چکیده ندارد.

آنچه در این رساله مورد نظر است بررسی تغییرات واژ - واجی تکواژها و واژه های فارسی محاوره ای تهران است . این بررسی به منظور دستیابی به قواعد صریح حاکم براین تغییرات انجام گرفته است . شیوه پژوهش بدین طریق بوده است که نگارنده ابتدا، نوار مکالمه دو ساعته ای از مکالمات روزمره افراد یک خانواده را بدون اطلاع افراد آن خانواده تهیه و سپس آن را آوانویسی و واج نویسی نموده و از طریق مقایسه تغییرات موجود در فارسی محاوره ای نسبت به گونه رسمی آن به توصیف و توجیه تغییرات پرداخته است . نتیجه آنکه در این محاوره واحدهای آوایی بر اثر همنشینی در ترکیب دستخوش تغییراتی می گردند، این نوع تغییرات را فرآیندهای آوایی گویند. مهمترین فرآیندهای آوایی این پیکره عبارت از حذف ، جانشینی، قلب و اضافه بوده اند.