اساسأ حوزه های روستایی به عنوان قاعده ی نظام، از نظر سکونت و فعالیت ملی، نقش مهمی در توسعه ملی ایفا می کنند؛ چرا که توسعه پایدار، در گرو پایداری نظام روستایی است. یکی از پیش نیازهای تحقق توسعه پایدار روستایی، مشارکت وسیع روستاییان در تصمیم گیری مربوط به امور خود است که موجب مشروعیت این تصمیمات و پشتیبانی در اجرای آنها می شود. مدیریت نوین روستایی به عنوان شکل جدید برنامه ریزی، می تواند با برنامه ریزی غیر متمرکز( از پایین به بالا)، توسعه مشارکتی را، فراگیر سازد و زمینه توسعه درونزا را فراهم سازد. در همین راستا، بعد از انقلاب اسلامی، با تشکیل شوراهای اسلامی روستایی، گامی مثبت در جهت مدیریت توسعه روستایی برداشته شد. زیرا شوراها را میتوان یکی از عوامل موثر در عرصه مدیریت محلی دانست که زمینه بهبود وضعیت روستاییان و حل مشکل آنان را فراهم می کند. بر این اساس، این پژوهش در پی ارزیابی عملکرد شوراهای اسلامی با رویکرد توسعه پایدار روستایی می باشد. جهت تحقق این هدف از دو روش روش کتابخانه ای و پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش 10710 نفر بوده است که طبق فرمول کوکران، حجم نمونه 371 نفر تعیین گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می باشد. تعداد 371 پرسشنامه در مناطق روستایی دهستان پاتاوه در بین مردم و همچنین تعداد 57 پرسشنامه در بین شوراهای هر روستا (3 عضو)، در مجموع 428 پرسشنامه تکمیل گردید. و برای تجزیه و تحلیل نیز از نرم افزار spss و آماری استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که در وجود شوراهای اسلامی دهستان پاتاوه در سه بُعد اصلی توسعه پایدار (اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی)، نوعی تفاوت در ارزیابی عملکرد شوراها، از دید مردم و اعضای شورا وجود دارد، بنحوی که در سه بُعد مذکور ، اعضاء شوراهای اسلامی میزان موفقیت را بیش از متوسط و در حد بالا ارزیابی کرده اند، در مقابل مردم، میزان موفقیت را چیزی کمتر از متوسط یا متوسط رو به پایین ارزیابی کرده اند. و در میان شاخصهای پژوهش در این موفقیت به ترتیب اولویت تأثیرگذاری، «سرمایه اجتماعی اعضا، مشارکت مردم در امور شورا، دانش اعضا و حمایت های دولت قرار دارد.