این پایان نامه وجوه اشتراک مولانا وحافظ را روشن می سازد وتا حد امکان به تحلیل این وجوه نیز می پردازد. این رساله در سه فصل تنظیم شده است فصل اول در بر گیرنده مضمون خداست که شامل سه بخش خدا وصفات او؛بخش دوم به دو موضوع مهم قضا وقدر وجبر واختیار که با خداوند ارتباط دارد پرداخته است وبخش سوم درباره تجدد امثال وتجلی حق در دلهای شکسته وعدالت وهدایت خدا سخن می گوید.فصل دوم درباره انسان می باشد که در این فصل تنها فضایل اخلاقی یک انسان کامل مطرح شده است ؛از قبیل کتمان اسرار وعیپ پوشی وپرهیز از عجب وغرور ونام ننگ وهم نشینی بابدان و مدارا با دشمن وحسن خلق وصداقت وراستی .فصل سوم درباره مهمترین مضمون مشترک حافظ ومولانا سخن می گوید که درباره اصطلاحات عرفانی است اصطلاحاتی نظیر حیرت وخوف رجا وحضور غیبت وتوکل و بار امانت وزهد وسالک عارف وپیر و...در این فصل جای گرفته است این اصطلاحات بر اساس الفبا فهرست بندی شده است که در مجموع شامل 53 مضمون می باشد.در پایان، فهرست آیات واحادبث واصطلاحات عرفانی آمده است.در این پایان نامه از88 منبع استفاده شده است.

چکیده: گلستان سعدی و مثنوی مولوی، این دو شاهکار ادب فارسی، هرچند به ظاهر در دو حوزه ی کاملاً متفاوت تألیف شده اند، اما تفکرات و اندیشه ها و مسایل مشترک فراوانی در این دو کتاب ادبی وجود دارد که حاکی از نزدیکی افکار و عقاید صاحبان آنهاست.ما در این پژوهش، با توجه به چهارچوب کلی اندیشه های سعدی و مولوی، این مضامین مشترک را تحت سه عنوان کلی خدا، انسان، طبیعت طبقه بندی نموده ایم. در بخش خداشناسی مسایلی چون شناخت خدا و ذات و صفات الهی، رابطه ی خدا با مخلوقاتش و همچنین دیدگاه ها و نظرات شیخ اجل و حضرت مولانا نسبت به مباحث مهم عرفانی مطرح شدها ست. در بخش انسان شناسی نیز به بررسی مضامینی چون فضایل و رذایل اخلاقی و مسایل تربیتی و اجتماعی از منظر این دو بزرگوار توجه شده است. در قسمتِ پایانی، نیز به نقش عناصر طبیعی و گیاهان و جانوران در گلستان و مثنوی پرداخته ایم، تا دریابیم این بزرگان برای بیانِ مفاهیم والای انسانی و عرفانی از این واژه ها به چه شیوه و منظوری استفاده نموده اند.شاید طرز بیان و نوع نگاه سعدی و مولوی به این مضامین، گاهی متفاوت باشد، اما در اکثر موارد این دو بزرگوار هم عقیده و هم نظرند. کلید واژه ها: سعدی، مولوی، مضامین مشترک، گلستان، مثنوی.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

ادبیات ایینه تمام نمای زندگی و فرهنگ یک ملت است و میراث ادبیات داستانی با توجه به قدمت و گستردگیش از مهمترین بخشهای آن به شمار می رود. ترکمن ها دارای گنجینه ای بسیار غنی و زیبا از داستانهای عاشقانه شفاهی و نیز مکتوب هستند. این آثار از زندگی عامه مردم الهام گرفته شده و نمایانگر احساسات و عواطف والای انسانی است. با گردآوری و ثبت داستانها و روایات، ترجمه متن و مطالعه علمی آنها، می توان گامهای موثری را در راستای حفظ و معرفی این آثار ارزشمند و انتقال آن به نسلهای آینده برزداشت. مجموعه ای که پیش رو دارید، با احساس چنین ضرورتی تهیه شده است. در فصل اول این رساله به معرفی کلی مردم ترکمن می پردازیم. موضوع سخن در فصل دوم ادبیات ترکمنف ارائه تاریخ مختصر ادبیات ترکمن و بیان ویژگی های ادبیات نوشتاری و شفاهی آن است. در فصل سوم تاثیرپذیری ادبیات ترکمن از ادبیات فارسی مورد بررسی قرار می گیرد. فصل چهارم با عنون شاعران و موضوع عشق به بیان عشق واقعی 7 تن از شاعران مشهور تاریخ دب ترکمن می پردازد. فصل پنجم درباره داستانها نام گرفته و در خصوص قالب، مولف، اصل و منشا داستانها، محتوا و بنمایه ها، قهرمانان و سایر موضوعات گوناگون مرتبط با داستانها اطلاعاتی را ارائه میدهد. فصل ششم را به معرفی داستانهای مردمی اختصص داده ایم که اصل آنها از زبان بخشی ها (آوازخونان ترکمن) گردآوری و به چاپ رسیده است. هر داستان در سه بخش مورد بررسی قرار می گیرد: بخش معرفی داستان سعی در شناساندن فضا وویژگی داستان دارد. بخش دوم گزارش داستان است که خلاصه روایت آن را به دست می دهد و در بخش سوم نمونه شعری از آن آورده شده است.در فصل ششم به معرفی 12 داستان می پردازیم که دارای مولف مشخصی نیستند. در فصل هفتم تعدد 10 عنوان از داستانهای صاحب مولف گنجانیده شده است. این آثار محصول ادبیات مکتوب ترکمنی می باشد و بیشتر از ادبیات فارسی اقتباس شده است. در فصل هشتم در حد توان کوشیده ایم که برخی ز روایت شفاهی عاشقنه را گردآوری نماییم.