چکیده ندارد.

رساله حاضر اشکالات فارسی را در یادگیری زبان عربی از نظر آوایی و پاره ای از مقولات ساختی یا ترکیبی بررسی نموده است . مقایسه نظام آوایی دو زبان عربی و فارسی نشان می دهد که درجه بازی تنها مشخصه تمایزدهنده واکه های سه گانه در عربی است در حالیکه زبان فارسی با داشتن 6 واکه دارای مشخصات تمایزدهنده پیشین ˆ پسین و بازی ˆ بستگی ˆ نیم بازی است . در میان همخوانها تلفظ بعضی از همخوانهای عربی با نشانه های نوشتاری "ح"، "ع"، "ق"، "ث "، "ذ"، "ص "، "ض "، "ط" و "ظ" برای فارسی زبانان مشکل است . مقایسه دستوری این دو زبان نشان داد که ساختمان واژه در دو زبان کاملا متفاوت است زیرا زبان فارسی زبان ترکیبی ولی عربی زبان صرفی است . زبان عربی دارای قالبهای مشخص و پیش ساخته ای است که به این قالبها "باب " می گویند. تفاوت شکل و تعداد و کاربرد ضمائر در دو زبان خود موضوعی است که برای فارسی زبانان ایجاد اشکال می نماید. ضمیر در فارسی 6 صورت دارد که خصوصیات متمایزکننده در آن گوینده، مخاطب و عدد است ، در حالیکه ضمیر در عربی دارای 14 صورت است که در آنها علاوه بر خصوصیات مذکور، مشخصه جنس (بجز در متکلم) و در عدد تثنیه نیز مطرح است . وجود شناسه ها در افعال عربی و شیوه جمع بستن اسم ها مشکل دیگری برای فارسی زبان می آفریند. اسمها در عربی به دو روش جمع بسته می شوند نخست با افزودن پسوند و دیگر با تغییر یا کم و زیاد کردن واجها. صفت در عربی برخلاف فارسی به دو گونه مطلق و افعل تفضیل است . صفت افعل تفضیل هر دو صفت برتر و عالی را دربردارد. صفت در عربی از لحاظ داشتن چهار مختصه با موصوف مطابقت می کند که این چهار مختصه عبارتند از: ارعب ، عدد، جنس و معرفه یا نکره بودن . فعل در فارسی فقط دارای دو عامل تمایزدهنده شخص و عدد است در حالیکه عربی عوامل تمایزدهنده شخص ، عدد (مفرد، تثنیه و جمع)، جنس ، خطاب و عدم خطاب را نیز دارا می باشد. فعل فارسی فقط با اضافه کردن /na/ به اول آن منفی می شود در حالیکه در عربی حرف "ما" برای منفی کردن فعل ماضی و مضارع، حرف "لا" برای منفی کردن ماضی، مضارع و امر بکار می رود. "لم و لن" بر سر فعل مضارع علاوه بر نفی به ترتیب معنی آن را به گذشته و آینده اختصاص می دهد. بررسی حروف ، موصول، معرفه و نکره، تاکید، عدد و بررسی واژه های عربی دخیل در فارسی از مسائل مطروحه دیگر در این پژوهش می باشند.