هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی و سبکهای حل مسئله با خودکارآمدی دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه شهر تهران می باشد. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه در شهر تهران بود و نحوه نمونه گیری از نوع خوشه ای چند مرحله ای بوده و جمعا ً 420 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. در این پژوهش از سه ابزار مختلف پرسشنامه کمال گرایی هویت و فلت و پرسشنامه سبکهای حل مسئله کسیدی ولانگ و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون)، استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که سبک حل مسئله ، مسئله مدار با خودکارآمدی همبستگی معنا دار ندارد. بنابراین خودکارآمدی با سبک حل مسئله هیجان مدار رابطه معکوس دارد. کمال گرایی خود-مدار با خودکارآمدی همبستگی معنادار ندارد, کمال گرایی دیگر-مدار با خودکارآمدی ، رابطه معکوس دارد. کمال گرایی جامعه – مدار با خودکارآمدی رابطه معکوس دارد.مقایسه ضرایب استاندارد رگرسیون نشانگر آن است که سهم کمال گرایی جامعه-مدار در پیش بینی خودکارآمدی دانش اموزان بیشتر از کمال گرایی خود-مدار و سبک هیجان –مدار است. کلید واژه ها: کمال گرایی، سبک های حل مسئله، خودکارآمدی