بر اساس آمار موجود، بدلیل افزایش جمعیت جهان از یکسو و فرسایش منابع طبیعی تامین کننده غذا تا سال 2030، از سوی دیگر، در اکثر کشورهای جهان سوم، وضعیت بشدت ناپایداری بوجود خواهد آمد. گندم بعنوان یکی از مهمترین منابع غذائی انسان که تابع این طبیعت رو به فرسایش است ، از این قاعده مستثنی نیست . در کشور ما، بعنوان بخش کوچکی از این سیستم، گزارشات موجود، در ارتباط با کسری گندم (در سال 1374) و رقم ضایعات نان بعنوان اصلی ترین محصول و مهمترین منبع غذائی اکثر اقشار کم درآمد مردم (معتدل 3 هزار تومان در سال برای هر نفر) باعث می شود که این پیش بینی به یک هشدار تکان دهنده تبدیل گردد. و ما را به حفظ این منبع غذائی مقدس موظف نماید. در طی چند سال اخیر عدم کیفیت مناسب و ضایعات بیش از حد نان، خالق معضلی به نام "نان" بوده است . تغییر شیوه و سیستم های پخت ، بدون مطالعه علمی و دقیق، تاکنون نتوانسته است ، بطور اساسی این مشکل را رفع نماید. این مسئله در مورد نان سنتی بیش از نان حجیم نمود دارد. زیرا، نان سنتی بدلیلی شکل خاص ، مقدار پوسته و بافت از ضایعات بیشتری نسبت به نام حجیم برخوردار است . از طرفی نانهای حجیم متداول نیز (بخصوص باگت)، بدلیل عدم شناخت کافی از عیوب نان، و در نتیجه عدم آگاهی جهت رفع این نقایص ، از کیفیت مناسبی برخوردار نیست . بطوری که بجز معدودی تولیدکنندگان، سایر واحدهای کوچک و بزرگ با مشکلات زیادی در ارتباط با تولید و نگهداری نان حجیم روبرو هستند. بررسیهای انجام گرفته نشان می دهد، که واحدهای موفق تولیدکننده نان حجیم، از مواد بهبوددهنده ای که همگی از کشورهای خارجی خریداری می شود، استفاده می نمایند. به همین دلیل قیمت تمام شده نان حاصل نیز بسیار بالا بوده، در نتیجه، امکان خرید آن برای کلیه اقشار مردم کشور فراهم نیست .