برنز آلومینیوم نیکل دار، یکی از مهمترین آلیاژهای پایه مس بوده که با توجه به استحکام و مقاومت به خوردگی بالایی که در آب دریا از خود نشان می دهد، در این محیط کاربرد فراوانی دارد. در این پروژه تأثیر عملیات حرارتی های تمپر، پیرسازی و نرماله بر میکروساختار، سختی و رفتار خوردگی آلیاژ برنز آلومینیوم نیکل دار مورد بررسی قرار گرفت و تأثیر پارامترهای زمان غوطه وری و سرعت چرخش سیال نیز بر رفتار خوردگی آلیاژ ارزیابی شد. ترکیب فازی، ساختار و سختی نمونه ها به ترتیب با استفاده از آنالیز پراش اشعه ایکس، میکروسوپ نوری و آزمون ریز سختی سنجی تعیین گردید و جهت بررسی محصولات خوردگی شکل گرفته بر روی سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. مقاومت به خوردگی نمونه ها با انجام آزمون های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول 5/3% naclمورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملیات حرارتی تمپر سبب حذف فاز ناپایدار´? از ساختار شده و در نتیجه رفتار خوردگی را بهبود می دهد. اما با توجه به این که رفتار پلاریزاسیون آلیاژ توسط فازهای حاوی مس و آلومینیوم کنترل می شود، اختلاف رفتار خوردگی نمونه های عملیات حرارتی اندک بوده و در نتیجه می-توان عملیات حرارتی پیرسازی به مدت 2 ساعت را برای آلیاژ پیشنهاد داد؛ این عملیات به واسطه رسوب گذاری بهتر فازهای سخت k، بالاترین سختی را برای آلیاژ ایجاد می کند. با افزایش سرعت سیال دانسیته جریان خوردگی افزایش می یابد و با بیشتر شدن زمان غوطه وری، به دلیل تشکیل محصولات خوردگی بر روی سطح که اتصال مناسبی با فلز پایه دارد، دانسیته جریان خوردگی کاهش می یابد.

خشکسالی از جمله بلایای طبیعی است که رخداد آن اثرات بسیار زیانباری براکوسیستمهای مختلف و زندگی انسان وارد میسازد. بررسی علمی این بلای طبیعی یکی از نیازهای اساسی برنامه ریزی در مقابله با آن محسوب میشود. استان کرمان نیز از جمله مناطقی است که پدیده خشکسالی در آن به کرات اتفاق می افتد لذا بررسی و پهنه بندی شدت خشکسالی میتواند در مدیریت و کاهش اثرات آن مفید باشد. موضوع این پایان نامه، بررسی خشکسالی های دوره زمانی 1391-1360 در استان کرمان و ارزیابی اثرات زیست محیطی آنها با استفاده از داده های آب وهوایی (مقادیر بارندگی و دما) از ایستگاههای سازمان هواشناسی (سینوپتیک) و سازمان آب منطقه ای (باران سنجی و تبخیرسنجی) می باشد. با استفاده از این داده ها، شاخص شناسایی خشکسالی (rdi) بدست آمد و در نهایت از مقادیر rdi محاسبه شده برای پهنه بندی خطر خشکسالی استان در محیط gis استفاده شد که براساس نقشه های بدست آمده، 15 سال از سالهای مورد مطالعه خشکسالی به صورت پراکنده در مناطق مختلف استان اتفاق افتاده که سه سال آن تا 5 درصد از وسعت استان دچار خشکسالی بوده و پنج سال بین 5 تا 20 درصد، چهار سال 20 تا 50 درصد و سه سال نیز بیش از 50 درصد وسعت استان دچار خشکسالی بوده است. سال 1387 شدیدترین دوره (از نظر شدت و وسعت) در استان بوده، بطوریکه حدود 71% از سطح استان را دربرگرفته است و سال 1371 مرطوبترین دوره برای استان بوده است. قسمت های غربی و جنوب غربی استان بخصوص شهرستان سیرجان فراوانی بیشتری از خشکسالی را تجربه کرده است. اثرات زیست محیطی خشکسالی ها عبارت بودند از کاهش آبدهی رودخانه های استان و آسیب به رویشگاههای جنگلی و مراتع، کاهش منابع آب زیرزمینی استان و افزایش روند بیابان زایی و همچنین خشک شدن تالاب جازموریان اشاره کرد.