بررسی اسم و خصوصیات صوری آن موضوع پژوهش حاضر است . اسم وابسته های مختلفی بغیر از خود اسم و در قبل و بعد می پذیرد. وابسته های پیشین اسم عبارتند از: صفات اشاره، دستگاه عدد، معدود و وابسته های پسین آن عبارتند از: مبین ها که اصطلاحی معنایی هستند زیرا از نظر ساختمانی در بسیاری از موارد مرز مشخصی بین اسم و مبین آن و متمم فعل وجود ندارد. هر یک از این عناصر می توانند در ساختمان نحوی زبان دارای هر سه نقش باشند و با توجه به نقشی که در بافت زبان بعهده می گیرند برچسب خاصی را بخود اختصاص می دهند. مثلا واژه "تند" در سه جمله : "لباس آبی تند پوشیده بود"، "او تند رفت " و "تندش را به من بده" بترتیب مبین، متمم فعل و اسم است . مبین هایی که در نقش اسم می آیند عینا مانند اسم عمل می کنند و مانند آن خاصه، مبین و نقش نما می پذیرند. مبین هایی که بصورت اسم بکار برده می شوند عینا مانند سایر اسمها به یکدیگر اضافه می شوند. این رساله با بررسی خصوصیات نحوی اسم پایان می پذیرد.