تنش شوری یکی از عوامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان می باشد. در این پژوهش، مقایسه برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک، در مرحله رویشی بین گندم خارچیا (رقم مقاوم به شوری) و یکی از سویه های تریتی پایرم (ka/b) در سه سطح شوری انجام گرفت. در هفته سوم بعد از کاشت، تیمار شوری بر گیاهچه های دو برگی اعمال شد. تیمارهای شوری اعمال شده، غلظت های 0، 170 و 340 میلی مولار نمک nacl بوده اند. در هفته چهارم بعد از تیمار، برخی از پارامتر های ریخت شناسی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مقدار نشت یونی برگ، مالون دآلدهید (mda)، پرولین وسدیم اندام هوایی و ریشه، قند و پروتئین وآسکوربات کل ریشه در هر دو گیاه با افزایش غلظت نمک، افزایش یافتند. از طرف دیگر پتاسیم، کلروفیل ها، فلاونوئیدها، آنتوسیانین، کاروتنوئید، وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب برگ، آسکوربات کل اندام هوایی در هر دو گیاه با افزایش غلظت نمک کاهش یافت. مقدار قند و پروتئین اندام هوایی درسویه ka/b با افزایش شوری، افزایش معنی دار نشان داد اما در خارچیا کاهش دیده شد. افزایش نشت یونی برگ، مالون دآلدهید، قند و آسکوربات کل ریشه در شرایط شوری نشان دهنده آسیب نمک برساختار های غشاء و فعال شدن سیستم های دفاعی و آنتی اکسیدانتی گیاه در این شرایط است. کاهش کلروفیل ها حاکی از آسیب شوری به فتوسنتز و ساختار های فتوسنتزی است. کاهش مقدار پروتئین ها و افزایش مقدار پرولین می تواند به علت تجزیه پروتئین ها و تولید پرولین برای حفظ وتنظیم اسمزگیاه باشد. کاهش آنتوسیانین و فلاونوئیدها می تواند به علت آسیب رادیکال های آزاد بر مسیر های سنتزی آنها باشد. کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه می تواند به علت کاهش جذب آب، کاهش محتویات سلولی، کمبود مواد مغذی و تخریب غشا باشد.

تنش غرقابی بر محصولات کشاورزی و گیاهان اثرات مهمی را به جای می گذارد. غرقاب شدن خاک زمانی رخ می دهد که خاک با آبیاری بیش از حد، بارندگی زیاد و یا زهکشی نامناسب روبرو شده باشد. در خاکهایی که تحت تنش غرقابی قرار می گیرند، خاک از آب اشباع شده به طوری که با پر شدن تمام فضاهای موجود به وسیله آب، خاک و ریشه ها با کمبود اکسیژن مواجه می شوند. انتشار گازها در آب ، نسبت به هوا صد هزار برابر آهسته تر است و این باعث می شود که در شرایط تنش جریان اکسیژن به داخل گیاه کند شده و در نهایت رشد گیاه بازداشته شود. در این تحقیق، ما اثر دوره های مختلف غرقابی بر برخی از پارامترهای مورفولوژیکی و بیوشیمیایی را در گیاه آفتابگردان مورد بررسی قرار دادیم. این بررسی ها نشان دادند که تنش غرقابی باعث کاهش جوانه زنی در بذرهای آفتابگردان شد. اپی ناستی و تشکیل ریشه های نابجا و ائرانشیم از جمله تغییراتی بود که در این گیاه مشاهده شد؛که این امر احتمالا به دلیل افزایش تولید اتیلن در اندام هوایی این گیاه می باشد. نتایج نشان داد که در برگ های گیاه، محتوی پروتئین کاهش یافت، اما مقدار آن در ریشه ها افزایش نشان داد. افزایش پروتئین ریشه می تواند به دلیل سنتز آنزیمهای مسیر تخمیری باشد. با اندازه گیری قندهای احیا کننده، مشاهده شد که محتوی قند در برگها کاهش، ولی در ریشه ها افزایش یافت.کاهش قند به دلیل کاهش فتوسنتز در برگ می باشد. در شرایط تنش میزان آلدئید های برگ افزایش یافت که بیانگر تولید رادیکال های آزاد در این شرایط می باشد. در کنار افزایش آلدئید ها، افزایش مقدار آسکوربیک اسید را داشتیم،که این ترکیب نقش آنتی اکسیدان را در ازبین بردن رادیکال های آزاد دارد. اندازه گیری آنزیم فنیل آلانین آمونیولیاز نشان داد که فعالیت آن در ریشه و اندام هوایی ، تحت شرایط تنش افزایش یافته است. افزایش در فعالیت این آنزیم، باعث افزایش غلظت آنتوسیانین و فلاوونوئید ها در برگ آفتابگردان شد. در نهایت انجام الکتروفورز ،نمایان گر ایجاد تغییرات در کیفیت و کمیت پروتئین های برگ و بذر گیاه در شرایط تنش می باشد.

تنش شوری در گیاهان منجر به تنش هایی نظیر سمیت یونی، تنش اسمزی و تنش اکسیداتیو می گردد. در این مطالعه به منظور جداسازی اثرات یونی و اسمزی شوری از غلظت های ایزواسموتیک کلرید سدیم )80 میلی مولار) وپلی اتیلن گلیکول (6000 (peg(15%) در شرایط درون شیشه ای روی گونه های وحشی به نام های solanum stoloniferum ، solanum bulbocastanum و acaule solanum ویک رقم زراعی سیب زمینی به نام solanum tuberosum cv. agria استفاده و برای بررسی اثرات استیل سالیسیلیک اسید (asa) در کاهش این تنش ها از غلظت های 1 و 10 میکرولار به صورت پیش تیمار استفاده گردید. در گونه هایs. stoloniferum و s. bulbocastanum و رقم زراعی آگریا تنش شوری و اسمزی و در گونه s. acaule فقط تنش اسمزی موجب کاهش پارامترهای رشد (طول ساقه و وزن خشک اندام هوایی)، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل)، کاروتنویید، قندهای احیاکننده و کل، پروتئین، حوضچه آسکوربات و گلوتاتیون، ترکیبات فنلی، فلاوونوییدها و آنتوسیانین گردید. تنش شوری در گیاهان مورد مطالعه محتوای نسبی آب بافت (rwc) را افزایش و تنش اسمزی آن را کاهش داد. تنش شوری در این مطالعه موجب کاهش مقدار k+ و نسبت k+/na+ و اافزایش مقدار na+ گردید و تنش اسمزی تاثیری بر این پارامترها نداشت. در گونه هایs. stoloniferum و s. bulbocastanum این پارامترها در تنش شوری بیشتر از تنش خشکی کاهش یافت و در رقم زراعی آگریا کاهش این پارامترها در تنش اسمزی بیشتر از تنش شوری بود. پراکسیداسیون لیپیدها، مقدار پراکسید هیدروژن(h2o2)، نشت یونی و فعالیت لیپوکسیژناز(lox) در گونه هایs. stoloniferum و s. bulbocastanum و رقم زراعی آگریا در تنش شوری و اسمزی و در گونه s. acaule فقط در تنش اسمزی افزایش یافت و در گونه هایs. stoloniferum و s. bulbocastanum این پارامترها در تنش شوری بیشتر از تنش خشکی افزایش یافت و در رقم زراعی آگریا این پارامترها در تنش اسمزی بیشتر از تنش شوری بود. در این گیاهان در تنش شوری و اسمزی مقدار پرولین و فعالیت پیرولین 5کربوکسیلات سنتتاز(p5cs) و پلی فنل اکسیداز (ppo) افزایش و فعالیت پرولین دهیدروژناز(prodh) و فعالیت فنیل آلانین آمونیالیاز pal)) کاهش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز (sod)، کاتالاز (cat)، گایاکل پراکسیداز (gpod)، آسکوربات پراکسیداز (apx) و گلوتاتیون رداکتاز (gr) در این گیاهان در تنش شوری و اسمزی افزایش یافت. بررسی الگوی ایزوآنزیم های sod، cat، gpod، apx و ppo نشان داد که در گونه s. stoloniferum تنش شوری موجب افزایش یک ایزوآنزیم جدید cat در این گیاه شد و تعداد ایزوآنزیم های سایر آنزیم ها در تنش شوری و اسمزی تغییری نکرد. در گونه s. bulbocastanum تنش اسمزی موجب افزایش یک باند ایزوزایمی جدید sod و در مورد آنزیم gpod تنش شوری موجب افزایش دو باند ایزوانزیمی جدید و تنش اسمزی یک باند جدید ایجاد نمود و بقیه آنزیم ها در تنش شوری و اسمزی الگوی ایزوآنزیم های آن ها تفاوتی نکرد. در گونه s. acaule و رقم زراعی آگریا نیز تنش های شوری و اسمزی تاثیری بر تعداد ایزوانزیم های آنزیم های مورد بررسی نداشتند. از طرف دیگر در گیاه s. acaule در تنش شوری پارامترهای رشد، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل)، قندهای کل، حوضچه آسکوربات و گلوتاتیون، پراکسیداسیون لیپیدها، مقدارh2o2 ، نشت یونی و فعالیت lox بدون تغییر ماند. در این گیاه تنش شوری موجب کاهش مقدار k+ و نسبت k+/na+ و افزایش مقدار na+،rwc ،کاروتنویید، ترکیبات فنلی، فلاوونویید و آنتوسیانین، پرولین، قندهای احیا کننده، پروتئین و فعالیت pal و p5cs افزایش یافت و فعالیت prodh و ppo کاهش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان sod، cat، gpod، apx و gr در این گیاه در تنش شوری افزایش یافت. پیش تیمار استیل سالیسیلیک اسید موجب بهبود رشد و افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش شوری و اسمزی گردید. استیل سالیسیلیک اسید با افزایش سیستم دفاع آنتی اکسیدانی غیر آنزیمی نظیر کاروتنویید، آسکوربات، گلوتاتیون، ترکیبات فنلی، آنتوسیانین و برخی فلاوونوییدها و آنتی اکسیدان های آنزیمی sod، cat، gpod، apx و gr و مقدار پرولین موجب کاهش تنش اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدها،h2o2 ، نشت یونی و فعالیت lox، موجب افزایش رنگیزه های فتوسنتزی و در نهایت پارامترهای رشد گردید. استیل سالیسیلیک اسید موجب افزایش فعالیت pal و p5cs و کاهش فعالیت prodh گردید و بر فعالیت ppo تاثیری نداشت. استیل سالیسیلیک اسید بر مقدار یون پتاسیم و نسبت k+/na+در این گیاهان تاثیری نداشت و فقط مقدار یون سدیم را در گونه های وحشی به طور جزئی کاهش داد. استیل سالیسیلیک اسید rwcرا در گیاهان تحت تنش اسمزی افزایش داد و بر این پارامتر در گیاهان تحت تنش شوری تاثیری نداشت. مطالعه الگوی ایزوآنزیمی نیز نشان داد استیل سالیسیلیک اسید بر الگوی ایزوآنزیم های sod، cat، gpod، apx و ppo در شرایط کنترل و تنش شوری و اسمزی تاثیری نداشته است. به هر حال بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که s. acaule یک گونه مقاوم به نمک و نسبتا مقاوم به تنش اسمزی، رقم زراعی آگریا نسبتا مقاوم به تنش اسمزی و شوری، s. bulbocastanum غیر مقاوم به هر دو تنش و s. stoloniferum به تنش شوری غیرمقاوم و به تنش اسمزی نسبتا مقاوم است. پیش تیمار با asa به نظر می رسدموجب القای پاسخ های سازشی در گیاهان در تنش های شوری و اسمزی شده و در نتیجه منجر به تشویق واکنش های حفاظتی روی رنگیزه های فتوسنتزی و غشاهای زیستی گردیده که نتیجه آن در بهبود رشد گیاهان مشخص است

کادمیوم به عنوان آلاینده محیطی و یک فلز سنگین باعث ایجاد سمیت در موجودات زنده می گردد. جاسمونات ها یک گروه از تنظیم کننده های رشد گیاهی می باشند که سبب ایجاد پاسخ های متفاوتی در گیاهان می گردند. در پژوهش حاضر، اثرات متیل جاسمونات (0، 01/0 و 1/0 میلی مولار) و کادمیوم کلراید (0 و 500 میکرو مولار) بر رشد و برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در آزمایش های جداگانه، به صورت (a) تیمار هم زمان متیل جاسمونات و کادمیوم (b) تیمار با تقدم متیل جاسمونات و (c) تیمار گیاهان با تقدم کادمیوم در گیاه سویا مورد مطالعه قرار گرفت. در گیاهان تیمار شده با کادمیوم، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، مقدار کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها در مقایسه با گیاهان کنترل کاهش یافت. کاربرد متیل جاسمونات (به ویژه غلظت 01/0 میلی مولار) در شرایط تیمار هم زمان متیل جاسمونات و کادمیوم (a) و تیمار با تقدم جاسمونات (b)، باعث افزایش وزن خشک و مقدار رنگیزه های فتوسنتزی نسبت به گیاهانی که فقط تحت تیمار کادمیوم بودند گردید. ولی در شرایط آزمایش (c) هیچ کدام از غلظت های متیل جاسمونات نتوانست اثرات منفی کادمیوم را کاهش دهد. علاوه بر این کادمیوم، مقدار مالون دآلدئید، آب اکسیژنه و اتیلن را در برگ و ریشه گیاهان تیمار شده افزایش داد، در حالی که غلظت پایین متیل جاسمونات باعث تخفیف خسارات کادمیوم در شرایط تیمار هم زمان و تیمار با تقدم جاسمونات گردید. کادمیوم دراکثر موارد باعث کاهش مقدار قند و پروتئین در برگ و ریشه گیاهان سویا گردید، اما متیل جاسمونات باعث تعدیل این کاهش در گیاهان تحت تیمار با کادمیوم شد. در هر سه آزمایش انجام شده، تیمار با متیل جاسمونات در غلظت 01/0 میلی مولار باعث افزایش آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی از جمله گلوتاتیون احیا، آنتوسیانین ها و سایر ترکیبات فنلی در برگ گیاهان تیمار شده با کادمیوم گردید. در آزمایشات با شرایط (a) و (b)، متیل جاسمونات باعث کاهش محتوای آسکوربیک اسید و افزایش مقدار دهیدرو آسکوربیک اسید در گیاهان تحت تنش با کادمیوم گردید. هم چنین متیل جاسمونات فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو مانند کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز را در این گیاهان افزایش داد. افزایش در مقدار گلوتاتیون، ترکیبات فنلی و آنزیم های آنتی اکسیداتیو نشان دهنده نقش دفاعی این ترکیبات در کاهش میزان گونه های فعال اکسیژن می باشد. بنا بر این، زمان مصرف و غلظت متیل جاسمونات بر موثر بودن آن اثر داشت. به طوری که کاربرد آن در غلظت پایین (01/0 میلی مولار) در آزمایش های (a) و یا (b)، به طور چشم گیری باعث تخفیف اثرات منفی ناشی از تنش کادمیوم می گردد، ولی اگر بعد از اعمال تنش استفاده شود (آزمایش c) اثری بر بهبود صدمات کادمیوم نخواهد داشت.

تنش سرما یک عامل محیطی است که تولید محصولات زراعی را محدود می کند. خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو گیاهان یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی و باغی در سطح جهان است. یکی از محصولات کلیدی و مهم استان کرمان پسته است که از محصولات باغی با ارزش و استراتژیک استان و کشور محسوب می شود. از آنجاییکه سرما و یخبندان های بهاره خسارات قابل توجهی را به کشاورزان وارد می نماید. لذا بررسی روش های مقاوم-سازی به سرما اهمیت بسزایی دارد. با توجه به نقش ویژه ی آمینواسیدها در پاسخ گیاه به شرایط تنش-زا و نقش های فیزیولوژیکی منحصر به فرد آرژینین در مقایسه با آمینواسیدهای دیگر، اثر آرژینین بر ایجاد مقاومت به تنش سرما در دانه رست های پسته در شرایط درون شسیشه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، زمانی که دانه رست های پسته تحت تنش سرما (??6-) قرار می گیرند، محتوی mda، پراکسیدهیدروژن و ترکیبات فنلی به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کردند و قندهای محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان از قبیل,sod gpx ,apx و cat کاهش پیدا کرد. استفاده از پیش تیمار آرژینین بطور معنی داری باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها و تخفیف اثرات ناشی از تنش اکسیداتیو گردید. با استفاده از بازدارنده ی مسیر بیوسنتزی نیتریک اکسید (lnam)، مشخص شد، نیتریک اکسید تاثیر بسزایی در فعال کردن آنزیم های آنتی اکسیدان داشته است. در حالی که تیمار گیاهان با arg+lnam تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان نداشت. بنابراین، به نظر می رسد مقاومت نسبی ایجاد شده در این تیمار در شرایط تنش سرما ناشی از مکانیسم های غیرآنزیمی باشد.

چکیده: شوری یکی از مهمترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان در سراسر دنیاست. کاربرد ترکیباتی که بتوانند تحمل به شوری و یا خشکی را در این گیاهان افزایش دهند از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار است. در این پژوهش به منظور تشخیص اثرات ناشی از سمیت یونی و فشار اسمزی ناشی از شوری از غلظت 300 میلی مولار nacl و پلی اتیلن گلیکول (6000 peg) برای ایجاد فشار اسمزی معادل آن در گیاه گندم (.triticum aestivum l) رقم مغان استفاده شد. برای بررسی اثرات آرژینین (arg) و سیستئین (cys) در کاهش این تنش ها، بذرهای گندم با غلظت های 5/0 میلی مولار arg و 01/0 میکرومولار سیستئین پیش تیمار شدند. در گیاه گندم رقم مغان تنش شوری و اسمزی موجب کاهش پارامتر های رشد(طول ریشه وساقه و وزن تر ریشه و ساقه) و نسبت k+/na+ گردید. درحالی که محتوی پراکسید هیدروژن، پراکسیداسیون لیپید، قندهای محلول و پرولین افزایش یافت. تنش شوری و خشکی تاثیری بر محتوی رنگیزه های فتوسنتزی نداشت. پیش تیمار بذر با arg و cys به طور مجزا، باعث بهبود پارامترهای رشد، افزایش کلروفیل کل، نسبت k+/na+ اما باعث کاهش مقدار آلدئیدها و پراکسیدهیدروژن و کاهش پرولین گردید. تنش شوری و ایزواسمتیک همچنین موجب کاهش تیول کل گردید که پیش تیمار بذر با cys تیول کل را افزایش داد. در ریشه گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک مقدار گلوتاتیون احیا افزایش یافت و پیش تیمار بذر با cys نیز موجب افزایش گلوتاتیون گردید. فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز (apx) در ریشه گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک کاهش اما در برگ افزایش یافت. پیش تیمار بذر با arg موجب کاهش فعالیت این آنزیم در شرایط تنش شوری شد ولی تاثیری بر فعالیت این آنزیم در شرایط ایزواسمتیک نداشت. پیش تیمار بذر با cys فعالیت آنزیم apx ریشه را در شرایط تنش شوری افزایش و در شرایط تنش ایزواسمتیک کاهش داد. فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش یافت. پیش تیمار بذر با arg در ریشه گیاهان تحت تنش ایزواسمتیک باعث افزایش و در برگ گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک باعث کاهش فعالیت این آنزیم گردید. پیش تیمار بذر با cys موجب کاهش فعالیت آنزیم cat در گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک گردید. تنش شوری و ایزواسمتیک تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم gpx نداشت. پیش تیمار بذر با cys در ریشه گیاهان تحت تنش ایزواسمتیک باعث کاهش فعالیت این آنزیم و در برگ گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک باعث افزایش فعالیت آن گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که پیش تیمار آرژینین و سیستئین نقش موثری در تخفیف تنش شوری و ایزواسمتیک داشته اند. نقش آنتی اکسیدانی و تخفیف دهندگی تنش توسط این ترکیبات در گزارشات مختلف اثبات شده اما به علت نقش مشابه سیستئین و آرژینین در تخفیف تنش، احتمال اینکه این نقش ها مربوط به نیتریک اکسید و هیدرژون سولفید که اخیرا در مورد ارتباط این دو مولکول سیگنالینگ بحث های زیادی شده، باشد زیاد است.

شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی است که تولید محصولات زراعی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تمام مناطقی که آبیاری برای تولید محصولات زراعی ضروری است، شور شدن خاک نیز امری غیرقابل اجتناب می باشد. با توجه به خسارات سالانه ناشی از تنش شوری در گیاه گندم و نیز اهمیت اقتصادی و استراتژیک آن، استفاده از ترکیباتی که بتواند مقاومت گیاه را به تنش شوری افزایش دهد حائز اهمیت می باشد. در این پژوهش برای بررسی اثرات پیش تیمار اسپرمیدین و ارتباط آن با نیتریک اکسید در تخفیف صدمات ناشی از تنش شوری و معادل اسمزی آن در گیاه گندم (triticum aestivum l.) رقم پیشتاز، از غلظت 1 میلی مولار اسپرمیدین و 100 میکرومولار متیلن بلو (به عنوان رباینده نیتریک اکسید) به عنوان پیش تیمار استفاده شد و به منظور تشخیص اثرات ناشی از سمیت یونی و فشار اسمزی ناشی از شوری از غلظت 350 میلی مولار کلرور سدیم و (peg-6000) جهت ایجاد فشار اسمزی معادل شوری به کار رفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن موجب کاهش پارامترهای رشد، رنگیزه های فتوسنتزی، کلسیم، پتاسیم، آسکوربات کل و پروتئین و نیز باعث افزایش آب اکسیژنه، mda و قند محلول و سدیم در گیاه گندم رقم پیشتاز گردید. در حالی که تنش اسمزی معادل شوری بر محتوای mda، پرولین و پروتئین اثر نداشت. پیش تیمار با اسپرمیدین در گیاهان تحت تنش شوری باعث بهبود پارامترهای رشد، کلروفیل، پرولین، افزایش در آسکوربات کل و کاهش mda، آب اکسیژنه و میزان سدیم و افزایش در میزان پتاسیم و کلسیم گردید. در حالی که در شرایط ایزواسمزی پیش تیمار اسپرمیدین اثری بر mda و قند محلول و پرولین و پروتئین و پارامترهای رشد نداشت. مشابه اثر پیش تیمار اسپرمیدین با شوری در شرایط ایزواسمزی، موجب کاهش نشت یونی، پرولین، آب اکسیژنه و کاتالاز گردید. کاربرد توام اسپرمیدین و متیلن بلو، اثر اسپرمیدین در تخفیف اثرات ناشی از تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن را بر روی پارامترهای رشد، کلروفیل، آب اکسیژنه، mda و نشت یونی کاهش داد. پیش تیمار توام اسپرمیدین و متیلن بلو در شرایط تنش شوری باعث افزایش یون سدیم، آنزیم-های آنتی اکسیدان، پرولین و کاهش در پتاسیم و کلسیم شده و در شرایط ایزواسمزی پیش تیمار توام اسپرمیدین و متیلن بلو باعث افزایش میزان قند محلول و پروتئین ساقه گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که خسارت ناشی از تنش شوری بیشتر ناشی از سمیت یونی می باشد و پیش تیمار گیاه گندم با اسپرمیدین نقش موثری در کاهش صدمات ناشی از تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن داشت و این به دلیل نقش محافظت از غشاء و آنتی-اکسیدانی اسپرمیدین در مقابله با تنش اکسیداتیو حاصل از تنش شوری می باشد و با توجه به این که کاربرد توام متیلن بلو با اسپرمیدین در بررسی حاضر باعث کاهش یا از بین بردن اثرات پلی آمین در تخفیف تنش گردید و از آنجایی که متیلن بلو به عنوان رباینده نیتریک اکسید به-کار برده شد و همچنین با توجه به اثرات فیزیولوژیک مشابهی که برای پلی آمین و نیتریک اکسید در شرایط تنش گزارش شده است، در این پژوهش نیز احتمال داده می شود که اسپرمیدین از طریق نیتریک اکسید ایفای نقش نموده است.

کمبود آب ناشی از تنش خشکی و یا شوری از مضرترین تنش های زیست محیطی است که گیاهان آن را در طول چرخه زندگی خود تجربه می کنند. محدودیت دسترسی آب ناشی از خشکی و یا شوری منجر به القای تنش اسمزی می شود. بنابراین این دو عامل تنش زا می توانند اثرات مشابهی را بر فیزیولوژی گیاهان داشته باشند. در نتیجه محدودیت تثبیت co2، گونه های فعال اکسیژن ( ros ) به مقدار زیادی درکلروپلاست و اندامک ها دیگر تولید می شوند که از طریق پراکسیداسیون لیپید های غشایی، اکسیداسیون پروتئین ها، مهار آنزیم ها و صدمه به اسیدهای نوکلئیک منجر به اختلال در متابولیسم سلولی می گردند. به هر حال، مهار گونه های فعال اکسیژن توسط سیستم های آنزیمی و غیر آنزیمی ، بیان آکواپورین ها و پروتئین های تنشی از مکانیسم های حیاتی تحمل تنش کمبود آب است. سالیسیلیک اسید (2_هیدروبنزوئیک اسیدsa; ) هورمون تنظیم کننده درون زایی است که فرایند های گوناگون وگسترده ای از جمله جوانه زنی بذر، جذب و انتقال یون، نفوذ پذیری غشاء، و فتوسنتز را در گیاهان تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین sa، سیگنال مهم درگیر فعال سازی پاسخ های دفاعی گیاه در برابر تنش های زنده و غیرزنده می باشد که نقش بسیار مهمی را در تنظیم فرایندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه دارد. نیتریک اکسید (no) مولکول فعال زیستی وگازی بی رنگ است که در بسیاری از وقایع بیولوژیکی، ناشی از مولکول های رادیکال آزاد، نقش دارد. با توجه به اینکه no در اربیتال ? دارای یک الکترون جفت نشده می باشد ممکن است به عنوان مولکولی خاص واکنش های درگیر واکنش های اکسیدان و یا به عنوان یک آنتی اکسیدان در گیاهان وارد عمل شود. بنابراین no دارای خواص آنتی اکسیدان و به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان قادر به غیرفعال کردن ros می باشد و همچنین به عنوان یک مولکول سیگنالینگ منجر به تغییرات بیان ژن های آنتی اکسیدان و به موجب آن محافظت از سلول های گیاه درآسیب های اکسیداتیو تحت تنش غیرزنده می گردد. گوانیلات سیکلاز محلول، گیرنده اصلی داخل سلولی no است. این آنزیم بیوسنتز پیامبر ثانویه، گوانوزین 5و3 منو فسفات (cgmp) را که یک تنظیم کننده قوی متابولیسم سلولی است وعملکرد های مختلف سلول را بطور قابل توجهی تحت تاثیرقرار می دهد را کاتالیز می کند. اغلب اثرات no از طریق القای گوانیلات سیکلاز محلول و تجمع cgmp اعمال می شود. متیلن بلو(mb) از تجمع cgmp، از طریق بازدارندگی آنزیم گوانیلات سیکلاز و بنابراین فعالیت no جلوگیری می کند. پژوهشی جهت مطالعه اثر sa، نیتروپروساید سدیم (snp) به عنوان رها کننده no و mb بر عملکرد دانه رست گندم در دو غلظت ایزواسمزی ایجاد شده با پلی اتیلن گلیکول ( peg 6000 ) و نمک (nacl)انجام شد. تنش اسمزی به طور قابل توجهی وزن تر ساقه ( sfw ) ، محتوای کلروفیل ( chla ، chlb ، chl کل)، شاخص پایداری غشاء ( msi )، اسید اسکوربیک (asa)، گلوتاتیون (gsh) را کاهش و نیز سطح مالون دآلدئید (mda)، فعالیت لیپواکسیژناز (lox ) و تولید پراکسید هیدروژن ( h2o2 ) را افزایش داد. علاوه بر این میزان پرولین، اسید آمینه های آزاد ، قندهای محلول ، محتوای فنل محلول را به عنوان آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی، و فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیمی از جمله؛ فنیل آلانین آمونیالیاز((pal، آسکوربات پراکسیداز ( apx ) ، سوپراکسید دیسموتاز (sod)، گایاکل پراکسیداز (gpx)، گلوتاتیون ردوکتاز (gr) و فعالیت آنزیم کاتالاز (cat) تحت تنش اسمزی افزایش یافت. علاوه بر این، شوری به طور قابل توجهی باعث افزایش جذب +na و هر دو تنش باعث کاهش جذب +k، +ca2، آهن و فسفر شدند. و در تمام موارد اثر تنش اسمزی حاصل از peg شدیدتر بود. در مقابل پیش تیمار با sa یا snp آثار مخرب تنش اسمزی را با افزایش بیشتر فعالیت آنتی اکسیدانی (pal،apx ،gpx ، sod، gr ) افزایش دادکه منجر به افزایش sfw ، chl و msi و کاهش سطح mda و فعالیت lox ، h2o2 و افزایش تولید پرولین ، اسید آمینه های آزاد کل، قندهای محلول، asa، gsh، k+، +ca2، آهن، فسفر و نسبت +k+/na گردید. با این حال، پیش تیمارگیاهان با mb اثرات محافظتی sa و snp را کاهش داد و یا جلوگیری کرد که نشان می دهد اثرات محافظتی به احتمال زیاد به سیگنالینگ no نسبت داده می شود. بنابراین اثرات مشابه sa و snp بر عملکرد گیاه قبل و بعد از کاربرد mb ممکن است این مفهوم را برساند که sa برتنش اسمزی از طریق افزایش فعال سازی آنزیم های آنتی اکسیدان که شبیه به عملکرد no و احتمالا از طریق مسیر cgmp می باشد غلبه می کند.

تنش خشکی از مهم ترین تنش های محیطی است و از عوامل محدودکننده¬ی رشد و تولید محصولات کشاورزی محسوب می¬شود. گزارش شده است که اسیدآمینه آرژنین از طریق سه مسیر متابولیسمی و محصولات نهایی این مسیرها (شامل پرولین، پلی¬آمین ونیتریک اکسید) در تنش¬های زیستی و غیرزیستی شرکت کرده و اثرات مخرب ناشی از این تنش¬ها را تخفیف می¬دهد. در این پژوهش از دو ایزومرآرژنین یعنی l-آرژنین و d-آرژنین به عنوان پیش تیمار گیاه گوجه فرنگی استفاده شد.گیاهان درمعرض خشکی قرارگرفتند و اثرات این دو ایزومرآرژنین بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و بیان ژن آرژیناز که یکی از آنزیم های دخیل در سنتز پرولین و پلی آمین می¬باشد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادکه وزن تر و خشک ریشه و ساقه و محتوی نسبی آب گیاه، تحت تنش خشکی، نسبت به شاهد کاهش یافت که پیش تیمار گیاهان با l-آرژنین تا حدی این کاهش را جبران کرد اما d-آرژنین تاثیر بسزایی در این مورد نداشت. در تمامی گروه¬هایی که تحت تنش خشکی قرار داشتند کاهش در طول ساقه مشاهده شد ولی تفاوت بین این گروه¬ها در سطح معنی¬داری نبود. هم¬چنین تیمارآرژنین برروی رنگیزه¬های فتوسنتزی هم تاثیر معنی¬داری نداشت. مقدار فلاوونوئید، قندهای احیاء¬کننده و محصولات پراکسیداسیون لیپیدها (مالون¬دآلدئید و سایر¬آلدئیدها)تحت تنش خشکی افزایش یافتندکه پیش¬تیمارگیاهان با d-آرژنین و lآرژنین، تاثیر معنی¬داری بر مقدار فلاوونوئید و قندهای احیاء کننده نداشت ولی توانست خسارات ناشی از افزایش پراکسیداسیون لیپیدها را جبران کند. پرولین، تحت تنش خشکی افزایش یافت که پیش تیمار با l-آرژنین، مقدار آن را چند برابرکرد، نتایج آنالیز مولکولی و افزایش بیان ژن آرژیناز که در سنتز پرولین نقش دارد هم موید این مطلب است. در مورد پیش تیمار با d-آرژنین مقدار پرولین افزایش یافت ولی نسبت به اثر l-آرژنین کمتر بودکه با بررسی بیان ژن آرژیناز در این گروه مشخص شدکه آرژیناز می¬تواند از این ایزومر آرژنین هم استفاده کرده و پرولین تولید کند.بنابراین به نظر می¬رسد که نقش حفاظتی آرژنین در کاهش اثرات مخرب ناشی از تنش خشکی بر گیاه، از طریق مسیر سنتز پرولین، بیشتر مربوط به ایزومر l-آرژنین باشد

وجود مشکلات فیزیولوژیکی متعددی مانند ریزش جوانه های گل، ریزش میوه، پوکی، ناخندانی و بدشکلی میوه ها منجر به کاهش عملکرد در درختان پسته شده است.هدف از این پژوهش، مطالعه تأثیر محلول پاشی اسید آمینه آرژینین (گهرمایه آنزیم نیتریک اکسیدسنتاز) و سدیم نیتروپروساید (رهاکننده نیتریک اکسید) بر ریزش میوه و جوانه های گل، مشکلات فیزیولوژیکی و عملکرد شاخه های پسته رقم احمدآقایی بود

ریزش جوانه گل و میوه، ناخندانی، پوکی و بدشکلی از مهمترین اختلالات فیزیولوژیکی است که در درختان پسته مشاهده می شود. بنابراین استفاده از برخی تنظیم کننده های رشد و نمو گیاهی برای کاهش این اختلالات بسیار مهم است. بدین جهت پژوهشی با هدف بررسی تأثیر محلول پاشی با اپی براسینولید و اسپرمین در کاهش برخی از این مشکلات در درخت پسته رقم احمد آقایی طراحی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو مرحله (یک هفته قبل از تمام گل و پنج هفته بعد از تمام گل) با نه تیمار و چهار تکرار در یک باغ در شهرستان رفسنجان انجام شد. تیمارها شامل غلظت های صفر (شاهد)، 5/0 و 1 پی پی ام اپی براسینولید ، 100 و 200 پی پی ام اسپرمین، حالت ترکیبی آن ها (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام، اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین 200 پی پی ام، اپی براسینولید1 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام و اپی براسینولید 1 پی پی ام+ اسپرمین 200 پی پی ام) و به صورت محلول پاشی بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارها در مرحله اول بیشتر از مرحله دوم بر ریزش جوانه گل موثر بوده اند و کمترین میزان ریزش در هر دو مرحله مربوط به تیمار اسپرمین 100 پی پی ام بوده است. در مورد ریزش میوه در مرحله اول تمام تیمارها به جز (اپی براسینولید 1 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام) و در مرحله دوم تمام تیمارها ریزش میوه را به میزان معنی دار در مقایسه با شاهد کاهش دادند. تمام تیمارها باعث کاهش معنی دار درصد پوکی میوه درختان تحت تیمار در مقایسه با درختان شاهد شد. در مرحله اول به نظر می رسد که تیمارهای ترکیبی اثر بیشتری نسبت به تیمارهای جداگانه مواد در افزایش درصد خندانی داشتند و تقریبا تمام تیمارهای ترکیبی به طور موثر درصد خندانی را افزایش دادند. تنها برخی از تیمارها اثرات معنی داری بر پارامترهای مورفولوژیکی مثل رشد طولی، قطری و سطح برگ نسبت به شاهد داشتند. تیمارهای اسپرمین 100 و 200 پی پی ام، اپی براسینولید 5/0 پی پی ام و تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) باعث افزایش معنی دار میزان کربوهیدرات برگ نسبت به شاهد شده است. در این مطالعه تمام تیمارها باعث کاهش معنی دار مفدار اتیلن میوه نسبت به شاهد شده اند. فعالیت آنزیم کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در تیمار اسپرمین100 پی پی ام و تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) افزایش معنی دار نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، به نظر می رسد که تیمارهای اسپرمین، اپی براسینولید و تیمارهای ترکیبی آن هااثرات مثبتی روی کاهش ریزش و شاخص های فیزیولوژیکی از طریق اثر آنتاگونیستی آن با اتیلن داشته اند و بر پارامترهای رشدی و آنزیم های آنتی اکسیدان کمتر موثر نبوده اند. در این پژوهش بهترین غلظت، غلظت 100 پی پی ام اسپرمین و مرحله اول (یک هفته قبل از تمام گل) بهترین زمان تیماردهی در درخت پسته رقم احمد آقایی بود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

آویشن (l. thymus vulgaris ) متعلق به تیره نعناع و یکی از مهم ترین گیاهان معطره و دارویی است. اثر شوری بر رشد گیاه در یک قرن اخیر، موضوع تحقیقات گسترده ای بوده است چرا که تنش شوری بهره وری گیاهان را در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی محدود می کند. در این تحقیق، میزان مقاومت آویشن نسبت به تنش شوری به روش in vitro مورد بررسی قرار گرفت. جداکشت های محور زیرلپه و سرشاخه به دست آمده از دانه رست های سترون به محیط کالوس زایی منتقل شدند. کالوس زایی با استفاده از ترکیبات مختلف 2,4-d، naa, کینتین و ba روی محیط ms مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر کالوس زایی روی محیط ms دارای 1 میلی گرم در لیتر 2,4-d و 5/0 میلی گرم در لیتر کینتین به دست آمد اما کالوس زایی مناسب همراه با بهترین کیفیت کالوس و باززایی در محیط ms دارای 1 میلی گرم در لیتر naa و 1 میلی گرم در لیتر ba رخ داد. بیشترین درصد القاء شاخه در محیط ms دارای 1/0 میلی گرم در لیتر naa و 4 میلی گرم در لیتر کینتین مشاهده شد. در این تحقیق، محور زیرلپه بهترین ریزنمونه جهت القاء کالوس و سرشاخه، بهترین ریزنمونه جهت القاء شاخه و باززایی بود. کالوس های رشد یافته روی محیط ms دارای 1 میلی گرم در لیتر naa و 1 میلی گرم در لیتر ba به همان ترکیب محیطی و دارای غلظت های 0، 50، 75 و 100 میلی مولار nacl انتقال یافتند. پس از 4 هفته، وزن تر و خشک، درصد نکروزگی، میزان پرولین و پروتئین کل کالوس ها برای ارزیابی رشد کالوس ها تعیین شد. تفاوت معنی داری در وزن تر و خشک کالوس حاصل از جداکشت محور زیرلپه در غلظت های مختلف nacl وجود داشت به طوری که بیشترین و کمترین وزن تر و خشک آن به ترتیب در غلظت های 0 و 100 میلی مولار مشاهده شد. اما وزن تر کالوس های سرشاخه تنها در غلظت 100 میلی مولار تغییر کرد و وزن خشک آنها هیچ تغییر معنی داری نداشت. همچنین با افزایش غلظت نمک، درصد نکروزگی و میزن پرولین و پروتئین کل افزایش یافت. در این بررسی روی آویشن، باززایی در غلظت 50 میلی مولار نمک رخ داد. تمام شاخه های باززایی شده، روی محیط 2/1 غلظت ms دارای 8/0% (w/v ) ساکاروز و بدون تنظیم کننده رشد به خوبی ریشه دار شدند. همچنین آزمایشی جهت بررسی اثر غلظت های مختلف شوری (nacl) در مرحله گیاه چه انجام شد. کلرید سدیم اعمال شده شامل سطوح صفر، 50، 100، 150، 200و 250 میلی مولار بود. نتایج حاصل حاکی از کاهش درصد و سرعت جوانه زنی، وزن تر ریشه و سرشاخه، وزن خشک ریشه و سرشاخه، طول ریشه و سرشاخه و افزایش میزان پرولین، با افزایش غلظت شوری بود و سرعت جوانه زنی نسبت به درصد جوانه زنی بیشتر تحت تأثیر شوری قرار گرفت.

همه ساله بدلیل افزایش ناگهانی درجه حرارت ، خسارات عمده ای به کشاورزان وارد می شود. برای درک بهتر اثر دمای بالا بر تشکیل میوه در گوجه فرنگی، مطالعاتی جهت حساسیت واریته ace نسبت به دما در این پایان نامه انجام شده است .

مطالعه حساسیتهای متفاوت رقم های فلفل به درجه حرارت بالا، باید درک ما را از فاکتورهایی که باعث عدم گرده افشانی و القای ریزش گل و میوه در گرما می شوند. بالا ببرد. در این مطالعه درصد تشکیل میوه محاسبه شد و زیست پذیری دانه های گرده مورد بررسی قرار گرفت. زیست پذیری دانه های گرده به وسیله جوانه زنی در محیط کشتی شامل 10 درصد ساکارز، غلظت 1/0 میلی مولار اسید بوریک و 1 میلی مولار کلرید کلیسم مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این میزان زیست پذیری دانه گرده به وسیله رنگ آمیزی با استوکارمن نیز بررسی شد. گلهای جوان و بالغ فلفل رقم ‏‎malali‎‏ در تثبیت کننده ‏‎f.a.a‎‏ قرار داده شدند و مقاطع عرضی پرچم، خامه و تخمدان تهیه و مشاهده شد. درصد دانه گرده نرمال روی درصد تشکیل میوه تاثیر می گذارد. تحت شرایط آزمایشگاهی کاهش درصد تشکیل میوه خیلی بیشتر از کاهش درصد زیست پذیری دانه گرده بود. تشکیل میوه تحت شرایط درجه حرارت بالا برای این رقم به حدود 10 تا 15 درصد رسید. درجه حرارت بالا باعث عدم تشکیل میوه می گردد. عدم تشکیل میوه می تواند با فرآیندهایی نظیر زیست پذیری دانه گرده، افزایش طول خامه و عدم کارآیی لایه مکانیکی که برای باز شدن بساکها و کیسه های گرده ضروری می باشد، همراه شود. به علاوه بررسی های فیزیولوژیکی بیشتری نیز برای مشاهده تغییرات احتمالی که در طی تنش گرما روی می دهند انجام شد. در این بررسی قندهای احیاکننده اندازه گیری شد. کاهش قندهای احیاکننده در گلهای تشکیل دهنده در تنش گرما بسیار بیشتر از شاهد بود. اما هیچ تفاوت معنی داری در قندهای احیاکننده برگ در حالت شاهد و تیمار مشاهده نشد. پروتئین کل اندازه گیری شده در برگها و گل در تنش گرما به طور معنی داری کمتر از شاهد بود. کیفیت پروتئین ها نیز در شرایط تنش در برگ و گل تغییر کرد. در برگ و گل تحت تنش، یک باند پروتئینی جدید با وزن مولکولی 75/23 کیلو دالتون مشاهده شد. بررسی پاسخ های گیاه به درجه حرارت بالا و فهم فرآیندهای فیزیولوژیکی که مانع تشکیل میوه می شوند می تواند منجر به اصلاح گیاهان و ایجاد رقم های مقاوم به گرما شود.

ازت بعنوان یکی از عناصر مهم مورد نیاز گیاهان مطرح است، این عنصر در سنتز اسیدهای آمینه و اسیدهای نوکلئیک شرکت دارد و با وجودیکه 78 درصد حجم هوا را تشکیل می دهد برای گیاهان عالی غیرقابل استفاده می باشد.مطالعات زیادی روی میکروار گانیسم های تثبیت کننده ازت انجام شده است، یکی از باکتریهایی که اخیرا مورد مطالعه قرار گرفته است آگروباکتریوم تومافاشیس، از خانواده ریز و بیاسه می باشد. برای بررسی نقش این باکتری در تثبیت ازت و اثرات آن بر روی رشد سه رقم یونجه بمی، استرالیایی و آمریکایی از سینوریزوبیومهای ‏‎nif nod‎‏ و حامل پاسمید ‏‎(psrk9)‎‏ استفاده شد و با نوع وحشی آن نیز مقایسه انجام گرفت.بررسیهای انجام شده در این تحقیق عبارت بودند از:اندازه گیری وزن خشک: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد، در هر سه رقم یونجه، گیاهان وقتی با سینوریزوبیوم حامل پالسمید ‏‎nifk(psrk9)‎‏ تلقیح شدند بیشترین افزایش وزن خشک را داشتند. این افزایش در رقم بمی چشمگیرتر بود.اندازه گیری طول اندام هوایی: بررسی نتایج حاصل از آنالیز واریانس در این مورد نشان داد که گیاهان آلوده شده به ‏‎ifh‎‏‏‎n‎‏، افزایش طول قابل ملاحظه ای نسبت به گیاه کنترل نداشته اند اما طول اندام هوایی در گیاهانی که تحت تاثیر ‏‎nifk(psrk9)‎‏ بوده اند در سطح 5 درصد در مقایسه با گیاهان آلوده شده به سایر سینوریزوبیومها افزایش معنی دار نشان داد.شمارش تعداد گره های فعال: نتایج بدست آمده نشان داد که گیاهان آلوده شده به ‏‎nifk(psrk9)‎‏ و‏‎w.t (psrk9)‎‏ در مقایسه با گیاهان تحت تاثیر سایر سینوریزوبیومها در سطح 5 درصد افزایش معنی دار نشان می دهند. این افزایش در رقم بمی چسمگیرتر بوده است.اندازه گیری میزان تبدیل استیلن به اتیلن: این آزمایش نشان داد که در گیاهان تحت تاثیر سینوریزوبیومهای حامل پلاسمید بخصوص ‏‎nifk(psrk9)‎‏ میزان اتیلن تولید شده افزایش معنی داری با سایر موارد نشان می دهد.اندازه گیری میزان قند احیا کننده ریشه: بررسی نتایج حاصل از انجام این آزمایش نشان داد که بطور کلی گیاهانی که افزایش رشد بیشتری داشتند میزان قند ریشه در آنها کمتر و بیشترین میزان قند موجود مربوط به ریشه گیاهان آلوده شده به ‏‎nifk‎‏ و ‏‎nifh‎‏ بود.اندازه گیری میزان پروتئین کل ریشه: نتایج حاصل از انجام این آزمایش نشان داد که به تناسب کم شدن میزان قند ریشه میزان پروتئین محلول آن افزایش یافته است. بطوریکه بیشترین میزان پروتئین در ریشه گیاهان آلوده شده به ‏‎nifk(psrk9)‎‏ مشاهده شد.اندازه گیری میزان پروتئین کل ساقه: بررسی نتایج بدست آمده نشان داد که در گیاهان آلوده شده به ‏‎nifh‎‏ افزایش قابل ملاحظه ای نسبت به گیاهان کنترل نداشتند اما میزان پروتئین در گیاهان تحت تاثیر سینوریزوبیومهای حامل پلاسمید در مقایسه با کنترل افزایش معنی داری داشت.اندازه گیری میزان پروتئین برگ: در این مورد نتایج نشان داد که بیشترین میزان پروتئین در گیاهان تحت تاثیر ‏‎nifk(psrd9)‎‏ و ‏‎w.t(psrk9)‎‏ موجود می باشد. اما در گیاهان تلقیح شده با ‏‎nifh‎‏ افزایش معنی داری از نظر میزان پروتئین برگ درمقایسه با کنترل مشاهده نشد.در نهایت جهت تعیین کیفی پروتئینها از روش الکتروفورز استفاده گردید که نتایج حاصل نشان داد تفاوتی میان اثر سینوریزوبیومها از نظر نوع پروتئینهای ایجاد شده وجود نداشت و فقط مقدار پروتئینها با هم تفاوت نشان داد.نتیجه کلی این تحقیق افزایش رشد آزمایشگاهی بیشتر در یونجه رقم بمی آلوده شده به ‏‎ifk(psrk9)‎‏ بود که جهت پیشنهاد این بذر به کشاورزان نیاز به آزمایشات مزرعه ای می باشد.

آلکالوئیدها ترکیبات نیتروژن داری هستند که در گیاهان وجود دارند. بیشتر آنها از نظر نوری فعال هستند و معمولا همه آنها خاصیت بازی دارند. با توجه به ساختمان خاص آلکالوئیدها، آنها از اسید آمینه ترپن ها و مواد آروماتیک بیوسنتز می شوند. به دلیل این تنوع اغلب تهیه آلکالوئیدها از منابع گیاهی به تولید آنها از طریق سنتز ترجیح داده می شوند.این ترکیبات در دانه ها ، ریشه و پوست گیاهان وجود دارند و بطور گسترده ای بعنوان دارو استفاده می شوند.هوردنین و گرامین دو نوع از این ترکیبات هستند که در جو وجود دارند. هوردنین فقط در یک ماه پس از جوانه زنی در ریشه جو وجود دارد.این آلکالوئید اثرات دارویی شناخته شده ای دارد.(تقویت کننده قلب ، افزایش دهنده فشار خون، ضد اسهال و...) بعلاوه روی بعضی گیاهان ( سیناپیس آلبا، درسشلرا ترز ،میتیمنا کونوکتا) اثرات آللوپاتی دارد.به منظور بررسی فاکتورهای موثر بر تولید هوردنین در ریشه جو تاثیر مصرف نیترات و شرایط مختلف نوری مورد آزمایش قرار گرفت. این آزمایشات با گیاهان کشت شده در گلدان انجام شد.در مرحله اول گیاهان کشت شده در گلدان با سه سطح نیترات تیمار شدند.نتایج نشان داد که افزایش نیترات مقدار هوردنین را تغییر نمی دهد در مرحله دوم ، گیاهان تحت شرایط مختلف نوری قرار گرفتند .نتایج حاصله نشان داد گیاهانی که در معرض تاریکی هستند و گیاهانی که 24ساعت نور قرمز دریافت می کنند نسبت به گیاهانی که بطور روزانه 8 ساعت نور معمولی دریافت می کنند مقدار هوردنین بیشتری تولید می کنند.همچنین مقدار قندهای احیا کننده ریشه در گیاهان تیمار شده با تاریکی و نور قرمز کمتر از گیاهانی است که با نور معمولی تیمار شده اند.

پسته ‏‎(pistacia vera l.)‎‏ گیاهی است چند ساله و دو پایه که در بین محصولات باغی از نظر صادرات بخش عظیمی را به خود اختصاص داده است با توجه به ارزآوری بالای آن در بخشهای وسیعی از اراضی استان کرمان بویژه شهرستان رفسنجان کاشته شده است.دمای پایین در محدوده عرضهای شمالی و جنوبی رشد گیاهان را محدود می نماید. و گسترش بسیاری از گیاهان را محدود به نواحی خاصی می کند. درخت پسته نیز مانند پاره ای از درختان میوه در سطح وسیع بعلت بروز مکرر هوای سرد بهاره که گل و میوه های جوان را از بین می برد تحت تاثیر قرار گرفته و کاشت این گیاه در مناطق سردسیر محدود می شود.شواهد علمی نشان می دهند که غشاهای سلولی در رابطه با آسیبهای ناشی از تنش سرما بیشترین خسارات را متحمل می شوند و از این طریق باعث میشوند که تورم سلولها، نشت یونها، تغییرات لیپیدهای غشا و غیره بطور محسوسی در غشا صورت گیرد. از طرفی گزارشهایی وجود دارد که نشان می دهد در طول دوره مقاو شدن و سازگاری با سرمازدگی یکی یا چندین ماده شامل قندها، اسیدهای آمینه، پروتئین ها، اسیدهای نوکلئیک در سلول ساخته و انباشته می گردند.به منظور بررسی مقاومت به سرما در پنج رقم پسته (اکبری - احمدآقایی - اوحدی - کله قوچی و غلامرضایی) تست سرمایی روی ارقام مذکور اعمال گردید و نتایج آزمایشات بیوشیمیایی در رابطه با تغیرات مقدار عناصر سدیم - پتاسیم - کلسیم - قندهای محلول، اسیدهای امینه پرولین - اتیلن - پروتئین ها از نظر آماری مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد که میزان پرولین نسبت به شاهد معن دار بود. همچنین بعضی از ارقام نسبت به تغییرات قندها نتایج معنی داری را نشان دادند. لازم به ذکر است اندازه گیری میزا اتیلن متصاعد شده با بافتهای گیاهی در ساعتهای متوالی تا 8 ساعت پس از تست سرمایی هیچگونه پاسخی را نداشت و بعد از این پیک های بسیار ضعیف ظاهر گردید که این امر احتمالا نشاندهنده این اس که گاز اتیلن در آسیب های مربوط به سرمازدگی تاثیری ندارد.الکتروفورز پروتئینهای جوانه های گل در فصل خواب و فصل رویشی نشان داد که در طول دوره مقاوم شدن پروتئینهای مقاوم به سرما، 32 و 20 کیلو دالتونی، که از گلیکوپروتئین های غنی از کلیسین و آلانین و آبدوست می باشند انباشته می گردد و مطالعات انجام شده ارتباط دهیدرینها و این پروتئینها را نشان میدهد و در آغاز فصل رویش این پروتئینها ناپدید می شوند علت فعالیت این پدیده را می توان مربوط به فعالیت پروتئولیتیکی عمده در آغاز فصل رویش دانست. در همین ارتباط نشت یونهای سدیم، پتاسیم و کلسیم نیز ارتباط معنی داری را در بافتهای ارقام سرما دیده نشان داد.