مدل های ارزیابی عملکرد شرکت های سرمایه گذاری که از اواسط دهه ی 1960 توسعه یافته اند، در پژوهش های ‏متعددی مورد استفاده قرار گرفته است. در این مدل ها، همواره ریسک و بازده به عنوان دو رکن اصلی تصمیم گیری ‏مالی مطرح شده است.‏ به طور کلی دو دیدگاه مجزا در مورد ریسک وجود دارد:‏ در دیدگاه اول هر گونه نوسان احتمالی در بازده اقتصادی در آینده به عنوان ریسک محسوب می شود و با استفاده ‏از انحراف معیار حول میانگین بدست می آید، در دیدگاه دوم مفهوم ریسک تغییر می کند و به عنوان انحرافات ‏نامطلوب و نامساعد نسبت به میانگین یا نرخ بازدهی تعریف می شود به گونه ای که نوسانات بالاتر از میانگین مساعد ‏و در عوض نوسانات پایین تر از میانگین ( یا نرخ بازدهی هدف) نامطلوب یا نامساعد تلقی می شود.‏ در این پژوهش سعی بر آن بود تا عملکرد شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ‏بر اساس سنتی ترین معیار ( معیار شارپ ) و معیارهای نوین ( شامل معیارهای امگا،کاپاتری،نسبت پتانسیل ‏مطلوب،کالمر،استرلینگ و بروک ) بررسی و ارتباط میان رتبه بندی آنها با یکدیگر مقایسه شود. در واقع در این ‏پژوهش سعی شده است که معیار شارپ و معیارهای نوین برای شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس ‏اوراق بهادار تهران محاسبه شود و پاسخ به این سوال مشخص گردد که آیا بین رتبه های کسب شده توسط شرکت ‏های سرمایه گذاری بر اساس معیار شارپ و معیارهای نوین اختلاف معنا داری وجود دارد یا خیر و اینکه آیا رتبه بندی ‏های صورت گرفته بر اساس شاخص های مختلف یکسان هست یا خیر؟ دوره ی زمانی پژوهش نیز از ابتدای فرودین 1386 تا پایان اسفند 1390 در نظر گرفته شده است.جامعه ی آماری ‏این تحقیق،دربرگیرنده تمامی شرکت های سرمایه گذاری فعال پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که‎ ‎‏ ‏قبل از سال 1386 تا پایان سال 1390 در بورس اوراق بهادار تهران معامله شده اند.به دلیل محدود بودن تعداد جامعه ‏آماری در این پژوهش اقدام به نمونه گیری نشده است و تمامی شرکت های مذکور به منظور بررسی و ارزیابی ‏عملکرد انتخاب گردیده است.‏ واژگان کلیدی: شرکت سرمایه گذاری،ارزیابی عملکرد،ریسک،نرخ بازدهی