پیاده راهها" یا " مسیرهای پیاده" به منظور تبدیل جوامع ما به مکان های امن و لذت بخش برای پیاده روی اختصاص داده شده اند.امروزه ،ما در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیاده روی آسان و ایمن محدود می کند. ایجاد محور پیاده گرایشی نوین در شهرسازی معاصر ، تحت عنوان" جنبش پیاده گستری"، "برنامه ریزی پیاده " یا " گسترش فضاهای پیاده" را به همراه داشته است . در طول قرن های هجدهم و نوزدهم میلادی،"پیاده روی" مانند سوارکاری که هنوز در انگلیس و آمریکا متداول است یک ورزش تماشایی عمومی به حساب می آمد.پس از قرن نوزدهم علاقه به پیاده روی در میان مردم کاهش یافته است.در حال حاضر،بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ در جهان وجود دارند که اجازه استفاده از وسایل نقلیه عمومی به خصوص در فضاهای عمومی شان را ندارند. به طور کلی در ایران به این مناطق محورهای پیاده یا خیابان های پیاده گفته می شود.برخی از شهرها مانند تبریز،مشهد و نیز تهران خیابان های مخصوص پیاده(پیاده راه) را طراحی کرده اند. در این رساله ما تلاش خواهیم کرد تا ظرفیت خیابان ارم جهت تبدیل به مسیر پیاده را ارزیابی کنیم.این خیابان در محدوده تجاری مرکزی شهر قم و هم چنین در جوار بارگاه حضرت معصومه(س) قرار دارد.محدوده پیرامون حرم حضرت معصومه(س) از تداخل ترافیک سواره و پیاده و همچنین تراکم بالای وسایط نقلیه موتوری رنج می برد و کیفیت محیطی این محدوده نیز به دلایل مختلف از جمله رفت و آمد زیاد خودرو،عدم پوشش گیاهی مناسب و کافی نسبت به دوران های قبل به شدت کاهش یافته است. هدف از انجام این تحقیق ارتقاء کیفیت محیط پیرامون حرم با استفاده از نظر کاربران این محیط با تاکید بر ارتقاء امنیت اجتماعی از طریق ایجاد پیاده راه می باشد.این رساله به سنجش کیفیت محیط از سه بعد کالبدی،کارکردی و ادراک محیطی به طور عام و در محیط پیرامون حرم به طور خاص پرداخته است.کیفیت محیط با ایجاد مدل تجربی سنجش کیفیت(درخت ارزش)توسط روش کل به جزء و بررسی 13 معیار ارائه شده در 4 سطح ارزیابی شد. . تحلیل های آماری(رگرسیون چند متغیره ، تحلیل مسیر،آزمون پیرسون وtb کندال و....)نشان می دهد که بین متغیر وابسته با متغیرهای مستقل(معیارها و جزءمعیارها) با اطمینان 99 ? رابطه معنی داری وجود دارد، بنابراین بین متغیرهای مستقل تحقیق با متغیر کیفیت محیط پیرامون حرم حضرت معصومه(س) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد

چنان چه به حمل ونقل عمومی تنها به عنوان ابزاری برای کاهش سهم اتومبیل درسفرهای درون شهری و جلوگیری ازتوسعه گسترده شهر نگریسته شود، پتانسیل های توسعه ای و فرصت های ایجاد شده توسط ایستگاه های حمل و نقل عمومی بر محیط پیرامون نادیده گرفته می شود. درنتیجه به دلیل عدم برنامه ریزی فضایی وکاربری اراضی و پیش بینی های لازم در پیرامون ایستگاه های مترو شاهد آشفتگی محیطی و عدم کارآیی بهینه محیط و حتی معضلات اجتماعی و اقتصادی پیرامون ایستگاه های مترو خواهیم بود. این تحقیق برآن است که پارامترهای کاربری زمین که از استقرار ایستگاه مترو متاثر می شوند را معرفی کرده و سپس درمحدوده موردمطالعه میزان تاثیرپذیری هریک از این پارامترها راارزیابی کند. بدین منظور براساس اطلاعات بدست آمده از شهرداری، عکس های هوایی مربوط به دوره های زمانی مختلف و با مراجعه به محدوده مورد مطالعه وانجام مصاحبه عمیق باساکنان وشاغلان درمحدوده نسبت به ایجادلایه های اطلاعاتی اقدام گردید. درمرحله بعد پس ازتعیین میزان اهمیت هریک ازمعیارها و بااستفاده از روش هم پوشانی وزندارلایه ها در محیط gisنسبت به شناسایی مناطق متاثراقدام می گردد. هم چنین دلایل شکل گیری هر یک ازپهنه بندی ها بررسی شده و شدت اثر گذاری درهر یک از حوزه ها معین می گردد ودر نهایت با تاکید بر لزوم تغییر در نظام کاربری وضع موجود ، توصیه ها و پیشنهاداتی برای آینده پیشنهاد می شود. واژگان کلیدی : ایستگاه مترو شوش ، برنامه ریزی کاربری اراضی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی و هم پوشانی لایه ها.....

آمار جهانی گویای این واقعیت است که روند رو به گسترشی از سکونت جمعیت در نواحی شهری کشورهای جهان وبه ویژه کشورهای در حال توسعه در دهه های اخیر در حال جریان بوده است. وجود ایستگاه های مترو به عنوان میدان جاذبه ای عمل می کند که منجر به رشد انواع کاربری ها در محدوده پیرامون و حوزه نفوذ ایستگاه ها می گردد . به دلیل عدم برنامه ریز ی فضایی و کاربری اراضی و پیش بینی های لازم، این رشد به صورت قارچ گونه بوده و منجر به آشفتگی محیطی و عدم کارآیی بهینه انواع کاربری ها جهت ارائه خدمات در محدوده های پیرامون ایستگاه های مترو می گردد و در نهایت باعث به هم ریختگی کالبد و فضا در این محیط و حتی معضلات عدیده اجتماعی می گردد.رویکرد اساسی در این خصوص در چارچوب “رویکرد توسعه حمل ونقل محور” قابل ارائه است.بدنه اصلی این رویکرد مسیری منطقه ایست که می تواند متشکل از شبکه ای گسترده از خطوط حمل ونقل سنگین ، سبک و یا اتوبوسهای سریع و مترو باشدکه تاثیرزیادی بر انتقال وجابجایی جمعیت و خدمات محلی ومنطقه ای داردو در امتداد این مسیر اصلی(شبکه تردد) کاربریهای حمل و نقل محور قرار می گیرند که با تراکمهای مسکونی و تجاری بالا توسعه می یابند. هدف پژوهش حاضر، برنامه ریزی کاربری اراضی با رویکرد توسعه حمل و نقل محور در اراضی اطراف ایستگاه مترو صادقیه ست. بدین منظور، پس از مطالعه و بررسی نظریات، رویکردها و تجربیات جهانی به روشهای تلفیق کاربری اراضی و حمل و نقل شهری پرداخته شد. سپس با استفاده از تکنیک پرسشنامه به گردآوری اطلاعات نمونه آماری (230 پرسشنامه) پرداخته شد. با استفاده از نرم افزار gis اطلاعات مربوط به نحوه و کیفیت استفاده از اراضی اطراف ایستگاه مترو ، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی محدوده مورد مطالعه به ارائه 3 سازمان فضایی با رویکردهای مختلف پرداخته شد . بر این مبنا و بر اساس مدل تصمیم گیری mcdm و بررسی 3 متغیر و 10 معیار اثرگذار بر اساس 3 رویکرد ارزیابی شد.نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که سازمان فضایی شماره 3 با رویکرد انطباق با اهداف tod به عنوان سازمان فضایی برگزیده انتخاب و بر اساس آن برنامه ریزی کاربری زمین و همچنین پیشنهاداتی در جهت اجرای آن ارائه شد.