هدف: در مطالعه حاضر اثربخشی روش درمانی لیدکامب با مداخله زود هنگام لکنت در کودکان، همچنین اثربخشی این روش در مقایسه با مشاورات سنتی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع شبه تجربی بود. شرکت کنندگان این پژوهش از بین کودکان مبتلا به لکنت سنین پیش از دبستان ایرانی فارسی زبان انتخاب شدند. 20 کودک به طور مساوی در دو گروه آزمایش (تحت درمان لیدکامب) و گروه کنترل (تحت مشاورات سنتی) قرار گرفتند. گروه آزمایش 14 جلسه درمان هفته ای یک بار و گروه کنترل دو بار مشاوره یکی هفته اول و دیگری دو ماه بعد داشتند. سن کودکان بین 3 تا 6 سال بود. شروع لکنت حداقل 6 ماه قبل و فراوانی لکنت بیشتر از 3% هجاهای لکنت شده (stuttered syllables = ss% ) بود. نمونه گفتار خودبخودی در کلینیک قبل از درمان و سه و نیم ماه بعد گرفته شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف، آزمون تی – مستقل، آنالیز کوواریانس و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: تحلیل نتایج نشان داد که در گروه آزمایش پنج کودک و در گروه کنترل تنها یک کودک ss% کمتر از یک(بهبودی مطلوب) بدست آوردند. میزان درصد کل هجاهای لکنت شده در گروه آزمایش25% و در گروه کنترل 20 % کاهش داشت. تعداد کل کلمات گفته شده در گروه آزمایش125 کلمه و در گروه کنترل 65 کلمه افزایش داشت. همچنین با توجه به اینکه برنامه لیدکامب یک روش والد- محور است، این تحقیق نشان داد که 80 درصد والدین همکاری مناسب و نقش موثری در درمان داشتند. بنابراین برنامه لیدکامب در ایران نیز قابل اجرا می باشد. نتیجه گیری: مطابق با نتایج حاصل از این پژوهش ، برنامه لیدکامب یک روش درمانی موثر برای کاهش لکنت در کودکان سنین پیش از دبستان است. با توجه به اینکه کاهش لکنت در گروه آزمایش در محیط کلینیک و خارج از کلینیک پیگیری شد، احتمال پایداری اثربخشی برنامه لیدکامب بیشتر از مشاورات سنتی می باشد؛ ولی این مسأله نیاز به پیگیری نتایج در یکسال آینده دارد. کلمات کلیدی: برنامه لیدکامب، مداخله زودهنگام، کودکان سنین پیش از دبستان، هجاهای لکنت شده(ss%)