پژوهش کنونی در صدد است تا روند رشد مهارت ارتباطی کودکان ناشنوای شدید تا عمیق را که از دستگاه کمک شنیداری سمعک و پروتز کاشت حلزون شنوایی استفاده می کنند بررسی کند و مشخص کند از بین این دو کدام یک تاثیر بیشتری بر روند رشد مهارت ارتباطی این گروه از کودکان دارد. در این راستا 73 کودک ناشنوای شدید تا عمیق زیر 6 سال از مرکز شنواگستر شهر مشهد (37 کودک سمعکی و 36 کودک کاشت حلزون)، در سه مرحله در یک دوره ی زمانی یک ساله با استفاده از آزمون سنجش رشد نیوشا مورد بررسی قرار گرفته و میزان رشد مهارت ارتباطی آن ها بررسی گردید. سپس این مقادیر با یکدیگر مقایسه شدند. تمامی این کودکان تحت آموزش شنیداری-کلامی قرار داشتند. نتایج حاصل که از طریق آزمون اندازه گیری مکرر و تحلیل کواریانس یک راهه به دست آمده حاکی از آن است که: 1ـ مهارت ارتباطی این گروه از کودکان متعاقب استفاده از دستگاه کمک شنیداری سمعک و پروتز کاشت حلزون شنوایی و روش شنیداری-کلامی افزایش می یابد 2ـ بین میزان مهارت ارتباطی کودکان سمعکی و کودکان کاشت حلزون شنوایی تفاوت معناداری وجود ندارد. کلمات کلیدی: مهارت ارتباطی، دستگاه کمک شنیداری سمعک، پروتز کاشت حلزون شنوایی، روش شنیداری کلامی