این مطالعه با هدف برآورد میزان و ترکیب گونه ای صید ضمنی در طول مدت فصل صید میگو در صیدگاه های استان هرمزگان در ماه های مهر و آبان 1391 صورت گرفت. عملیات نمونه برداری طی 64 فقره تورکشی از شناورهای میگوگیر سنتی و صنعتی انجام گرفت. صیدگاه ها شامل مناطق اطراف جزیره هرمز، طولا و کشتی سوخته بود. مدت زمان تورکشی بین 1 تا 5/3 ساعت (میانگینh 1/0 ± 995/1 ) متغیر بود. تورکشی ها با سرعت بین 3-5/2 گره دریایی انجام شد. برای شناورهای میگوگیر سنتی ضریب صید ضمنی به هدف در این مطالعه 18/6 برآورد شد. گونه های دورریز ریز، دورریز درشت ، تجاری و هدف به ترتیب 17/45، 84/28، 5/14 و 93/13 درصد از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. این گونه ها همچنین 34/59، 16/1، 5/2 و 97/36 درصد از کل تعداد صید را تشکیل دادند. در این مطالعه طی 10 مرتبه توراندازی توسط لنج میگوگیر، 82 گونه شامل53 گونه استخوانی،23 گونه بی مهره و 6 گونه غضروفی شناسایی شد. ماهیان استخوانی، غضروفی و بی مهره به ترتیب 7/71، 5/15 و 7/12 درصد از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. از نظر عددی نیز ماهیان استخوانی، غضروفی و بی مهره 5/85، 42/0 و 02/ 14 درصد از تعداد کل صید را به خود اختصاص دادند برای کشتی های صنعتی نسبت صید ضمنی به هدف در فصل صید استان هرمزگان 27/6 برآورد شد. در این مطالعه گونه های دورریز، دورریز درشت، تجاری و هدف به ترتیب 02/68، 35/3، 7/14 و 74/13 درصد از بیومس کل صید را به خود اختصاص دادند. در شناورهای میگوگیر صنعتی طی 54 فقره تورکشی 101 گونه متعلق به 63 خانواده، که به تفکیک شامل 77 گونه ماهی استخوانی از 47 خانواده، 13 گونه الاسموبرانش از 9 خانواده، 3گونه بی مهره متعلق به 3 خانواده،4 گونه میگو از خانواده پنائیده و لاک پشت دریایی، مار دریایی و ستاره دریایی بودند. نتایج بیانگر وجود اثر معنی دار عمق صیدگاه روی ترکیب و میزان صید ضمنی بود. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر فشار زیاد صیادی روی گونه های تجاری و غیر تجاری در این منطقه می باشد. در مورد گونه های حاضر در ترال میگو برای اجرای مدل های مرسوم جمعیتی برای پایش جمعیت، اطلاعات زیستی و بلند مدت بسیار اندکی وجود دارد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند برای ارزیابی خسارات ناشی از تور ترال میگو روی ذخایر ماهیان خلیج فارس و در مدل های ارزیابی ریسک اکولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد.