شبکه موردی شبکه ای است که توسط گره های بی سیم که می توانند سیار هم باشند تشکیل می شود. در این شبکه ها (لزوماً) از هیچ زیر ساخت پیش ساخته ای استفاده نمی شود. بلکه فقط شامل گره های بی سیم هستند که به کمک ارتباط با گره های همسایه، به گره های غیر همسایه متصل می گردند. در واقع هر گره برای برقراری ارتباط با مقصد باید از گره های دیگر استفاده نماید و به آنها اعتماد کند. به دلیل عدم وجود کنترل مرکزی بر روی ارسال بسته ها، یک گره خرابکار (گره بدرفتار) میانی ممکن است بسته های داده را دور بریزد که این کار می تواند به صورت تبانی و با کمک دیگر خرابکاران باشد. در این پایان نامه روش مقابله با این نوع بدرفتاری در شبکه های موردی سیار بررسی می شود و برای این هدف از روش مبتنی بر تصدیق که توسط بسته تاییدیه مقصد به مبدا انجام می شود، بهره گرفته شده است. از تحلیل های امنیتی و نتایج شبیه سازی برای مقایسه کارایی این روش با روش های دیگر استفاده شده است.

در این مطالعه، با استفاده از تکنیک دینامیک سیالات محاسباتی، سعی بر آن شده است که ابعاد بهینه برای نازلهای تزریق دستگاه ورتکس تیوب بدست آید. بدین منظور شبیه سازی عددی برای مقادیر مختلف طول، عرض و ارتفاع نازل های تزریق انجام گرفته و سایر ابعاد ورتکس تیوب های مدل شده برای تمام مدل ها یکسان در نظر گرفته شده است که همان ابعاد دستگاه ورتکس تیوب اسکای و همکاران می باشد. نتایج عددی برای جریان های آشفته و تراکم پذیر با استفاده از مدل توربولانس استانداردk-? به دست آمده اند. هدف اصلی این مطالعه عددی بدست آوردن حداقل دمای ممکن در خروجی سرد با تغییر ابعاد نازلهای تزریق می باشد. در بررسی حاضر، به بررسی فشار در محفظه چرخش و رابطه آن با دمای خروجی سرد دستگاه پرداخته شد که در نهایت به ازای مقادیر خاصی از ابعاد نازل های تزریق، جدایش انرژی بهتری حاصل شده است. در نهایت برخی از نتایج حاصل از کار عددی با نتایج تجربی مقایسه شده اند که مطابقت قابل قبولی بین آنها وجود دارد.

طراحی فیزیکی یکی از دو مرحله اصلی طراحی مدارهای کوانتومی است که نت لیست مدار را به عنوان ورودی دریافت کرده و چینش نهایی در یک تکنولوژی خاص را تولید می کند. به دلیل مشخصات مناسب تله یونی، در این پایان نامه این تکنولوژی به عنوان تکنولوژی هدف انتخاب شده است. روش هایی که تاکنون برای ایجاد چینش در تکنولوژی تله یونی ارائه شده اند محدود به قرار گرفتن حداکثر سه کیوبیت در یک مکان گیت می شوند در صورتی که می توان با افزایش تعداد کیوبیت ها واقع در یک مکان گیت که توسط تکنولوژی فراهم شده است تعداد مکان هایی که باید لیزر به آن قسمت ها تابیده شود و تعداد مکان هایی که باید کیوبیت ها به آن نقاط انتقال یابند و مساحت را کاهش داد. با افراز کیوبیت ها به دسته های مختلف، گیت های دوکیوبیتی و تافلی قابلیت اجرای همزمان پیدا می کنند که سبب کاهش تأخیر مدار می شود