هدف از اجرای پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان بر اساس الگوی های ارتباط خانوادگی و جهت گیری مذهبی دانش آموزان دختر مدارس راهنمایی شهرستان شیراز بوده است که شامل 1400 نفر دانش آموز می باشد. نمونه مورد بررسی شامل 300 نفر از این دانش آموزان بودند که با استفاده از جدول مورگان تعیین حجم و با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند، ابزارهای مورد استفاده جهت سنجش متغیر های پژوهش شامل پرسشنامه الگوهای ارتباط خانوادگی ریچی و فیتزپاتریک(1994)، جهت گیری مذهبی الپورت(1967) وپرسشنامه سلامت عمومی گلدنبرگ(1972) بوده است. نتایج پژوهش حاکی از این بود که قویترین پیش بینی برای مولفه های سلامت روان از جمله مولفه های علائم جسمانی، اختلال اضطرابی و افسردگی از بین الگوهای ارتباط خانوادگی، الگوی ارتباط همنوایی می باشد که متغیر فوق را بصورت مثبت پیش بینی می کند و علاوه بر آن، الگوی ارتباط خانوادگی گفت و شنود نیز قادر به پیش بینی متغیر فوق بصورت منفی می باشد. اما در مورد مولفه دیگر سلامت روان که اختلال در کارکرد اجتماعی بود، الگوی ارتباط خانوادگی گفت و شنود قویترین پیش بینی را ارئه می دهد و همچنین جهت گیری مذهبی بیرونی به صورت مثبت پیش بینی کننده معنادار تر و قوی تری برای سلامت روان(علائم جسمانی، علائم اضطرابی و اختلال خواب، اختلال در عملکرد اجتماعی و علائم افسردگی) می باشد. بدین صورت که با افزایش نمره در بعد جهت گیری مذهب بیرونی از طریق افزایش علائم جسمانی، اضطرابی، عملکرد اجتماعی و افسردگی،میزان سلامت روانی افراد کاهش می یابد.