از دوران قبل از تاریخ یکی از قطبهیا عالم هنر، کشور ایران بوده است . در تحقیقاتیکه دانشمندان در مورد قدمت شهرنشینی و تمدن انجام داده اند دو منطقه بیشتر از سایر مناطق حائز اهمیت می باشد. اول : منطقه بین النهرین در عراق که طبق آخرین اطلاعات تمدن و شهرنشینی به 600 سال قبل از میلاد میرسد و به تمدن "چادسو" معروف می باشد. دوم : منطقه مجاور آن یعنی ایران در منطقه ای بنام چین، تمدنی کشف گردیده است که معادل 900 سال قدمت دارد. این مقدمه برای این منظور است که در تمام طول تاریخ تمدن و شهرنشینی ایران یکی از عوامل هیجان برانگیز در تحقیقات دانشمندان تاریخ و هنر و باستان شناسی بوده است و عده ای بی شمار از دانشمندان عمر خود را صرف مطالعه و تحقیق در این زمینه نموده اند. در دوران اسلامی ایرانیان که از لحاظ سیاسی تحت استیلای قوم عرب بوده اند برای جبران آن به سوی هنر و علم روی آورده اند، چنانکه در هنر و علم اسلامی والاترین پایگاه قوم ایرانی بوده است . از شکوهمندترین دوران علمی و هنری ایرانیان باید از دوران صفوی یاد نمود. در دوران حکومت صفویان، تیموریان، قاجاریه ... به علوم و فنون ظریف توجهی خاص داشتند و چون درباریان به هنرهای زیبا از قبیل معماری، قالی بافی، نساجی، نقاشی و خطاطی، صحافی، جلدسازی، قلابدوزی، فلزکاری، شیشه سازی توجه خاصی داشتند به زیباترین وجهی خودنمائی نموده اند. از جمله شاهان صفوی که قدر هنر را میدانست شاه اسماعیل است که بهزاد را با نیمه ای از کشور خود برابر میدانست . وسعت بی نظیر آثار باستانی و هنری ایران، موزه های عمده سرتاسر جهان را علاقمند به جمع آوری و نگهداری این آثار کرده است . در ایران موزه در زمان ناصرالدین شاه قاجار در پی سفرهای او به کشورهای اروپائی بنیان گذاری شد و در زمان سلطنت پهلوی به تعداد آن افزوده گشت .