موضوع رساله حاضر زبان آموزی به کودکان کر و لال می باشد. کلیه مطالب این رساله براساس روش تعلیم زبان در آموزشگاه کر و لالهای شماره (1) باغچه بان تهیه شده است . مطالعات و تجربیات فراوان دانشمندان موجب شده است تا تعلیم و تربیت کر و لالها امری بدیهی و امکان پذیر گردد. روشهای مختلف تعلیم و تربیت این گروه که هر یک شالوده مکتب جداگانه ای است عبارتند از: روش علائم و اشارات ، روش هجی کردن حروف الفبا، روش شفاهی و روش آمیخته . روش شفاهی بهترین روش شناخته شده در زبان آموزی ناشنوایان است . حل معمای زبان و یادگیری آن برای طفل ناشنوا بوسیله دو حس بینایی و لامسه امکان پذیر می گردد. مبحث زبان آموزی به کودکان کر و لال شامل : 1) تعلیم لب خوانی . 2) تعلیم و اصلاح تلفظ (تعلیم حروف کلمه). 3) زبان مصور. 4) کلید زبان (تعلیم جمله و دستورزبان) می باشد. در زبان مصور اجزاء جمله یعنی کلمات (اسامی ذات ، ضمایر و افعال) را رسم می کنند و اسامی خاص ، حروف اضافه و ادات را می نویسند. برای اینکه شاگردان بیشتر متوجه موقعیت دستوری کلمات بشوند و از اول به ترتیب صحیح آن عادت کنند، اجزاء جمله را در ستونهایی که فاعل یا نهاد، مفعول، فعل، قید زمان و قید مکان هستند، می نویسند. به این ستون بندی کلید زبان می گویند. تنها دانستن لغات و یا کشیدن شکل یک کلمه برای بیان فکر کافی نیست و طفل باید بتواند این کلمات یا تصاویر را در قالب جمله تنظیم کند. تنظیم صحیح لغات در قالبت جمله برای کودکی که هرگر جمله ای نشنیده و منظور خود را با علائم و اشاراتی که تابع هیچ قانونی نیستند بیان کرده، البته کاری دشوار است و شاگرد برای کسب مهارت در این فن احتیاج به تمرکز قوای فکری و راهنمایی آموزگار دارد. به همین جهت مراحل گسترش زبان بترتیب لزوم و سهولت یادگیری به کلیدهای متعددی تقسیم شده که بتدریج مراحل گوناگونی از دوره آمادگی تا پایان دوران دبیرستان آموزش داده می شود. در دوران آمادگی فعل، فاعل و مفعول بصورت کلید فوق آموزش داده می شود و "که" و "چه را" تفکیک می گردد. سایر نکات دستوری در قالب کلیدهای دیگر با توجه به این کلید آموزش داده می شود.