در سال های اخیر پیشرفت های زیادی در سیستم های باندینگ و خواص کامپوزیت های رزینی ایجاد شده است که به علت زیبایی و استتیک بیشتر ، این گونه درمان ها بیشتر از سوی بیماران درخواست می شود (1). یکی از مشکلات مهم ترمیم های کامپوزیت تطابق ضعیف با دیواره های حفره تراش خصوصا در مارژین های جینجیوالی می باشد (2) که این مسئله به ویژه زمانی که مارژین جینجیوالی زیر cej دندان قرار گرفته است اهمیت بیشتری پیدا می کند (3). در صورتی که باند کامپوزیت به عاج در دیواره جینجیوالی ضعیف باشد ، شرینکیج ناشی از پلیمریزاسیون باعث ایجاد گپ بین دیواره حفره و کامپوزیت می شود که در ادامه به علت نفوذ باکتری ها و میکروارگانیسم ها ، حساسیت ، پوسیدگی ثانویه و هم چنین در موارد شدید التهاب پالپ را به دنبال خواهد داشت (4). بنابراین ضرورت به کار بردن مواد و تکنیک هایی که بتواند مایکرولیکیج را در ترمیم های کامپوزیت خصوصا در لبه های جینجیوالی کاهش دهد بیش از پیش مورد اهمیت قرار گرفته است. یکی از تکینیک هایی که به منظور افزایش تطابق مارژین ترمیم با دیواره حفره تراش و کاهش مایکرولیکیج پیشنهاد شده است تکنیک snowplow می باشد(5). در این تکنیک بر روی دیواره جینجیوالی حفره ، مقداری کمی کامپوزیت flowable بدون کیورینگ در زیر کامپوزیت packable به کار می رود (6) که نقش این کامپوزیت flowable در واقع جذب استرس های وارده حین پلیمریزاسیون و هم چنین نیروهای اکلوزالی به واسطه داشتن ضریب الاستیسیته کمتر می باشد(7) . با جذب بیشتر نیروهای شرینکیج حاصل از پیمریزاسیون تطابق مارژین بهتری بین ترمیم و حفره شکل می گیرد و میزان مایکرولیکیج ، حساسیت و پوسیدگی های ثانویه کاهش می یابد(8). تا کنون مطالعات کمی بر روی تاثیر استفاده از این تکنیک در کاهش مایکرولیکیج پس از ترمیم انجام گرفته است که عمده آن ها مطالعات حیوانی و in vitro بوده است. در این تحقیق قصد داریم تا با انجام یک مطالعه گذشته نگر بر روی ترمیم های کلاس ii کامپوزیت انجام شده با تکنیک snowplow که بر روی بیماران مراجعه کننده به کلینیک خصوصی انجام گرفته است میزان موفقیت این ترمیمها را در این تکنیک ترمیم کامپوزیت مورد ارزیابی قرار دهیم.