یکی از شایع ترین انواع تومورهای بدخیم چشم، ملانومای چشمی می باشد. یکی از راههای درمان این بیماری استفاده از روش براکی تراپی با استفاده از پلاک های چشمی است. در این روش، طراحی درمان باید بگونه ای باشد که بیشترین دز موثر به بافت سرطانی داخل چشم داده شود و نیز بافتهای حساس حداقل دز را دریافت کنند. در این تحقیق محاسبه توزیع دز و دزیمتری پلاک های چشمی حاوی چشمه های پالادیوم مدل ira2- 103pd – تولید شده در پژوهشکده کشاورزی، صنعتی و پزشکی کرج- به روش مونت کارلو، با استفاده ازکد mcnp5 انجام شد تا در آینده بتوان پلاک هایی بهینه را جهت درمان تومورهای چشمی در داخل کشور عرضه کرد. در این پژوهش دانه رادیواکتیو ira2-103pd با استفاده از کد mcnp5 شبیه سازی شد. محاسبات gl(r)، f(r, )،sk ، sk/a و ?mc همخوانی خوبی با داده های چاپ شده قبلی داشت. پس از آن دانه ها در پلاک های چشمی مدل coms قرار داده شدند و به علت حساسیت بالای چشم به پرتو، مقادیر دز در نقاط مختلف چشم از جمله محور مرکزی، نقاط خارج از محور مرکزی ونقاط حساس چشم از قبیل لنز، ماکولا (لکه زرد)، دیسک نوری بررسی شد. از آنجا که در پروتکل coms، بافت چشم معادل با آب فرض شده است در این تحقیق نشان داده شد در صورتیکه از مواد بافت چشم و لنز استفاده شود (icru46) شدت کرمای لازم برای تحویل دز 85 گری در راس تومور متفاوت خواهد بود در نتیجه میزان دز رسیده به قسمت های مختلف نیز به تبع آن متفاوت می شود. همچنین با به کار بردن پلکسی گلاس به جای سیلاستیک برای رادیوایزوتوپ پالادیوم، به طور میانگین تا 20 % از کاهش دز جلوگیری می شود. پیشنهاد می شود به منظور دزیمتری دقیق تر، جزییات مواد به کار رفته در چشم، با جزییات بدست آورده شود و با استفاده از دانه های ira2-103pd و حامل پلکسی گلاس، شرایط برای ساخت پلاک فراهم گردد.

در این بررسی تاثیر ذرات باردار ثانویه تولید شده با نوترون در دستگاه شتاب دهنده عملا مورد آزمایش قرار گرفته است . دزیمتر ترمولومنسانس (thermoluminescence) که در این آزمایش بکار رفت عبارت بود از کریستالهای lif-100 هر یک به وزن 0.024 گرم این کریستالها پشت فیلمهای پلی اتیلن که به ضخامت های 10-3 × 3.5 تا 10-1 × 3.3 سانتیمتر بود قرار داده شده بود. با استفاده از واکنش 7li(p,n)7 be دزیمتر با n تقسیم بر cm2 10 به توان 10 نوترون بمباران گردید. با استفاده از فسفرهای li2b4o7:ag آزمایش مستقل دیگری نیز انجام گرفت . در این آزمایش ، نمونه هائی از فسفرهای فوق که هر یک به وزن 10 میلی گرم بود پشت فیلمهای پلی اتیلن که به ضخامتهای 10-3 × 2.54 تا 10-1 × 1.02 سانتی متر بود قرار داده شده و با 300kvp اشعه ایکس بمباران گردید. صفحه ای از فلز تانتالم (ta) که در آزمایش اول نیز بعنوان نگهدارنده هدف در شتاب دهنده بکار رفته بود در موقع بمباران با اشعه ایکس مقابل دزیمتر قرار داده شد. اشعه ایکس 300kvp از این نظر انتخاب شد تا انرژی گاماهائی که به همراه نوترون در شتاب دهنده تولید گردیده بود بطور تقریبی مانندسازی گردد. نتایج هر دو آزمایش بوضوح دلیل بر وجود ذرات باردار ثانویه بود که از برخورد اشعه گاما با فلز تانتالم (ta) ناشی میگردید. تقریبا 20 درصد از کل دز در آزمایش اول ناشی از ذرات باردار ثانویه بود که تقریبا در میلی متر اول پلی اتیلن (حدود یک میلی متر بافت بدن) جذب میگردد. این نتایج از نظر دزیمتری بطور کلی و رادیوبیولژی بطور اخص حائز اهمیت میباشد