پنج داروی شناخته شده و مورد مصرف را از نظر قدرت از بین بردن نامرتبی ضربان قلب و اثرات آنها بر همودینامیک مطالعه و مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که داروی کوئینیدین (quinidine) در از بین بردن تکی کاردیای بطنی که بطور آزمایشی بوسیله داروی (quabain) و بستن سرخرگ کروناری ایجاد شده بود موثر واقع گردید. اینطور نشان داده شد که داروی کوئیندین همچنین در از بین بردن فیبری لاسیون دهلیزی که بوسیله استیل کولین ایجاد شده بود موثر است . داروهای پروکین آمید (procaineamide) پروپرانالل (propranolol) ولیدوکین (lidocaine) و دی فنیل هیدانتین (diphenyl hydantin) به نسبتهای مختلف در معالجه نامنظمی ضربانات بطنی و دهلیزی که بطور آزمایشی ایجاد شده بودند موثر بودند. با وجود اینکه شروع زمان اثر ضد نامرتبی ضربان قلب این داروها چندان تفاوتی نداشتند اما مدت اثر این داروها برحسب متدی که نامرتبی ضربان قلب را ایجاد میکرد و همچنین شدت نامرتبی آن کاملا" متفاوت بودند. برای مثال، کوئیدین طولانی ترین مدت اثر را در برگرداندن ضربانات قلب به حالت نرمال را در نامرتبی ضربان قلب که بوسیله وابین ایجاد میشد داشت و پس از آن پروپرآنالل، پروکین آمید و لیدوکین بترتیب داشتند. اینطور نشان داد که دی فنیل هیدانتین سدیم موثرترین دارو در برگرداندن ضربانات قلب به حالت نرمال در نامرتبی ضربان قلب که بوسیله بستن سرخرگ کردناری ایجاد شده بود بوده است . همچنین این دارو طولانی ترین مدت اثر را در برگرداندن این نوع نامرتبی ضربان قلب داشت ولی در ضمن سخترین اثرات جانبی را ایجا کرد. کوئیندین، لدوکین و پروکین آمید و پروپرانالل همچنین بر ضد این نوع نامرتبی قلب به نسبتهای مختلف و با مدت زمان کوتاهتری موثر بودند. داروهائی که در این مطالعه مصرف شدند نشان دادند که کوئیندین در از بین بردن لیبری لاسیون دهلیزی که از قرار دادن استیل کولین بر روی سینوآتریال نود ایجاد شده بود موثر واقع گردید. در این نوع آزمایش زمان شروع اثر رل مهمی را بازی می کرد. بنابراین کوئیندین کوتاهترین زمان اثر را داشت و بقیه داروها که شامل پروکین آمید، پروپرانالل، لیدوکین و دی فنیل هیدانتین سدیم بترتیب اثرات کمتری داشتند. نتایج آزمایشات نشان داد که کوئیندین، پروکین آمید، دی فنیل هیدانتین باعث پائین آمدن فشارخون بحد زیادی شدند و قدرت انقباض میوکاردیوم را کم کرد اما اثر لیدوکین و پروپرانالل بر روی فشارخون و قدرت انقباض قلب قابل توجه نبود تمام این مواد باعث ازدیاد تنفس شدند. اثرات سمی دی فنیل هیدانتین سدیم، در نامرتبی قلب که بوسیله بستن سرخرگ کروناری ایجاد شده بود بصورت حرکت تشنجی کره چشم و حالت تهوع ظاهر گردید. این اثرات بد جانبی مانند همانی است که در مقاله شماره 38 گزارش شده است . اثرات بد جانبی دیگر که بصورت گرفتگی و سخت شدن ماهیچه و لرزش بودند در سگهای مورد آزمایش زیادی که دی فنیل هیدانتین میگرفته دیده شد. تزریق لیدوکین با خستگی مفرط جسمانی بعضی ازحیوانات همراه بود.