هیدروفرمینگ ورق های فلزی یکی از روشهای شکل دهی فلزات است که می تواند جایگزین بسیار خوبی برای بسیاری از روشهای شکل دهی سنتی باشد، در فرایند کشش عمیق هیدرومکانیکی محفظه ای از مایع جایگزین ماتریس شده و شکل نهایی قطعه بر اساس شکل یک سنبه ی صلب تعیین می گردد و عموما جهت تولید قطعات با شکل های پیچیده و یا با نسبتهای کشش بالا مورد استفاده قرار می گیرد. همواره محدودیت هایی در فرایند شکل دهی و تولید قطعات ورقی وجود دارد که تولید سالم و بدون عیب مستلزم رعایت این حدود می باشد. یکی از عیوب عمده ی محدود کننده ی فرایند شکل دهی چین خوردگی ورق به سبب وجود تنش های فشاری در بخش هایی از قطعه است، که عمدتاً در این فرایندها ایجاد می شود. در فرایند کشش عمیق هیدرومکانیکی جهت جلوگیری از بروز پارگی و چین خوردگی در قطعه لازم است فشار سیال در حین فرایند در محدوده ی کاری مجاز تغییر نماید. در این پایان نامه فرایند کشش عمیق هیدرومکانیکی قطعات مخروطی به روش اجزای محدود (fem) و به کمک نرم افزار abaqus تحلیل شده و شرایط بروز پدیده چین خوردگی در قطعه مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از نواوری های مطرح شده در این پایان نامه بدست آوردن ناحیه ایمن برای تولید قطعه ی مخروطی بدون چین خوردگی می باشد. تأثیر پارامترهای فرایند مانند فشار محفظه ای، فشار و ارتفاع پیش بالج بر ارتفاع چین خوردگی ها مطالعه شده است. نتایج عددی نشان می دهد با افزایش فشار محفظه ای چروکیدگی در ناحیه فلانج کاهش می یابد. افزایش اصطکاک بین ورق و قالب یا ورق و باعث افزایش ناحیه کاری تولید قطعه بدون چین خوردگی می شود. همچنین با کم کردن فاصله بین قالب و ورق گیر ناحیه کاری بزرگترمی گردد. افزایش ضخامت ورق نیز توانست ناحیه کاری تولید قطعه سالم را افزایش دهد. برای ارزیابی نتایج عددی آزمایش های تجربی با نسبت کشش های متفاوت بر روی فولاد کم کربن st-12 انجام شد که تطابق خوبی بین نتایج تجربی و عددی مشاهده شد.