چکیده ندارد.

رساله حاضر ترجمه کتاب "دستور زایشی، زبانشناسی ساختاری و آموزش زبان" از کنراد می باشد. نگارنده با دیدی انتقادی به تئوری تجربه گرا، رفتارگرا، روش شنیداری - زبانی، تقلید و بخاطرسپاری و مشق الگو در یادگیری زبان نگریسته ولی از تئوری خردگرای یادگیری زبان به شیوه ای که چامسکی ارائه کرده و روشهای مستقیم تدریس زبان دفاع می نماید. تاریخچه دوگانه تدریس زبان خارجی به ما نشان می دهد که دوگانگی های تئوریکی موجود بین زبانشناسان یعنی تجربه گرایان در مقابل خردگرایان، روش شناسی های تدریس زبان را نیز از هم جدا می کند. در یک جبهه معلمینی مانند یسپرسن، پالمر و سایر زبانشناسان اروپایی پیرو "روش رفرم" قرار دارند که با بلومفیلد و روش آمریکایی توصیف گرای وی هم عقیده اند، و در رابطه با تئوری فراگیری زبان همگی تجربه گرا یا رفتارگرا می باشند. در جبهه متقابل زبانشناسانی همچون فرانکویز گوئین، ام.دی. برلیتز، امیل دوسواز، و بسیاری از دستوردانان سنتی با تئوری خردگرا قرار گرفته اند که نظریه آنان در مورد فراگیری زبان خارجی با دستور زایشی - گشتاری چامسکی مشابه است . در گروه تجربه گرا، روشهای تدریس عبارتست از روشهای تقلید کننده که در آن تقلید، به حافظه سپردن و مشق الگوی اساس کار است . در این روش نقطه نظر این است که فراگیری زبان عبارت از شکل دادن نوعی عادت (با انجام دادن مشق و طبق شرطی نمودن گفته ها) است . روشهای تدریس در گروه خردگرا از تنوع بیشتری برخوردار است . در این نقطه نظر آدمی بگونه ای آفریده شده که قادر است فکر نماید و رمزهای خاصی را که زبان انسان نامیده می شود یاد بگیرد. در ادامه این رساله روش مستقیم، روش دستور - ترجمه و روش سری ها که از روشهای تدریس در گروه خردگرا بشمار می رود، به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته اند.