چکیده ندارد.

رساله حاضر ترجمه کتاب "بحثی انتقادی در باره نظریات جدید زبانشناسی" است . این کتاب شامل 4 مقاله از چهار نویسنده است که به ترتیب عبارتند از: 1) "گزارش جاری در زبانشناسی" از چامسکی . در این مقاله وی پس از مروری بر دو نظریه دستورزبان فلسفی و دستورزبان توصیفی آنها را دو سنت عمده در نظریه زبانشناسی نو می شناسد و انتظار دارد که این دو سنت در عمل با هم ترکیب شده تا زمینه معنوی دستورزبان جهانی فراهم شود. در مقاله دیگری با عنوان "زبانهای بشر" که اثر جرج استینر می باشد وی پس از مروری بر دستور تاویلی چامسکی نظر انتقادی هاکت را پیرامون دستور چامسکی ارائه کرده و از زبان وی چنین ادامه می دهد که تصویر چامسکی از زبان یک امر فوق انتزاعی محال است . این تصویر نه از گفتار واقعی انسان بلکه از مکررات بیهوده منطق صوری الگوبرداری شده است . هاکت استدلال می کند که هیچ گواه اصیلی برای چیزهایی مانند ساختمان عمقی [ژرفساخت ] که چامسکی آنرا مسلم فرض می کند وجود ندارد. برعکس شواهد زیادی وجود دارد که زبانهای گوناگون روی زمین به روشهای گوناگون بکار برده می شوند. در بخش سوم مقاله ای با عنوان "وضع هنر" اثر هاکت بوسیله پالمر نقادی شده است . در این مقاله پالمر، هاکت را به این امر متهم می کند که وی فرق میان شایستگی و اجرا [توانش و کنش ] را نمی داند. در جایی دیگر از این مقاله چنین ادامه می دهد که هاکت به تفصیل به قابلیت جدایی معنی شناسی و دستورزبان می پردازد که به عنوان یکی از خطاهای مربوط به سال 1940 که اکنون بوسیله چامسکی تکرار می شود مورد توجه قرار گرفته است . بطور کلی هاکت در تصورات اساسی اش کاملا در اشتباه است . پایان بخش این رساله، ترجمه مقاله ای از هیل است . مندرجات این مقاله حاکی از تغییرات عظیم در علائق و نقطه نظرهایی است که طی 15 سال گذشته در میان زبانشناسان پیدا شده است .