بر مبنای ادبیات حسابداری صنعتی، بین هزینه ها و حجم فعالیت، رابطه ای متقارن وجود دارد. اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که میزان کاهش هزینه ها به هنگام کاهش فعالیت، کمتر از میزان افزایش هزینه ها بر اثر افزایش فعالیت است. این رفتار نامتقارن هزینه ها، ((چسبندگی هزینه ها)) نامیده می شود. بر اساس یکی از فرضیه های مطرح شده، چسبندگی هزینه ها، نتیجه تصمیمات سنجیده مدیران است. در این تحقیق، نقش تصمیمات سنجیده مدیران در چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته و هزینه های فروش، عمومی و اداری طی دوره زمانی 1380 تا 1388 در بورس اوراق بهادار تهران، مورد آزمون قرار گرفته است. به این ترتیب که پیش بینی مدیریت، تاخیر در تعدیل هزینه ها، طول دوره مطالعه، استمرار کاهش فروش، رشد اقتصادی، میزان دارایی ها و تعداد کارکنان، به عنوان عوامل مهم در تصمیم گیری مدیریت، در نظر گرفته شده و تاثیر آنها بر چسبندگی هزینه ها مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج تحقیق، خوش بینی مدیران درباره فروش های آتی، موجب چسبندگی هزینه های فروش، عمومی و اداری می شود و هر چه میزان خوش بینی مدیریت، بیشتر باشد، چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته، افزایش می یابد. همچنین نتایج تحقیق، نشان داد که چسبندگی هزینه های فروش، عمومی و اداری در دوره بعد از کاهش فروش، وارونه می شود؛ کاهش فروش در دو دوره متوالی، موجب کاهش چسبندگی هزینه ها در دوره دوم می شود و هر چه میزان دارایی ها بیشتر باشد، چسبندگی هزینه ها، بیشتر می شود. اما شواهدی از تاثیر طول دوره مطالعه، رشد اقتصادی و تعداد کارکنان بر چسبندگی هزینه ها به دست نیامد.