این رساله مطالعه ای بر رمانهای برنارد مالامود نویسنده قرن نوزدهم و شامل سه فصل می باشد. فصل اول با عنوان "نمایش شخصیت " در مورد توجه عمدی مالامود به شخصیت سازی بحث می کند و طی آن به بررسی شخصیت های عمده چند رمان می پردازد. مالامود از رسوم متد اول معاصران خود پیروی کرده و توجه اصلی خود را به اشخااص داستانش معطوف داشته است . وی اشاره کرده که مبارزه اصلی برای نویسنده "نمایش نامه شخصیت است که خود را کامل می کند" . فصل دوم رساله با عنوان "محیط اثر" به بررسی محیط اجتماعی فیزیکی و حساس داستان مالامود می پردازد. مالامود قهرمان داستانش را تحت شرایط محیطی فلاکت بار که با محیطهای غم بار و با حضور اشخاص داستان ناخوشایند و زشت ثانویه تشدید می شود در بوته آزمایش می گذارد. محیط خاارجی قهرمانان مالامود روح آنها را محبوس کرده در عکس العمل مثبت آنها در مواجهه با ناراحتی های فیزیکی نهفته است و در واقع محیط تاثیر یک برزخ را دارد که آنها را برای رسیدن به دست آوردهای اخلاقی تصفیه می کند. بدین وسیله این نقطه نظر مالامود ثابت می شود که موقعیت اخلاقی در دسترس کسانی است که با جدیت آنرا دنبال می کنند. فصل سوم با عنوان "طنز عشق" اشاره ای به فضای شاقی است که در رمانهای مالامود وجود دارد و از طنز مدااومی بوجود می آید که طنز عشق است . عشق که در تمام زمانهای عمده اش بجز the fixer نویددهنده رستگاری برای اشخاص داستان می باشد در همان حالت موجب بدبختی آنها می شود. عشق مالامود یک مرحله سخت است و او معتقد است که عشق همانند یک الهام حیاتی است .