رساله حاضر ساخت آوایی و صرفی فارسی معیار و فارسی قوچانی را مورد مقایسه قرار داده است . شهرستان قوچان یکی از شهرهای شمال شرقی استان خراسان است . اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار از "قوچان" نام برده شده است که منظور قوچان قدیم (در سه فرسخی قوچان فعلی) است که در اوائل قرن سیزدهم هجری قمری در اثر زلزله از بین رفته و اکنون به صورت یک آبادی به نام "شهرکهنه" باقی مانده است . گویش فارسی شهرکهنه اصیل تر از فارسی قوچانی جدید می باشد و همین امر سبب شده است که مبنای کار این رساله واقع گردد. از ویژگیهای این گویش وجود برخی از آواها و واژگان کردی، ترکی، مفعولی و روسی در آن می باشد.