چکیده ندارد.

در تحقیق حاضر، چگونگی پلیمریزاسیون پیوندی منومر آکریلامید روی لاتکس استایرن-بوتادی ان با استفاده از آغازگر رادیکالی آزو بیس ایزوبوتیرونیتریل، با تغییر شرایط واکنش، بررسی شده است. مکانیسم پیوند بررسی شده و به طور کامل توضیح داده شده است. هنگامی که لاتکس استایرن-بوتادی ان و آغازگر در فاز آلی و منومر آکریلامید در فاز آبی قرار می گیرد، واکنش پلیمریزاسیون پیوندی اتفاق می افتد. این واکنش که فقط با لحظه ای ورود منومر به فاز آلی و یا خروج آغازگر از فاز آلی انجام می شود بسیار قابل توجه است و یکی از اهداف این تحقیق بوده است. نقش تغییرات غلظت منومر و آغازگر و زمان واکنش، در مقدار پلیمریزاسیون پیوندی بررسی شده است. واکنش پیوند با حمله رادیکال ایزوبوتیرونیتریل به باند دوگانه آکریلامید و آغاز تشکیل فاز فعال اولیه و سپس حمله آن به پیوند دوگانه اسکلت زنجیری و ایجاد پلیمر پیوندی انجام می شود (نه بوسیله رادیکال حاصل از آغازگر) و سپس افزایش واحدهای منومری به نقاط فعال حاصله، انجام می شود. پس از انجام واکنش ها بررسی های طیف های مادون قرمز و تجزیه وزن سنجی حرارتی و همچنین ترموگرام های dsc آمده است. در ضمن مقدار جذب رطوبت توسط برخی نمونه ها آورده شده است که در بین آنها تا 40 درصد وزن نمونه جذب آب هم به چشم می خورد و برای کاربردهای متفاوت و بر اساس نیاز می توان یکی از آنها را انتخاب کرده و برای هدف مورد نظر به کار برد. پیشنهاد می شود محققین آینده روی تولید این محصول در حد پایلوت و فرآیند محصول جهت ساخت لوله کار کنند.

فوق روان کننده ها ترکیبات نسبتا جدیدی هستند که به عنوان افزودنیهای بتن به شمار می روند. تولید و مصرف آن ها از سالهای دهه 1960 در ژاپن و آلمان آغاز شد. اولین بار نمکهای نفتالین فرم آلدئیدسولفونه در ژاپن و نمکهای ملامین فرم آلدئیدسولفونه در آلمان استفاده شده است . افزودن این مواد به بتن باعث کاهش میزان آب اختلاط، افزایش کارآئی، افزایش مقاومت ، کاهش حرارت هیدراتاسیون، تاخیر یا تسریع گیرش بتن، کاهش اثرات جداشدگی، بهبود قابلیت پمپاژ، کاهش نرخ افت کارآئی بتن و جلوگیری از اثرات زیان آوری هستند، که باعث کاهش دوام بتن می شوند.

پلیمریزاسیون لاکتام به پلی آمید و پلی ایمید ، کاربرد صنعتی این ماده را به عنوان مونومر باارزش در تولید پلاستیکها، الیاف نایلونی، عایق ها و غشاها بیش از پیش مطرح ساخته است.