بررسی اجمالی وضع موجود بهداشت و درمان کشور بوضوح نشان می دهد که فقط ساکنی شهرهای بزرگ از مواهب نسبی بهداشت و تسهیلات درمانی برخوردارند و طبقات کم د که بیش از نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و دربیش از 60 هزار روستا سا هستند از امکانات اولیه بهداشتی و درمانی بی بهره اند.علت این وضعیت ، عدم توز صحیح نیروی انسانی پزشکی و نیز محدود بودن امکانات پزشکی بوده است . براساس برآوردی که به عمل آمده،تعداد کل پزشکان موجود حتی نیمی از نیازهارا تامین نمی کند.برای رفع این مشکل باید ازیک سو با گسترش دانشکده های پزشکی در سطح کشور و با به کارگیری کلیه امکانات بیمارستانی در افزایش نیروی انسانی پزشکی کوشید و ازسوی دیگر با آموزش صحیح، دانشجویان پزشکی را براساس آخرین دستاوردهای علمی تربیت نمود و کیفیت آموزش را بالا برد به طوری که تا حدود زیادی کمبودها دراین زمینه رفع شود تا سرانجام به حد خودکفایی لازم برسیم . براین اساس ، مطالعه و طرح دانشکده های پزشکی جدید با ظرفیت پذیرش 100 دانشجو در سال از طرف وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی در بعضی از شهرها منتخب محروم از خدمات پزشکی پیشنهاد شد.مطالب این گزارش از طریق برنامه پیشنهادی ستاد انقلاب فرهنگی و تماس و تبادل نظر با دست اندرکاران طراحی این دانشکده ها و رهنمودهای مسئولین و کارشناسان معاونت وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی به دست آمده است .

چنین بنظر میرسد که مرحله جدیدی در بیمارستان سازی آغازشده است و آن توام نمود بهداشت و پیشگیری امراض است .ازاین پس به مرحله ای می رسیم که بیمارستانها به اجزای پراکنده در شهر مشاهده نمی شوند، بلکه تمام امراض جسمی و روحی دریک مرح و باهم مداوا می شوند.مرحله های پیشگیری و بهداشت و مسائل مربوط به کهولت و غیر همه دریک محیط خود رابرای تامین احتیاجات بهداشتی اجتماع آماده می کنند.این فضاها محیط تعلیم پزشکان آینده خواهند بود.جمع آوری تمام قسمتهای بهداشتی دریک محل و تبدیل آن به یک محیط زیست تربیتی مزایای فراوانی دارد . اشخاصی که امراض روحی یا مغزی دارند می توانند مانند دیگر بیماران پذیرفته و درمان شوند ودیگر این ناراحتی که بیماری آنها غیراز سایرین است وجود نخواهد داشت درضمن، نزدیکی آنها به محیطهای علمی و تحقیقاتی گشایشی خواهد بودکه بتوانند سریعتر درمان شوند.بیمارانی که بعداز مرخص شدن احتیاج به گذراندن دوره نقاهت دارند یاباید تعلیماتی بگیرند، می توانند در همین محل تعلیم داده شوند.افرادی که بابهداشت و بیمار سروکار دارند تشویق خواهند شد که این مسئله را خیلی سریعتر از جنبه طبی آن مطالعه کرده و امکانات اجتماعی پزشکی را به نحوی واضحتر مشاهده کنند هرقسمت و هربخش از این مجموعه بهداشتی می تواند طبق احتیاجات خود طرح شده،امکان توسعه آن در آینده با فضای کافی وجود داشته باشد. از همه مهمتر آنکه رابطه بیشتری بین افرادی که در قسمتهای مختلف بهداشتی یک اجتماع کار می کنند به وجود می آید و دیگر جدایی بین بیمارستان و پزشکان و موسسات بهداشتی و غیره وجود نخواهد داشت .البته این روش جدید خالی از اشکال نیست اداره کردن این مجموعه بسیار دشوار است ، چون باید به قستمهای کوچکتری تقسیم شود و اداره هرقسمت به عهده گروهی خاص گذاشته شود .

هنگامیکه صحبت از بیماری های روانی به میان می آید، از دو زاویه متفاوت با این موضوع برخورد می شود: 1 - علت بروز ناهنجاری ها 2 - طرق درمان ناهنجاری ها در این راستا با توجه به سابقه طراحی اماکن درمان آسیب های روانی در ایران و نیاز به بازنگری بر این مقوله، طراحی موضوع فوق الذکر هدف ارائه پایان نامه تحصیلی قرار گرفته است . بیمارستان روانی در کشور ما موضوعی تازه برای طراحی محسوب می شود. هیچگاه تلاش کاملی برای مطالعه و طراحی این کاربردی توسط متخصصان داخلی صورت نگرفته بود. طرح هایی که سابق بر این نیز به مرحله عمل درآمده اند با وجود گستردگی طرح و پرسنل اجرایی آن بدور از واقع بینی لازم پذیرفته اند و همین مساله عدم دستیابی به نتایج مورد نظر را به دنبال داشته است . به علاوه مشاهده می شود که با وجود گذشت سال ها از زمان و مردود شناخته شدن بسیاری از اصول به کار گرفته شده در طراحی فضاهای روان درمانی، کماکان شاهد استفاده از آن ها می باشیم. اقدام به جمع آوری اطلاعات جدید، اولین قدم در طراحی بیمارستان روان درمانی بود. در این بخش اطلاعات گسترده ای شامل اطلاعات فنی ومدیریتی، عکس و جزوه گردآوری شد که نقطه شروع مناسبی برای طراحی بیمارستان روان درمانی محسوب می شد. همزمان با آن گونه های متفاوت آسیب های روانی بررسی و تعیین شدند. این بخش از مطالعات با استفاده از منابع مکتوب و راهنمایی متخصصین انجام پذیرفته است .