نرخ متناهی افزایش جمعیت (?)، نرخ خالص تولید مثل(r0) و نرخ ناخالص تولید مثل( grr) کفشدوزک . با افزایش تراکم پوره سن سوم شته جالیز افزایش معنی داری (0001/0> p) را نشان داد و کمترین مقدار این پارامترها در تراکم 20 شته به ترتیب 0821/1، 76/42 ،34/84 و بیشترین آن ها در تراکم 100 طعمه به ترتیب 2056/1، 09/21، 39/34 محاسبه شد. افزایش تراکم پوره سن سوم شته، کاهش معنی داری در مدت زمان نسل کفشدوزک نشان داد (0001/0> p ). بیشترین و کمترین مدت زمان نسل در تراکم های 20 و 100 عدد شته جالیز به ترتیب 6/47 و39/34 روز بود. نتایج نشان داد که افزایش تراکم طعمه باعث بالا رفتن نرخ بقا (sxj)، مقدار تولید مثل (vxj) و امید به زندگی (exj ) حشره شکارگر می شود. نتایج این پژوهش نشان داد که تراکم های مختلف پوره سوم شته بر ویژگی های زیستی و پارامترهای جدول زندگی کفشدوزک variegata h. تاثیر گذار است و مناسب ترین تراکم ها برای پرورش انبوه کفشدوزک h. variegata تراکم 80 و 100 عدد شته در روز می باشد. کلمات کلیدی: جدول زندگی، تراکم طعمه، variegata h.، a. gossypii

during 2010-2011 a faunistic survey was carried out for collection and identification of edaphic mesostigmatic mites (acari: mesostigmata) in jiroft and suburb. mites were extracted from soil samples by berlese funnel. the mites were cleared in nesbit fluid and were mounted in hoyer medium on microscopic slides. in this study 43 spices from 26 genera and 16 families were collected and identified. among identified species four genera and four species are the first records for iran mite fauna that marked with one asterisk. all families, genera and species are new records for jiroft mite fauna. the list of identified species is as follow: sejus carolinensis* lekveishvili & klompen, 2004 (sejidae) , androlaelaps casalis (berlese, 1887), gaeolaelaps queenslandica (womersley, 1956), gaeolaelaps nolli karg, 1962, gaeolaelaps angustiscutata willmann, 1951, gaeolaelaps aculeifer (canestrini, 1883), gaeolaelaps kargi costa, 1968, gaeolaelaps minor costa, 1968, pneumolaelaps karawaiewi (berlese, 1903), pneumolaelaps sclerotarsa costa, 1908, cosmolaelaps lutegiensis shcherbek, 1971, cosmolaelaps vacua (michael, 1981), laelaspis astronomica (koch, 1839) (laelapidae), holostaspella bifoliate (tragardh, 1952), macrocheles merdarius (berlese, 1889), macrocheles insignitus berlese, 1918, macrocheles subbadius (berlese, 1904) (macrochelidae), alliphis halleri (g. & r. canestrin, 1881), alliphis transverses* halliday, 2010 (eviphididae), pachylaelaps pectinifer (g. & r. canestrini, 1881) (pachylaelapidae), proctogamasellus massula (athias-henirot, 1961), proctogamasellus mica (athias-henriot, 1961), proctogamasellus sp., arctoseius cetratus (sellnick, 1940), arctoseius sp., zerconopsis sp., lasioseius youcefi athias-henriot, 1959 (ascidae), ameroseius plumea* oudemans, 1930, ameroseius sp. (amesoseiidae), neoseiulus barkeri hughes, 1948, neoseiulus benjamini (schicha, 1981), neoseiulus imbricatus (corpuz-raros & rimando, 1966) (phytoseiidae), rhodacarellus sp., rhodacarella cavernicola* morasa, 2004, multidentorhodacarus* sp. (1), multidentorhodacarus sp. (2), (rhodacaridae), parasitus hyalinus (willmann, 1949) (parasitidae), sessiluncus* sp., (ologamasidae), dendrolaelaps sp., (digmasellidae), nentertia stylifera berlese, 1904 (trematuridae), uroobovella obovata canestrini and berlese, 1884 (urodinychidae), oplitis paradoxa (canestrini & berlese, 1884) (trachyuropodidae), urosternella* sp. (uropodidae).

فون پادمان (collembola) شهر رشت و حومه در طول سال های 1390-1388 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از خاک مزارع، باغ ها، پارک ها و مناطق جنگلی نمونه برداری شد. پادمان موجود در نمونه های خاک با استفاده از قیف برلیز جدا شدند. نمونه ها در محلولهای شفاف کننده لاکتوفنل، نسبیت و مارک آندر شفاف و در محیط هویر از آنها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. با استفاده از کلیدهای شناسایی موجود در کتب و مقالات علمی مربوطه نسبت به شناسایی پادمان اقدام شد. جهت تایید نهایی برخی از نمونه ها نزد متخصصین مربوطه ارسال شدند. در مجموع، طی این بررسی 25 گونه و 27 جنس از 11 خانواده به شرح زیر شناسایی شدند. فهرست گونه های شناسایی شده به تفکیک خانواده به شرح زیر است. گونه هایی که برای فون پادمان ایران جدید هستند با یک ستاره مشخص شده اند. hypogastruridae: choreutinula inermis* tullberg, 1871, willemia aspinata* stach, 1924; onychiuridae: onychiurus sp. gervais, 1841, tetrodontophora bielanensis* reuter, 1895; tullbergiidae: metaphorura affinis* b?rner, 1902; neanuridae: morulina verrucosa* b?rner, 1905; cyphoderidae: cyphoderus albinus* nicolet, 1842; oncopoduridae: oncopodura hamata* carl et lebed; isotomidae: folsomia penicula bagnall, 1939, folsomia similis bagnall, 1939, isotomurus punctiferus* yossi, 1963, cryptopygus thermophilus* axelon, 1900, parisotoma notabilis sch?ffer, 1896, proisotoma tenella* reuter, 1895, proisotoma subminuta denis, 1931, isotomiella minor sch?ffer, 1896, folsomides parvulus* stach, 1922, folsomides angularis* axelon, 1905, anurophorus coiffaiti* cassagnau & delamare, 1955; entomobryidae: lepidocyrtus sp. bourlet, 1939, sinella sp., pseudosinella alba* packard, 1873, seira domestica nicolet, 1841, willowsia nigromaculata* lubbock, 1873, mesentotoma subdollfusi* denis, 1924, entomobrya lindbergi stach, 1960, heteromurus major* moniez, 1889; kattianidae: sminthurinus aureus* lubbock, 1862; sminthurididae: sphaeridia sp. krausbauer, 1898, stenacidia sp.* reuter, 1881; dicyrtomidae: dicyrtomini sp.* کلمات کلیدی: ایران، پادمان، رشت، collembola

به منظور مطالعه فون سخت بالپوشان خانواده carabidae در استان گیلان در تابستان 1390 نمونه های حشرات از مناطق مختلف استان گیلان، با استفاده از روش های مختلف شامل: تله های گودالی، نوری و یا با دست جمع آوری شدند، نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه و آماده سازی، زیر استریومیکروسکوپ بررسی و با استفاده از منابع علمی مربوطه مورد شناسایی قرار گرفتند. و برای تایید صحت شناسایی نزد دکتر فلیکس در کشور هلند ارسال شدند. در مجموع 47 گونه، متعلق به 10 زیرخانواده شناسایی شد که 45 گونه برای فون استان گیلان و 3 گونه برای فون ایران جدید هستند، فهرست گونه های شناسایی شده به شرح زیر می باشد: ophonus sabulicula (panzer, 1796), ophonus subquadratus (dejean, 1829), pseudoophonus griseus(panzer, 1796), pseudoophonus rufipes (degeer, 1774), parophonus dia (reitter, 1900), stenolophus persicus (mannerheim, 1844), stenolophus steveni ( krynicki, 1832), anisodactylus signatus (panzer, 1796), anisodactylus binotatus (fabricius, 1787), acinopus laevigatus(menetries, 1832), dixus obscures (dejean, 1825), loxoncus procerus (schaum, 1858), bradycellus heinzi (jaeger, 1990), acupalpus parvulus (sturm, 1825), pterostichus nigrita (schaller, 1793), pterostichus niger(duftschmid, 1812), pterostichus elongates(panzer, 1796), pterostichus strenuous(panzer, 1796), pterostichus vernalis(baliani, 1937), amara reflexicollis (baliani, 1937), , agonum dorsale (pontoppidan, 1763), agonum lugens(duftschmid, 1812), agonum angustatum(dejean, 1928), calathus fuscipes(goeze, 1777), calathus cinctus (motschulsky, 1850), scarites planus(bonelli, 1813), scarites terricola(bonelli, 1813), scarites eurytus(fischer von waldheim, 1828), clivina laevifrons (chaudoir, 1842), nebria faldermanni(bodemeyer, 1927), brachinus crepitans(linnaeus, 1785), calosoma inquisitor (dejean, 1826), calosoma auropunctatum (herbst, 1784), carabus sculpturatus (menetries, 1832), apristus reticulatus (schaum, 1857), lebia scapularis (geoffroy, 1785), bembidion tetrasemum(chaudoir, 1846), asaphidion flavicorne (solsky, 1874), chlaenius vestitus (paykul, 1790), chlaenius spoliatus(rossi, 1790), chlaenius festivus (panzer, 1796), chlaenius dimidiatus (chaudoir, 1842), chlaenius alutaceus(gebler, 1829), oodes helopioides(fabricius, 1792), cicindela caucasica(adams, 1817), cicindela clypeata(fischer von waldheim, 1821), cicindela germanica (linnaeus, 1758).

طی سال های 91-1390 فون کنه های میان استیگمای باغ های مرکبات شرق استان گیلان بررسی شد. نمونه های برگ درختان مرکبات، خاک پای درختان و علف های کف باغ جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. کنه ها توسط قیف برلیز یا بررسی اندامهای گیاهی زیر استریو میکروسکوپ جداسازی شده و نمونه ها در محلول نسبیت شفاف و در محیط هویر از آنها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. در این بررسی در مجموع 53 گونه، متعلق به 35 جنس و 12 خانواده جمع-آوری و شناسایی شدند. از بین گونه های شناسایی شده 19 جنس و 24 گونه برای اولین بار از استان گیلان و 11 جنس و 11 گونه برای اولین بار از ایران گزارش می شود که به ترتیب با یک و دو ستاره نشان داده می شوند. لیست گونه های شناسایی شده به شرح زیر است: laelapidae: cosmolaelaps lutegiensis shcherbek, 1971, cosmolaelaps vacua (michael, 1981), gaeolaelaps aculeifer (canestrini, 1884), gaeolaelaps kargi costa, 1968, gaeolaelaps nolli karg, 1962, gaeolaelaps queenslandica (womersley, 1956), haemolaelaps casalis (berlese, 1887), euandrolaelaps karawaiewi (berlese, 1903), pneumolaelaps lubrica viogts and oudemans, 1904, laelaspis astronomica (koch,1839), pseudoparasitus missouriensis (ewing, 1909), gymnolaelaps myrmecophila* (berlese, 1892); macrochelidae: holostapella bifoliate (tragardh, 1925), macrocheles merdarius (berlese, 1889), macrocheles glaber (muller, 1860), macrocheles peniciliger (berlese, 1904); pachylaelapidae: olopachys annae** koroleva, 1976, olopachys caucasicus* koroleva, 1976, olopachys composites* koroleva, 1976, onchodellus procerus** masan, 2003, pachylaelaps pectinifer* (g. & r. canestrini, 1881), pachylaelaps resinae* karg, 1971; ascidae: lasiseius frankbakkeri faraji & karg, 2005, lasiseius sugawarai ehara, 1964, lasiseius youcefi athias-henriot, 1959, cheiroseius longipes (willmann, 1951), gamasellodes bicolar berlese, 1948, zerconopsis remiger** (kramer, 1876); phytoseiidae: amblyseius azerbaijanicus* (abbasova, 1970), amblyseius herbicolus (chant, 1959), amblyseius meridionalis* berlese, 1914, euseius amissibilis meshkov, 1991, proprioseiopsis messor (wainstein, 1960), neoseiulus barkeri hughes, 1948, neoseiulus brevispinus* (kennett, 1958), transeius wainsteini (gomelauri, 1968), phytoseius plumifer (canestrini & fanzago, 1876), paraseiulus talbii (athias-henriot, 1960), paraseiulus triporus (chant & yoshida-shaul, 1982), typhlodromus rhenanus* (oudemans, 1905); rhodacaridae: rhodocarus sogdianus** shcherbak, 1980; ologamasidae: gamasiphis lanceolatus karg, 1987; parasitidae: cornigamasus lunaris** (berlese, 1882), gamasodes spiniger** (tr?g?rdh, 1910), parasitus consanguineus* oudemans & voigts, 1904, parasitus fimetorum* (berlese, 1903), parasitus kempersi** oudemans, 1902, parasitus insignis* (holzmann, 1969); trematuridae: nenteria stylifera* berlese, 1904, trichouropoda ovalis** (c. l. koch,1893); trachyuropodidae: urojanetia excavate** (wasmann, 1899); dinychidae: macrodinychus bregetovae** hirschmann, 1975; cillibidae: cilliba sellnicki** (hirschmann & zirngiebl-nicol, 1969).

بررسی فونستیک کنه های پیش استیگما prostigmata)) باغ های مرکبات شرق استان گیلان طی سال های 1391-1390 انجام شد. در آزمایشگاه کنه ها با قرار دادن نمونه ها مانند اندام های گیاهی، خاک و علف های هرز در قیف برلیز یا بررسی اندام های گیاهی زیر استریومیکروسکوپ جداسازی شدند. سپس کنه ها در محلول نسبیت یا لاکتوفنل شفاف شده و در محیط هویر از آن ها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. در مجموع، 27 گونه متعلق به 26 جنس و 17 خانواده شناسایی شدند. از این میان 10 جنس و 10 گونه برای استان گیلان جدید بودند که با علامت * نمایش داده می شوند، 7 جنس و 7 گونه برای ایران جدید می باشند که با علامت ** نمایش داده می شوند و 1 گونه برای دنیا جدید می باشد که با علامت *** نمایش داده می شود. اسامی گونه های جمع آوری شده به تفکیک خانواده به شرح زیر می باشد: anystidae: anystis baccarum linneaus, 1886; bdellidae: biscirus silvaticus** kramer, 1881; cunaxidae: cunaxa papuliphora* sergeyenko, 2009, pulaeus martini* den heyer, 1980, coleoscirus buartsus* den heyer, 1980, armascirus cerris** den heyer, 1978; cheyletidae: cheletogenes ornatus* canestrini & fanzago, 1876, cheletomimus berlesi* oudemans, 1904, hemicheyletia wellsi summer and price, 1970; eriophyidae: phyllocoptruta oleivora ashmead, 1879; iolinidae: pseudopronematulus** sp. fan and li, 1992; neopygmephoridae: pseudopygmephorus pappi** mahunka, 1976; scutacaridae: imparipes** sp. berlese, 1903; caligonellidae: caligonella humilis* koch, 1838; camerobiidae: tycherobius sahragardi*** khanjani et al., 2012; raphignathidae: raphignathus hecmatanaensis khanjani & ueckermann, 2003; stigmaeidae: eustigmaeus anauniensis* canestrini, 1889, e. segnis* koch, 1836, ledermuelleriopsis plumosa* willamann, 1950, storchia rubusta berlese, 1885; tenuipalpidae: brevipalpus obovatus donnadieu, 1875; tetranychidae: panonychus citri mcgregor, 1916, tetranychus urticae koch, 1836; triophtydeidae: triophtydeus triophthalmus** oudemans, 1929; tydeidae: tydeus meshkinensis* andre et al., 2010, brachytydeus mali** oudemans, 1929; trombidiidae: allothrombium pulvinum ewing, 1917.

به منظور بررسی واکنش تابعی و پارامترهای جدول زندگی کفشدوزک کنه خوارstethorus gilvifrons (coleoptera: coccinellidae) با تغذیه از کنه تارتن انجیرeotetranychus hirsti (acari: tetranychidae) آزمایشی در شرایط دمایی 2±26 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی %5±55 و دوره ی روشنایی: تاریکی 10:14 ساعت انجام شد. جهت بررسی واکنش تابعی کفشدوزک نسبت به تخم و بالغ کنه انجیر، بر روی یک دیسک برگی انجیر درون پتری دیش در 8 تکرار به ترتیب تراکم های مختلفی از تخم و بالغ کنه (4، 8، 16، 32، 64، 96 و 128 عدد) به مدت 24 ساعت در معرض یک کفشدوزک بالغ ماده جفتگیری نکرده قرار گرفته و تعداد طعمه های مصرف شده بعد از 24 ساعت شمارش و ثبت گردید. کفشدوزک s. gilvifrons واکنش تابعی نوع دوم را نسبت به هر دو مرحله رشدی تخم و بالغ کنه انجیر نشان داد. بر اساس معادله تصادفی شکارگری، نرخ حمله کفشدوزک بر روی تخم و کنه بالغ به ترتیب برابر 13/0 و 14/0 و میزان زمان دستیابی به ترتیب برابر 196/0 و 193/0 بود. در بررسی جدول زندگی کفشدوزک نیز آزمایشات در 80 تکرار صورت پذیرفت و نتایج حاصله نشان داد که طول دوران رشد جنینی کفشدوزک ماده و نر به ترتیب 94/3 و 89/3 روز می باشد. همچنین طول دوره رشدی سنین نابالغ متحرک ماده و نر در شرایط آزمایشگاه بترتیب 24/2 و 15/2 روز برای لارو سن اول، 73/1 و 89/1روز برای لارو سن دوم، 79/1 و67/1روز برای لارو سن سوم، 55/2 و 26/2 روز برای لارو سن چهارم، 91/3 و 85/3 روز برای پیش شفیره و شفیره بدست آمد. مجموع طول دوره رشدی (از تخم تا حشره بالغ) در شرایط آزمایشگاهی مذکور برای کفشدوزک های ماده و نر بترتیب 11/16و 7/15 روز می-باشد. میانگین طول عمر کفشدوزک بالغ ماده و نر در شرایط آزمایشگاهی مذکور به ترتیب 42/55 و 67/46 روز محاسبه شد. با توجه به نتایج بدست آمده از محاسبه جدول زندگی کفشدوزک کنه خوار، پارامترهای جمعیت بدست آمده برای نرخ خالص افزایش جمعیت (rm) برابر 14/0، نرخ خالص باروری (r0) 7/93، نرخ ناخالص باروری ((grr 77/127، میانگین طول یک نسل (t) 1/32 روز، نرخ تولد 16/0، نرخ مرگ و میر 011/0 و نرخ زنده مانی از آغاز مرحله تخم 99/0 می باشد.

طی بررسی تاکسونومیک کنه های پارازیتنگونای خشکی زی انگل بندپایان استان گیلان در سال های 1391-1389، 25 گونه لاروی متعلق به 20 جنس، 14 زیرخانواده، شش خانواده و چهار بالاخانواده از نمونه های خاک و از روی میزبان ها جداسازی و شناسایی شد که در بین آنها 12 گونه جدید برای دنیا، یک خانواده، شش گونه و پنج جنس به عنوان گزارش جدید برای ایران و چهار گونه گزارش جدید برای استان گیلان می باشند که به ترتیب با علامت *، ** و *** مشخص می-شوند. i. superfamily erythraeoidea family erythraeidae robineau-desvoidy, 1828 subfamily abrolophinae witte, 1995 abrolophus iraninejadi saboori and hajiqanbar, 2005 subfamily balaustiinae grandjean, 1947 moldoustium ** sp. nov.* subfamily callidosomatinae southcott, 1957 charletonia sp. nov. 1 * charletonia sp. nov. 2 * charletonia sp. nov. 3 * subfamily erythraeinae robineau-desvoidy, 1828 erythraeus (erythraeus) southcotti goldarazena and zhang, 1998 ** erythraeus (zaracarus) ueckermanni saboori, nowzari and bagheri-zenouz, 2004 family smarididae vitzthum, 1929 subfamily hirstiosomatinae southcott, 1946 hirstiosoma latreillei (grandjean, 1947) ** subfamily smaridinae vitzthum, 1929 fessonia papillosa (hermann, 1804) ** ii. superfamily trombidioidea family trombidiidae leach, 1815 cicaditrombium weni saboori and lazarboni, 2008*** subfamily allothrombiinae thor, 1935 allothrombium pulvinum ewing, 1917 allotrombium triticium zhang, 1995 *** subfamily paratrombiinae feider, 1959 paratrombium megalochirum (berlese, 1910) ** paratrombium sp. nov. * subfamily trombidiinae leach, 1815 trombidium payamiensis saboori, lotfollahi and haddad irani-nejad, 2008*** family microtrombidiidae thor, 1935 empitrombium sp. nov. * subfamily eutrombidiinae thor, 1935 eutrombidium sp. nov. * subfamily microtrombidiinae thor, 1935 atractothrombium sp. nov. * ettmuelleria **sp. nov. * microtrombidium** sp. nov. * subfamily valgothrombiinae gabry?, 1999 enemothrombium culicoidium (vercammen-grandjean and cochrane, 1974) ** iii. superfamily trombiculoidea family johnstonianidae** thor, 1935 subfamily johnstonianinae thor, 193 johnstoniana **parva wendt, wohltmann, eggers and otto, 1994** diplothrombium ** sp. nov. 1* diplothrombium sp. nov. 2* iv. superfamily chyzerioidea family chyzeriidae womersley, 1954 ralphaudyaninae southcott, 1987 ralphaudyna iranensis zhang and saboori, 1995***

به منظور مطالعه ی فون سخت بالپوشان خانواده ی staphylinidae (سوسک های سرگردان) در شهرستان رشت در بهار و تابستان سال 1391 نمونه های حشرات از مناطق مختلف، با استفاده از روش های مختلف شامل: جمع آوری حشرات از خاک برگ و گیاهان در حال پوسیدن با استفاده از آسپیراتور، الک کردن خاک سطحی مناطق جنگلی و تله ی نوری جمع آوری شدند. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه، زیر استریومیکروسکوپ بررسی و با استفاده از منابع علمی موجود شناسایی شدند. برای شناسایی و تایید، نمونه ها برای دکتر ریوکین و همکارانشان (وِسلُوا و سمِنُو) در کشور روسیه ارسال شدند. در مجموع 25 گونه از شش زیرخانواده شناسایی شدند که هفت گونه برای فون ایران جدید هستند که با علامت * مشخص شده اند. فهرست گونه ها به شرح زیر می باشد: amischa analis (gravenhorst, 1802); atheta coriaria* (kraatz, 1856); atheta laticollis* (stephens, 1832); cordalia fortepunctata (assing, 2006); gyrophaena korbi (strand, 1939); gyrophaena lucidula* (erichson, 1837); myllaena intermedia* (erichson, 1839); tetralaucopora syriaca (saulcy, 1865); gabrius latro* (joy, 1913); gabronthus maritimus (motschulsky, 1858); neobisnius procerulus (gravenhorst, 1806); philonthus (s.str.) filator* (tottenham, 1953); rabigus abauriae (gridelli, 1924); gauropterus fulgidus (fabricius, 1787); gauropterus sanguinipes (reitter, 1889); ischnosoma splendidum (gravenhorst, 1806); lordithon (s.str.) thoracicus thoracicus (fabricius, 1777); tachyporus (s.str.) hypnorum (fabricius, 1775); ochthephilum turkestanicum (korge, 1968); oedichirus reitteri (bernhauer, 1908); batrisodes ruprechti (kolenati, 1846); ctenistes palpalis (reichenbach, 1816); trissemus montanus (saulcy, 1876); oxytelus migrator* (fauvel, 1904); oxytelus sculptus (gravenhorst, 1806).

تأثیر چهار میزبان گیاهی شامل salix alba l.، s. aegyptica l.،populus caspica bornm وp. alba l. روی شاخص‏های تغذیه‏ای و فعالیت آنزیم‏های آلفا- آمیلاز، آلفا و بتا- گلوکوزیداز و لیپاز روده میانی لارو‏های سن سوم و حشرات کامل سوسک برگخوار بید،(coleoptera: chrysomelidae) plagiodera versicolora laicharting، در شرایط آزمایشگاهی (دمای 2±22 درجه‏¬ی سلسیوس، رطوبت نسبی 10±70 درصد و دوره¬ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) مطالعه شد. نتایج نشان داد که بیشترین وزن غذای خورده شده لارو‏های سن سوم و حشرات کامل (به ترتیب 0/18±148/5 و 4/51±175/21میلی‏گرم) روی p. caspica بود. لارو‏های سن سوم تغذیه کرده روی s. alba و s. aegyptica بیشترین بازدهی تبدیل غذای بلعیده شده (eci) (به ترتیب 0/33±2/3 و 0/67±2/23 در¬صد) و بازدهی تبدیل غذای هضم شده (ecd) (به ترتیب 0/35±2/5و 0/72±2/41در¬صد) را داشتند. بیشترین شاخص تقریبی هضم شوندگی (ad) لارو¬های p. versicolora روی p. caspica و p. alba (به ترتیب 0/25±98/51و 1/0±98/14 در¬صد) بود. کمترین نرخ مصرف نسبی (rcr) لارو‏های سن سوم و حشرات کامل بر روی s. alba (به ترتیب 0/001±0/14 و 0/006±0/13 میلی‏گرم/میلی‏گرم/روز) بود. مقادیر eci و ecd حشرات کامل تغذیه کرده بر روی میزبان‏‎های مختلف گیاهی‏ تفاوت معنی‏داری نداشت. حشرات کامل تغذیه کرده روی p. caspica بیشترین مقادیر rcr (0/01±0/59 میلی‏گرم/میلی‏گرم/روز)، نرخ رشد نسبی (rgr) (0/008±0/02 میلی‏گرم/میلی‏گرم/روز) و ad (0/24±98/72 در¬صد) را داشتند. لارو‏های تغذیه کرده ازُ s. alba دارای بیشترین فعالیت آمیلولیتیکی (02/0±6/0 واحد بر میلی‏گرم پروتئین) بود. حشرات کامل تغذیه کرده ازp. alba دارای بیشترین فعالیت آمیلولیتیکی (0/01±0/99 واحد بر میلی‏گرم پروتئین) بود. کمترین میزان فعالیت آنزیمی مربوط به حشرات کامل پرورش یافته بر روی s. alba وp. caspica (به ترتیب 0/01±0/02 و 0/003±0/03 واحد بر میلی‏گرم پروتئین) بود. کمترین فعالیت آنزیم آلفا- گلوکوزیداز مربوط به لارو و حشرات کامل تغذیه کرده از p. caspica (0/008±0/97 و 0/009±0/52 واحد بر میلی‏گرم پروتئین، به ترتیب) بود بیشترین و کمترین فعالیت بتا- گلوکوزیداز به ترتیب در حشرات کامل تغذیه کرده از s. alba و p. alba (0/005±4/46 و 0/005±1/56واحد بر میلی‏گرم پروتئین، به ترتیب) مشاهده شد. همچنین بیشترین فعالیت لیپازی به ترتیب مربوط به لارو‏ها و حشرات کامل تغذیه کرده از s. aegyptica و p. alba (0/02±9/65 و 0/01±4/62 واحد بر میلی‏گرم پروتئین، به ترتیب) بود. یون‏های na2+، k+ و zn2+ از فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز در لارو‏ها جلوگیری کردند. یون k+ (غلظت 5 میلی‏مولار) بیشترین تأثیر مثبت را بر فعالیت آلفا-آمیلاز در افراد بالغ داشت. egta تأثیر معنی داری در کاهش فعالیت این آنزیم در لارو‏ها داشت.edta بیشترین تأثیر را بر افزایش فعالیت آنزیم در افراد بالغ داشت. غلظت 0/5میلی‏مولار یون k+ بیشترین تأثیر را در کاهش فعالیت بتا- گلوکوزیداز داشت و بیشینه‏ی فعالیت این آنزیم هم در حضور یون ca2+ مشاهده شد. فعالیت بتا- گلوکوزیداز با افزودن یون‏های mg2+ و zn2+ کاهش پیدا کرد. همچنین، غلظت 5 میلی‏مولار یون k+ بیشترین تأثیر بازدارندگی را بر فعالیت بتا- گلوکوزیداز داشت و یونna+ (در غلظت 0/5میلی‏مولار) بیشترین تأثیر مثبت را بر فعالیت این آنزیم داشت. نتایج نشان داد که p. caspica مناسب‏ترین و p. alba نامناسب‏ترین میزبان برای سوسک برگخوار بید در مقایسه با سایر میزبان‏های مورد آزمایش بود.

بررسی فونستیک کنه¬های پیش¬استیگما prostigmata)) باغ¬های زیتون استان گیلان طی سال¬های 1392-1391 انجام شد. کنه¬ها از نمونه¬های اندام¬های گیاهی، خاک و علف¬های هرز جداسازی شدند. سپس کنه¬ها به¬وسیله محلول نسبیت شفاف¬ و در محیط هویر از آن¬ها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. در مجموع، 28 گونه متعلق به 21 جنس و 14 خانواده شناسایی شدند. از این میان 5 جنس و 10 گونه برای استان گیلان و 1 گونه برای دنیا جدید می¬باشد که به ترتیب با علامت * و ** نمایش داده می شود. اسامی گونه¬های جمع¬آوری شده به شرح زیر می¬باشد: family camerobiidae southcott, 1957 tycherobius sahragardi khanjani et al., 2012 family raphignathidae kramer, 1877 raphignathus africanus* meyer and ueckermann, 1989 r. collegiatus* atyeo, baker and crossley, 1961 r. giselae meyer and ueckermann, 1989 r. hecmatanaensis khanjani and ueckermann, 2003 r. protaspus* khanjani and ueckermann, 2003 r. zhaoi* hu, jing and liang, 1995 family stigmaeidae oudemans, 1931 agistemus collyerae gonzalez-rodriguez, 1963 eustigmaeus anauniensis (canestrini; 1889) e. segnis (koch, 1836) stigmaeus boshroyehensis* khanjani, 2010 s. pilatus kuznetsov, 1978 superfamily tetranychoidea donnadieu, 1875 family tenuipalpidae berlese, 1913 brevipalpus obovatus donnadieu, 1875 b. rudbariensis** sp. nov pseudoleptus kermanshahiensis* khanjani et al., 2012 tenuipalpus punicae* pritchard and baker, 1958 superfamily trombidioidea leach, 1815 family trombidiidae leach, 1815 allothrombium pulvinum ewing, 1917 superfamily anystoidea oudemans, 1936 family anystidae oudemans, 1936 anystis baccarum linneaus, 1886 family pseudocheylidae oudemans, 1909 anoplocheylus tauricus* livshitz and mitrofanov, 1973 superfamily bdelloidea dugès, 1834 family bdellidae dugès, 1834 spinibdella cronini (baker and balock, 1944) family cunaxidae thor, 1902 cunaxa grobleri* den heyer, 1979 lupaeus iranensis* den heyer, 2013 superfamily cheyletoidea leach, 1815 family cheyletidae leach, 1815 hemicheyletia wellsi (summer and price, 1970) superfamily eriophyoidea nalepa, 1898 family eriophyidae nalepa, 1898 aceria oleae (nalepa, 1900) tegonotus hassani (keifer, 1959) superfamily erythraeoidea robineau-desvoidy, 1828 family erythraeidae robineau-desvoidy, 1828 abrolopus sp.* (adult) erythraeus (zaracarus) ueckermanni saboori, et al., 2004 (larva) family smarididae kramer, 1878 fessonia papillosa (hermann, 1804) (larva) superfamily raphignathoidea kramer 1877 family caligonellidae grandjean, 1944 caligonella humilis (koch, 1838)

طی سال های 92-1391 فون کنه های للاپیده در اکثر نقاط استان و تنوع زیستی آن ها در جنوب استان گیلان بررسی شد. نمونه های خاک و خاک برگ از زمین های زراعی، باغی، جنگلی و زمین های بایر جمع آوری و به آزمایشگاه کنه شناسی منتقل شدند. کنه ها توسط قیف برلیز جداسازی شدند. کنه ها در محلول نسبیت شفاف و در محیط هویر از آن ها اسلاید میکروسکپی تهیه شد. در این بررسی در مجموع 41 گونه، متعلق به 12 جنس و 3 زیرخانواده جمع آوری و شناسایی شد. از بین گونه های شناسایی شده 2 گونه برای اولین بار از ایران و 6 گونه برای اولین بار از دنیا گزارش می شوند که به ترتیب با یک و دو ستاره نشان داده می شود

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.