چکیده ندارد.

در این پژوهش پس از بررسی برخوردهای روانشناسان رفتارگرای بریتانیایی نظریات چامسکی از دیدگاه روانشناسی بررسی شده است . بنابر عقیده اکثر زبانشناسان بریتانیایی بجز لاینز، مکتب چامسکی و همکارانش علیرغم ادعایی که به تجربه گرایی دارند، و در واقع چیزی جزو مکتب عقلیون نیست . بدین معنی که چامسکی و پیروانش افکار و عوالم مخصوص را بدون درنظر گرفتن کلیه وجوه حاکم بر آن عالم که عموما جنبه روانشناسی دارد، برمبنای استنباطهای استدراکی خود توجیه نموده و در واقع به متکلم آنگونه از اصول و قواعد زبان را که فقط خودشان درک کرده اند تحمیل می نمایند. روش کار آنها به این علت تجربه گرایانه نیست که استنباط خود را در باره تولید و دریافت زبان بوسیله گویشور مستقر نساخته و بجای این کار توصیفات زبانی خود را تقریبا برمبنای شهودگرایی فرد یا درک مستقیم قرار داده اند. بطور کلی مرکز توجه و نقطه اتکاء پیروان چامسکی تاثیرات محدودیت های سیستم مرکزی عصبی روی رفتار زبانی است . وقتی چامسکی به احاطه [توانش ] و کردار زبانی [کنش ] اشاره می کند، نظری بر کلیات روانشناسی دارد. به نظر وی توانش از تصورات باطنی زبان سرچشمه می گیرد. وقتی که با استفاده از عبارات تفسیرآمیز دیگری توانش را در ترادف و هماهنگی با علم زبان تعبیر می نماید، واضح است که نحوه برخورد وی عقلی است . پروفسور هریوت از رهبران مکتب روانشناسی رفتارگرایی بریتانیا در باره چامسکی چنین اظهارنظر می کند: "چامسکی کار خود را از داخل آغاز می کند در حالیکه ادعای او و اکثر زبانشناسان بی توجه به روانشناسی مبنی براینست که در توصیفات زبانی باید کار را در مسیر معکوس انجام داد". بطور کلی گرچه چامسکی خود را تجربه گرا می داند ولی اکثر نظریات وی قطع نظر از ابهام و پیچیدگی های مخصوص به خود اصولا مغایر با مبانی علمی تجربه گرایی است . وی در برخی موارد اشاره می کند که توانش را می توان از داده های تجربی استنباط کرد.