هدف رساله حاضر بررسی موضوع جنون در داستانهای زیر اثر ادگار آلن پو می باشد: "دیو انحراف " "قلب سخنگو"، "ویلیام ویلسون"، "لیجیا" "نقاب مرگ سرخ"، "خمره شراب امونتیادو"، "ویرانی خانه آشر"، "فرود در گرداب "، "پیامی در بطری" و چاه و پاندول". بسیاری از منتقدین مثل دی اچ : لارنس ، روی بالز، هاری تاچمن لوین، ادوارد اچ، دیوید سون، جمیز گارگانو و ریچارد ویلبر به روان پریشانی قهرمانان پو اشاره کرده اند. این مطالعه انتقادی، از نظریات منتقدین یاد شده و برداشت نویسنده رساله استفاده می کند تا اضمحلال روانی شخصیت های پو را آشکار سازد. قهرمانان پو در این داستانها به گونه ای عصبی، شیزوفرنیک ، وسواسی و دیوانه وارند که شخصیت شان با انحراف ، شقاوت و جنایت شکل گرفته است . ترس از دنبال شدن و مورد تعقیب قرار گرفته، وحشت از اندیشه مرگ و زنده بگورشدن دارند در حالیکه به شیوه ای طعنه آمیز مدعی سلامت عقل خویش اند. آنان با نفس خود و با جهان پیرامون شان بیگانه اند پو این بیگانگی را هنرمندانه در طرح و تصویری از دنیای خارج که بیانگر روح بیمار قهرمانان خویش است بازگو می نماید. برای نیل به هدف ، این رساله روش جامع مقابله و مقایسه را دنیال می کند تا به جستجوی رابطه علت و معلول در داستانهای پو بپردازند. سعی شده است تا میان راویان داستانهای پو و شخصیت ادبی و خلاق وی تمایزی روشن قائل گشته شود. امید است که این رساله شوق مطالعه ای کامل تر و جامع تر را بطورکلی در ادبیات رومانتیک آمریکا و بخصوص در نوشته های پو برانگیزد.