چکیده ندارد.

موضوع رساله حاضر بررسی صوری و معنایی روندهای ترکیب و اشتقاق در "شاهنامه فردوسی" می باشد. این بررسی همزمانی و شامل اسامی مرکب و مشتقی است که در 260 صفحه از جلد سوم شاهنامه فردوسی چاپ مسکو (1965) وجود دارد. در این بررسی اسامی مرکب از ترکیب دو واژه بدست آمده و دارای استفاده همگانی و کاربرد روزمره هستند. روشن است که ارتباط معنایی اجزاء سازنده در معنی واژه جدید معیاری است برای استفاده و تشخیص واژه مرکب . در مورد اسامی مشتق پیشوندها و پسوندها مورد بحث قرار گرفته اند. وند مورد بحث در این مقاله وند اشتقاقی می باشد. در تحلیل نهایی با ارائه یک امکان بالقوه، بررسی بصورتی خلاصه بیان می شود که می توان با تطبیق مثالها و ابیات نوشته شده فراگیری امکان های بالقوه را دریافت .