حفاظت و بهره برداری از منابع یکی از پایه های اساسی توسعه پایدار است. در این میان نقش منابع آب در توسعه پایدار شهرها از حساسیت زیادی برخوردار است. از اینرو مدیریت منابع آب یکی از محورهای استراتژیک در مدیریت شهری شهرهای بزرگ محسوب می شود. افزایش جمعیت و توسعه شهرها مردم را ناگزیر به سکونت در پهنه های سیلابی کرده است و گسترش اماکن و توسعه پوشش های غیرقابل نفوذ برسطح زمین هر روز احتمال سیل خیزی در مناطق مسکونی بویژه شهرهایی که در کنار رودخانه ها شکل گرفته و یا توسعه یافته اند افزایش می دهد و برای محافظت در برابر سیل باید راه کارهایی اندیشیده شود که در غیر اینصورت خسارات سیل، جان و مال مردم را به خطر انداخته و هر گونه توسعه ای را ناپایدار خواهد ساخت.سالیانه حدود 30 تا 40 میلیون متر مکعب از منابع آبی شهر شیراز از طریق رودخانه خشک بدون استفاده به هدر می رود و شهر شیراز همواره بویژه سالهای 64 و 65 مورد هجوم سیلاب واقع شده است. در این راستا سئوالاتی در مورد توسعه پایدار شهر شیراز از لحاظ خطر سیل و استفاده صحیح از منابع حیاتی آن مطرح می گردد. تحقیق حاضر با هدف بهبود مدیریت منابع آب رودخانه و ارائه چارچوبی برای مدیریت جامع سیلاب رودخانه خشک، به بررسی نقش این رودخانه در توسعه پایدار شیراز می پردازد. در این تحقیق با توجه به اهمیت مهار سیلاب های شهری به عنوان یکی از ارکان اصلی مدیریت منابع آب به بررسی نقش سوالاتی نظیر: توسعه پایدار شهر شیراز و تامین منابع آب لازم برای ایجاد فضای سبز، فضاهای باز تفریحی و متنوع شهری چگونه باید باشد بوده است و راهکارهای لازم شامل الگوی مدیریت جامع سیلاب، مکان یابی محل های ذخیره آب و دریاچه های مصنوعی و فضای باز و سبز شهری، راهنمای خدمات سازماندهی روخانه و نحوه هماهنگی سازمانهای ذیربط را ارائه نموده است.